เมื่อบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง IBM จะจัดงาน...ย่อมต้องไม่ใช่งานหางไก่ธรรมดา และยิ่งเป็นงานเลี้ยงส่งระดับผู้จัดการใหญ่แล้ว...เชื่อขนมกินได้ว่าต้องยิ่งระดับแกรนด์ทีเดียวเชียว

เย็นนั้นที่ห้องแกรนด์บอลรูม โรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศถูกกำหนดขึ้นให้เป็นสถานที่จัดเลี้ยงส่งอดีตผู้จัดการใหญ่ของ IBM เดอร์ริลล์ ริจชาร์ดส์ ที่ครองตำแหน่งมาครบวาระ 2 ปี จะได้แวลาบินกลับบ้านเกิดเมืองอเมริกาเสียที

เจ้าภาพงานคือ สมภพ อมาตยกุล คนไทยคนแรกที่ได้รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของ IBM แทน ริชชาร์ดส์

สมภพทำงานกับ IBM มานานร่วม 20 ปี ความเชี่ยวชาญในงานนั้นไม่ต้องพูดถึง เรียกว่าถ้าจะให้สมภพหลับตาเดินในตึก IBM เขาก็คงจะเดินได้ตรงทางโดยไม่ชนอะไรเลย!

ใครที่ไปงานจะได้เห็นผู้จัดการใหญ่คนเก่าและคนใหม่คอยยืนต้อนรับแขกอยู่หน้าประตูห้อง GRAND BALLROOM ขนาบข้างด้วยศรีภรรยาของทั้งคู่ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นแขกระดับบิ๊กอย่างบัญชา ล่ำซำ ธารินทร์ นิมมานเหมินท์ หรือแขกระดับจ้อยอย่างผู้สื่อข่าว “ผู้จัดการ” ก็จะมีโอกาสสัมผัสมือกับเจ้าภาพเหมือนๆ กัน

แขกส่วนใหญ่ของงานคืนนั้นเต็มไปด้วยลูกค้าของ IBM ในทุกแขนงการค้าซึ่งต้องเกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ทั้งนั้น อย่างเช่น โชติ โสภณพนิช แห่งธนาคารกรุงเทพ ดร.อมร รักษาสัตย์ แห่งสถาบันพัฒนบริหารศาสตร์ (หรือที่เรียกกันติดปากสั้นๆ ว่า “นิด้า”) อานันท์ ปันยารชุน แห่ง สหยูเนี่ยน ชุมพล พรประภา แห่ง เอส.พี.อินเตอร์ เนชั่นแนล เชิดชู โสภณพนิช แห่ง บีฟิท (บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์กรุงเทพธนาทร) วิโรจน์ ภู่ตระกูล แห่งลีเวอร์บราเธอร์ เพียงตัวอย่างเล็กน้อยเท่านี้ก็พอจะเชื่อใจได้แล้วว่า... “ผู้จัดการ” ไม่ได้คุยเกินจริง...

สำหรับอาหารวันนั้น...จากการสังเกตของ “ผู้จัดการ”เห็นว่า ถูกใจแขกเป็นอย่างมาก เพราะถึงแม้จะเป็นค็อกเทลปาร์ตี้ แต่เจ้าภาพก็เก่งที่จะเลือกอาหารให้ถูกใจแขกได้ทั้งไทยและเทศไม่น้อยหน้ากัน โดยเฉพาะอาหารญี่ปุ่น เสิร์ฟเพิ่มเท่าไรก็มีอันต้องล่องหนไปหมดทุกที!

สรุปแล้ว IBM ไม่เพียงแต่เก่งด้านของหนักๆ อย่างเครื่องคอมพิวเตอร์อย่างเดียวเท่านั้น ด้านของเบาๆ อย่างเรื่องโภชนาการก็ไม่ย่อยเช่นกัน.