บอนด์สตรีท เป็นถนนสายหนึ่งในโครงการเมืองทองธานีแจ้งวัฒนะ ที่มีการออกแบบอบ่างเป็นระเบียบเรียบร้อยด้วยระบบไฟฟ้า
โทรศัพท์ที่ถูกฝังไว้ใต้ดินทั้งหมด และสร้างความร่มรื่นด้วยการปลูกต้นปาล์มสลับกับต้นเข็มบนเกาะกลางถนน
รวมทั้งการปลูกต้นประดู่ และพุ่มดอกแก้วเรียงรายไปตลอดทั้ง 2 ข้างทาง ซึ่งยาวประมาณ
3 กิโลเมตรนั้น ให้แลดูสวยงามน่าอยู่อาศัยยิ่งขึ้น
ถนนสายนี้เป็นที่ตั้งของโครงการเลควิว คอมโดมิเนียม ซึ่งเป็นออฟฟิศสำนักงานสูงตั้งแต่
26-32 ชั้น 24 ห้อง ในฝั่งซ้ายมือ หากเข้ามาทางถนนแจ้งวัฒนะ ส่วนฝั่งขวามือจะเป็นโครงการวิลล่าออฟฟิศจำนวน
9 ตึก
โครงการนี้สร้างเสร็จมาตั้งแต่ปี 2535 และกลายเป็นเมืองร้างอีกจุดหนึ่งในโครงการเมืองทองธานี
ทั้งๆ ที่มีการขายไปแล้วจำนวนมาก แต่มีผู้เข้ามาประกอบธุรกิจไม่ถึง 10 ราย
โปรดักส์ดี ทำเลดี แต่คนไม่ค่อยยอมเข้ามาโอนเป็นโจทย์ที่ อนันต์ กาญจนพาสต์
เจ้าของโครงการแก้ไม่ออกมาหลายปี เขาพยายามสร้างกิจกรรมให้เกิดขึ้นเพื่อดึงคนเข้ามาหลายครั้ง
แต่ดูเหมือนว่าไม่เคยประวบความสำเร็จเลย คัทเอาท์ขนาดใหญ่ยักษ์ และข้อความที่ว่า
"พบกับถนนสายธุรกิจแฟชั่นเร็วๆ บนถนนสายนี้" เมื่อปลายปี 2537
เป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่ไม่ประสบความสำเร็จอีกเช่นกัน
จนกระทั่งราวๆ ต้นปี 2539 นี้ อนันต์ก็พบช่องทางใหม่ "ผับ" คือความหวังอีกครั้งหนึ่งของเขาพร้อมๆ
กับการขึ้นป้าย (อีกแล้ว) ว่า "คอยพบกับปาร์ตี้ผับบนถนนสายนี้"
โดยเปิดให้เช่าในส่วนชั้นล่างของวิลล่าออฟฟิศในราคา 3 หมื่นบาทต่อเดือน สัญญา
3 ปี ตัวตึกที่เปิดให้เช่านี้จะมีทั้งตึกของบริษัทเองที่ยังขายไม่หมด และพื้นที่ของลูกค้าที่ยังไม่เข้ามาเปิดกิจการ
"เทวัญ แจ๊สเตอรองท์" ของเทวัญ ทรัพย์แสนยากร นักดนตรีชื่อดัง
เป็นผับร้านแรกบนถนนสายนี้ และเปิดกิจการมาตั้งแต่วันที่ 28 ธันวาคม 2538
เทวัญเล่าให้ "ผู้จัดการ" ฟังว่า ตัวเขาเองได้หาทำเลที่จะเปิดร้านมานาน
ตระเวนดูหลายแห่งก็ยังไม่ชอบใจแม้แต่ที่อาร์ซีเอ สำหรับในเมืองทองธานีนี้มีสถาปนิกที่รู้จักกันพาเขาไปดู
วันแรกที่เข้าไปรู้สึกว่าค่อนข้างไกล ไม่มั่นใจว่าจะมีลูกค้าหรือเปล่า แต่ชอบตรงที่ทำเลสวย
