| |
“ผมยังไม่เคยเจอคนที่กลับมารอบ 2”
โดย
ปัณฑพ ตั้งศรีวงศ์ ณัฐวัฒน์ หอมจิตต์
นิตยสารผู้จัดการ( มกราคม 2550)
กลับสู่หน้าหลัก
“คือผมโชคดี ผมมีพร้อมหมดทุกอย่าง มีเหลือกินเหลือใช้ อันนี้ไม่ใช่อวดรวยนะ ผมเองผมไม่รวยนะ ถ้าเทียบกับคนรวย ผมกระจอกงอกง่อย ผมมีพอกิน พอใช้ แต่ว่าผมใช้อย่างทะนุถนอม ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด แล้วก็ยังไม่เคยเจอคนที่กลับมารอบ 2 ผมจะเก็บไปใช้ชาติหน้าก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้นผมจะช่วยคนเท่าที่ช่วยได้” เป็นคำตอบของเลียม ถึงเหตุผลที่เขาให้ความสนใจจับงานด้านสังคม
ปัจจุบันเลียมเป็นผู้สนับสนุนหลักคนหนึ่งของมูลนิธิเกื้อดรุณ ซึ่งดูแลเด็กที่มีพ่อแม่ติดเชื้อเอชไอวีในพื้นที่ภาคเหนือ ภายใต้การนำของ พ.ญ.ประคอง วิทยาศัย และเขาก็เป็นกรรมการอยู่ในมูลนิธินี้ด้วย
“หมอประคองนี่ก็เป็นเพื่อนกัน”
กิจวัตรประจำของเลียมเวลาขึ้นมาใช้ชีวิตที่เชียงใหม่ คือการเดินทางไปกับ พ.ญ.ประคอง เพื่อลงพื้นที่ตามหมู่บ้านต่างๆ ที่มีเด็กเหล่านี้อาศัยอยู่
นอกจากงานของมูลนิธิเกื้อดรุณแล้วเลียมยังพยายามช่วยงานสังคมด้านต่างๆ เท่าที่เขาสามารถทำได้
หลายปีมาแล้วที่เขาได้อุปการะเด็กไว้ 3 คน เลี้ยงเป็นเหมือนเป็นลูกจริงๆ ส่งเสียให้เรียนหนังสือมาตั้งแต่ระดับประถม
“พอเรามี เราก็ต้องให้คนอื่น ผมก็เอาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูก ความจริงผมอยู่คนเดียว จะอยู่แบบเห็นแก่ตัวก็ได้ คือ อยากมีลูก แต่ไม่อยากแต่งงาน ก็เอาเด็กมาเลี้ยงดีกว่า”
เด็กทั้ง 3 คน ประกอบด้วย โสรสา จงรัก และร่องเตย ลูกสาวคนโตและคนรอง ซึ่งเลียมส่งให้เรียนระดับประถมที่โรงเรียนราชินีบน ก่อนส่งไปเรียนต่อระดับไฮสกูลที่ไอร์แลนด์
ปัจจุบันโสรสา อายุ 23 ปี เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีด้านการอนุบาลเด็ก และกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นาน ส่วนจงรัก อายุ 22 ปี กำลังเรียนด้านการตกแต่งภายใน ชั้นปีสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยกรุงดับลิน
ส่วนลูกชายคนสุดท้อง อนนท์ ขาวสะอาด อายุ 18 ปี กำลังเรียนชั้น ม.6 อยู่ที่วชิราวุธวิทยาลัย
กลับสู่หน้าหลัก
ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย
(cc) 2008 ASTVmanager Co., Ltd. Some Rights Reserved.
|