การเติบโตขึ้นของธุรกิจการบัญชีระหว่างประเทศ ซึ่งปัจจุบันดูประหนึ่งถูกผูกขาดการยอมรับอยู่ภายใต้ร่มเงาของบริษัทยักษ์ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น Pricewater houseCoopers, Deloitte Touche Tohmatsu, Ernst & Young, KPMG และ Arthur Andersen ซึ่งได้รับการกล่าวถึงใน ฐานะ The Big Five ในด้านหนึ่งอาจประเมินด้วยความหยาบว่าดำเนินไปท่ามกลางความสำคัญของ brand

หากแต่นิยามว่าด้วย brand ของสำนักงานผู้สอบบัญชีเหล่านี้ ย่อมมิใช่ นิยามดาดๆ ที่เกิดขึ้นในกรณีของตรา สินค้าอุปโภคบริโภค ซึ่งสามารถเสกสรร และบริหาร จนเกิดเป็นกรณี classic ในแวดวงการตลาดว่าด้วย brand management ที่กำลังตื่นตาตื่นใจอยู่ในขณะนี้

ธุรกิจผู้สอบบัญชี เป็นเรื่องราวที่แตกต่างออกไป เพราะรูปแบบของธุรกิจที่ เกิดขึ้นนี้ มีรากฐานเป็นประหนึ่งองค์กรวิชาชีพ ที่เกี่ยวเนื่องกับมาตรฐานที่มิได้ยึดโยงอยู่เฉพาะความสามารถของผู้สอบบัญชีเท่านั้น แต่ยังต้องอาศัยความมีมาตร ฐานทางจริยธรรม ความน่าเชื่อถือ และความไว้วางใจเป็นสำคัญอีกด้วย

The Firm หรือสำนักผู้สอบบัญชี แต่ละแห่ง จึงปรากฏชื่อของผู้ก่อตั้งเมื่อครั้งอดีตเพื่อโยงไปถึงรากฐานแห่งวิชาชีพนี้ไม่ต่างกัน เป็นประหนึ่งประเพณีนิยมที่ดำเนินสืบมาสำหรับธุรกิจนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่ม The Big Five ที่ล้วนยึดโยงกลับไปหารากเหง้าที่มีความเป็นมาเป็นไป นานกว่า 100 ปี ดังเช่นกรณีของ Pricewater houseCoopers ที่ระบุถึงเรื่องราวการเปิดสำนักผู้สอบบัญชีในกรุงลอนดอนของ Samuel Lowell Price ในปี 1849, สำนักบัญชีของ William Cooper ในปี 1854, ความร่วมมือ ระหว่าง Price, Holyland และ Waterhouse ในปี 1865, การเกิดขึ้นของ Price, Waterhouse & Co ในปี 1874

การร่วมกันจัดตั้งสำนักผู้สอบบัญชี Lybrand, Ross Brothers and Montgomery ในปี 1898 โดย Robert H. Montgomery, William M Lybrand, Adam A Ross Jr. และ T. Edward Ross, การร่วมกันระหว่าง Coopers Brothers & Co (UK) กับ McDonald, Currie & Co (Canada) และ Lybrand, Ross Bros & Montgomery (US) ก่อตั้งเป็น Coopers & Lybrand ในปี 1957

กระทั่งการควบรวมกิจการ ในระดับนานาชาติระหว่าง Price Waterhouse และ Coopers & Lybrand ในปี 1998 ซึ่งเป็นการเริ่มต้นของ PricewaterhouseCoopers หรือ PwC ในปัจจุบัน

ขณะที่การควบรวมกิจการของสำนักผู้สอบบัญชีขนาดใหญ่ที่ได้รับการระบุว่าเป็น first mega-merger ในปี 1987 ระหว่าง Peat Marwick International (PMI : 1911) และ Klynveld Main Goerdeler (KMG : 1979) โดยบรรษัทผู้สอบบัญชีแห่งใหม่ได้รับการตั้งชื่อว่า KPMG ซึ่งเป็นอักษรนำจากชื่อของผู้ก่อตั้งแต่ละราย ภายใต้ประวัติศาสตร์อันยาวนานของแต่ละองค์กรเช่นกัน

K-Klynveld มาจากชื่อของ Piet Klynveld ซึ่งก่อตั้งสำนักงานบัญชี Klynveld Kraayenhof & Co. ในอัมสเตอร์ดัม เมื่อปี 1917, P-Peat มาจากชื่อของ William Barclay Peat ซึ่งก่อตั้งสำนักงานบัญชี William Barclay Peat & Co. ในกรุงลอนดอน เมื่อปี 1870, M-Marwick มาจากชื่อของ James Marwick ผู้ร่วมก่อตั้งสำนักงานบัญชี Marwick, Mitchell & Co. ในนิวยอร์ก เมื่อปี 1897 และ G-Goerdeler มาจากชื่อของ Dr. Reinhard Goerdeler อดีตประธานของ Deutsche Treuhand-Gesellschaft ซึ่งเป็นผู้มีส่วนสำคัญในการควบรวมกิจการของ KMG ในปี 1979

