จังหวัดห่ายาง

จังหวัดห่ายาง

โดย เจษฎี ศิริพิพัฒน์
นิตยสารผู้จัดการ 360 องศา( พฤษภาคม 2554)

กลับสู่หน้าหลัก

จังหวัดห่ายาง

เป็นจังหวัดในพื้นที่ตะวันออกเฉียงเหนือเวียดนาม ทิศตะวันออกติด จ.กาวบั่ง ทิศตะวันตกติด จ.เอียนบ๊าย และ จ.หล่าวกาย ทิศใต้ติด จ.เตวียนกวาง ทิศเหนือติดเขตปกครองตนเองชนเผ่าจ้วง และแม้ววันเซิน สังกัดมณฑลยูนนาน และเมืองบ๊าจส๊าต สังกัดมณฑลกว่างสี ของสาธารณรัฐประชาชนจีน

ที่ตั้งภูมิศาสตร์

ห่ายาง ตั้งอยู่เหนือสุดของเวียดนาม จังหวัดนี้มีภูเขาสูงหลายยอดและแม่น้ำลำธารหลายสาย

ภูมิประเทศของ จ.ห่ายาง ค่อนข้างซับซ้อน สามารถแบ่งได้เป็น 3 เขต

เขตสูงภูเขาหิน ทิศเหนือ ตั้งอยู่ติดเขตโซนร้อนเหนือ มีระดับลาดชันค่อนข้างมาก สภาพอากาศมี 2 ฤดูคือ ฤดูฝนและฤดูแล้ง

เขตสูงภูเขาดิน ทิศตะวันตก อยู่ในกลุ่มภูเขาแหล่งต้นน้ำแม่น้ำไจ๋ ไหล่เขาลาดเอียง ช่องเขาสูง หุบเขาและลำธารแคบ

เขตต่ำ ภายในจังหวัดประกอบด้วยเนินเขา หุบเขาแม่น้ำโล และเมืองห่ายาง

จ.ห่ายาง มีภูเขาสูงใหญ่หลายลูก มียอดเขาเตยโกนหลิญ (2,419 เมตร) และยอดเขาเกี่ยวเลียวตี (2,402 เมตร) เป็นยอดเขาสูงที่สุด เกี่ยวกับพืช มีเขตป่าดงดิบ ไม้มีค่าหลายชนิด และมีสมุนไพรถึง 1,000 ชนิด สัตว์ป่ามีเสือ นกยูง นกป่าชนิดต่างๆ มากมาย

ประชากร

สำรวจเมื่อ 1 เม.ย.2552 มีจำนวน 724,353 คน

การบริหาร

จ.ห่ายาง ประกอบด้วย 1 เมืองและ 10 อำเภอ คือเมืองห่ายาง อ.บั๊กเม อ.บั๊กกวาง อ.โด่งวัน อ.หว่างซูฝี่ อ.แหม่วหวาก อ.กว๋านบะ อ.กวางบิ่ญ อ.หวิเซวียน อ.ซิ้นเหมิ่น อ.เอียนมิญ

สถานที่ท่องเที่ยว

ห่ายางมีถ้ำที่น่าสนใจมากมาย เช่น ถ้ำเฟืองเทียน ห่างเมืองห่ายาง 7 กม.ไปทางทิศใต้ มีสัตว์ป่าหลายชนิด มีชาหิมะโบราณขึ้นบนระดับสูง 900 เมตร (2,700 ฟุต)

ถ้ำจุย ห่างเมืองห่ายาง 7 กม.ไปทางทิศใต้ ปากถ้ำแคบต้องเบี่ยงตัวเข้าไป แต่ในใจกลางภูเขาระยะทางประมาณ 100 เมตร (300 ฟุต) เป็นห้องกว้างใหญ่เพดานสูง หินงอกหินย้อยสวยงาม

เศรษฐกิจ

จ.ห่ายาง เป็นเขตภูเขามากมาย เพื่อนร่วมชาติมีชนเผ่าโถ แหม่ว ไต่ เย้า ม้าน หนู่ง เย้ย และโลโล ส่วนมากนับถือผีบรรพบุรุษ และเทวดา และต่างก็มีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมเฉพาะเผ่า

การค้าของ จ.ห่ายาง เพียงจำกัดอยู่ที่การแลกเปลี่ยนของป่ากับเขตพื้นราบ และกับจีน

เขตภูเขาต่ำ เช่น อ.หวิเซวียน และ อ.บั๊กกวาง มีเศรษฐกิจพัฒนามากกว่าเขตสูง โดยอาศัยแม่น้ำโล และปริมาณฝนมาก เกษตรกรรมในบริเวณนี้จึงพัฒนา ไม่ด้อยกว่าเขตภูเขาตอนกลาง ที่นี่มีเขตปลูกส้มแก้วมีชื่อเสียง ทุ่งต่างๆอุดมด้วยปุ๋ยจากซากพืชทับถม

กลับสู่หน้าหลัก

ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย