Monoprix
ท่าช้างวังหลวงในความทรงจำมิได้คึกคักด้วยผู้คนดั่งที่เห็นในปัจจุบัน หากเป็นชุมชนเล็กๆ ที่มีเพียงไม่กี่หลังคาเรือน และทำการค้าต่างๆ กันไป เป็นปั๊มน้ำมันเชลล์ ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านขายขนมปังและลูกกวาด ร้านขายหนังสือพิมพ์ ร้านขายธูปเทียน และร้านขายของจิปาถะ เมื่อต้องการสิ่งใด เพียงเดินไปข้างบ้านก็ได้ของกลับมา แม้แต่การเปลี่ยนหัวปากกาหมึกซึม ไม่ต้องพึ่งพาห้างสรรพสินค้าดั่งในปัจจุบัน
(นิตยสารผู้จัดการ ตุลาคม 2550)