ในกรณีของ Deloitte Touche Tohmatsu ที่เกิดจากการนำชื่อของ William Welch Deloitte, George Touche และ Admiral Nobuzo Tohmatsu หรือกรณี Ernst & Young ซึ่งมีที่มาจาก A.C. Ernst ผู้ก่อตั้ง Ernst & Ernst ในสหรัฐอเมริกาเมื่อปี 1903 และ Arthur Young ผู้ก่อตั้ง Arthur Young & Co. ในชิคาโกเมื่อปี 1906 ก็ดำเนินไปภายใต้บริบทที่ครอบคลุมอยู่นี้ไม่ต่างกัน

แม้ว่าทั้ง A.C. Ernst และ Arthur Young จะไม่เคยพบกันและเสียชีวิตมานานกว่า 50 ปีก่อนที่จะมีการควบรวมกิจการ Ernst & Ernst และ Arthur Young & Co. เข้าเป็น Ernst & Young เมื่อปี 1989 ก็ตาม

การนำชื่อของผู้ก่อตั้ง firm แต่ละแห่งมาใช้เป็นชื่อองค์กรที่เกิดขึ้นใหม่ ในด้านหนึ่งเป็นการบอกกล่าวถึงมรดกที่ สืบทอดต่อมา เป็นมรดกว่าด้วยคุณธรรม ความซื่อสัตย์ และเกียรติภูมิแห่งวิชาชีพ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้สอบบัญชีมากกว่าที่จะเป็นเพียง brand สำหรับการเรียกขานองค์กรผู้ให้บริการ ที่ใครบางคน กำลังให้ความสำคัญ

"It's the matter of TRUST not the matter of Brand" ดูจะเป็นคำกล่าว ที่ตรงกับสถานการณ์ของธุรกิจผู้สอบบัญชีในห้วงปัจจุบันไม่น้อย โดยเฉพาะในโลกธุรกิจซึ่งกำลังตื่นตัวกับมาตรฐานของการเป็นบรรษัทภิบาล หรือ Good Governance ที่มี firm ของผู้สอบบัญชีอยู่ร่วมเป็นอีกกลไกหนึ่งในการตรวจสอบและรับรองสถานะ เช่น ทุกวันนี้

นอกจากนี้ ความระหว่างบรรทัดของปรากฏการณ์การควบรวมสำนักงานผู้สอบ บัญชีระหว่างประเทศ ซึ่งก่อให้เกิดเป็น The Big Five นั้น ยังบ่งชี้ให้เห็นถึงศักยภาพในความชำนาญการและพัฒนาการของ firm ที่มีรากฐานจากสังคมธุรกิจ อุตสาหกรรมในประเทศที่พัฒนาแล้ว และการดำรงสถานะเป็น global player อย่างเด่นชัด

โดยสิ่งที่ firm ท้องถิ่นในแต่ละประเทศหรือแม้ในแต่ละภูมิภาคสามารถกระทำได้ก็เพียงการเข้าร่วมเป็น "สมาชิก" หรือ "หุ้นส่วนรายย่อย" ที่ชื่อดั้งเดิมของพวกเขาอาจเป็นเพียงร่องรอยประวัติศาสตร์ ที่ไม่มีนัยสำคัญอะไรเลย

ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะในกรณีของสำนักงาน "SGV ณ ถลาง" มรดกชิ้นสำคัญของ ยุกต์ ณ ถลาง ที่กำลังจะถูกกลืนหายไปอยู่ภายใต้ร่มเงาของ KPMG หรือ ในส่วนของ "SGV & Co." ในประเทศฟิลิปปินส์ที่จะเป็นเพียง firm สมาชิกในสังกัดของ Ernst & Young หลังจากบรรลุข้อตกลงเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2002 ที่ผ่านมากำลังสะท้อนภาพเหล่านี้อยู่อย่างชัดแจ้ง

แม้ว่าในอดีตที่ผ่านมา "SGV & Co." จะได้ชื่อว่าเป็น firm ท้องถิ่นที่มีศักยภาพ และความแข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มาตั้งแต่เมื่อสิ้นสุดสงคราม โลกครั้งที่สอง แต่ดูเหมือนว่าบทบาทการเป็น regional firm ดังกล่าวจะไม่เพียงพอสำหรับกระแสธุรกิจที่เน้น global perspective และ international recognition เช่นในปัจจุบันเสียแล้ว

และประวัติศาสตร์อันยาวนานของสำนักงานยุกต์ ณ ถลาง (1940) และ SGV & Co. (1953 : จากชื่อของ W. SyCip, Ramon J. Gorres และ Alfredo M. Velayo) รวมทั้งความร่วมมือในการก่อตั้ง "SGV ณ ถลาง" เมื่อปี 1967 อาจคงเหลือเป็นเพียงตำนานว่าด้วย พัฒนาการแห่งวิชาชีพผู้สอบบัญชี อีกบทหนึ่งเท่านั้น