ถนน ตัวตึกสวยหมด ที่สำคัญมันเป็นถนนเปิดที่จะออกไปสู่ถนนแจ้งวัฒนะ และถนนติวานนท์ได้
ก่อนตัดสินใจ เทวัญใช้เวลาประมาณ 3 วัน ไปสังเกตการณ์ ก็พบว่าบนถนนเส้นนี้มีรถวิ่งเข้าวิ่งออกตลอดเวลา
ก็เลยตัดสินใจว่าจะเปิดร้านที่นี่โดยคิดว่าเป็นผับที่รองรับคนย่านจังหวัดปทุมธานี
นนทบุรี ก็น่าจะเพียงพอ
เมื่อเปิดร้านในวันแรกๆ นั้น แขกจะไม่มากนัก "ส่วนมากแขกเหล่านั้นจะขัยรถผ่านหน้าร้านไปมาประมาณ
2-3 ครั้ง ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นร้านของเทวัญ ทรัพย์แสนยากรหรือเปล่า บางรายพอเห็นเทวัญยืนอยู่ก็จะแวะทันที
ดังนั้นเพื่อสร้างความั่นใจให้กับลูกค้า ก็ได้วาดรูปติดไว้ที่หน้าร้านเสียเลย"
เทวัญเล่าให้ฟังและยอมรับว่า เพราะชื่อเสียงของเขาทำให้มีลูกค้าเพิ่มขึ้นในเวลาไม่นานนัก
หลังจากเขาเข้าไปเปิดร้านอยู่ประมาณ 1 เดือน ก็ได้ชักชวนเพื่อนเข้าไปเปิดใกล้ๆ
กันอีก 2 ร้าน
"แต่ตอนนี้ทางบริษัทยังไม่มีการประชาสัมพันธ์ใดๆ ทั้งสิ้น พวกเราต้องช่วยตัวเองในเรื่องนี้
มีเพียงป้ายบอกว่าคอยพบกับปาร์ตี้ผับบนถนนสายนี้ แต่ถ้าไปถามถึงรายละเอียดว่าจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่มีความกระจ่าง"
จะเป็นเพราะทีมงานของบางกอกแลนด์ที่รับผิดชอบโครงการนี้ยังไม่มีความมั่นใจที่จะแปรเปลี่ยนพื้นที่ตรงนี้ให้เป็นผับ
หรือขาดประสบการณ์อย่างไรก็ไม่แน่ชัด
ในช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ "ผู้จัดการ" เองได้พยายามติดต่อไปยังทีมงานผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้
เพื่อขอทราบแผนการแต่ทางทีมงานปฏิเสธมาว่ายังไม่พร้อมที่จะให้สัมภาษณ์ แนวทางเรื่องของผับยังไม่ชัดเจนยังเป็นเพียงแค่การลองตลาดเท่านั้น
"ตอนนี้พวกผมที่เข้ามาอาจจะตกเป็นเครื่องมือให้เจ้าของโครงการ เพราเขาอาจจะยืมเราเข้ามาดึงคนสร้างเมืองของเขาให้เกิด
แต่พอเข้ามาแล้วอยากให้ทางโครงการให้ความสำคัญ และบริการในเรื่องบางอย่างด้วยเช่น
ในเรื่องการจัดการจราจร การคงไว้เรื่องค่าเช่า หรือแม้แต่เรื่องระบบต่างๆ
ในตึกถ้ามีปัญหาก็ช่วยส่งเจ้าหน้าที่มาดูดูกันหน่อย ไม่ใช่ตอนแรกอะไรไ ก็ง่ายหมด
พอติดต่อจริงๆ ต้องรอติดต่อเจ้านาย ซึ่งมีอำนาจคนเดียวมันเกินไป" เทวัญพูดเป็นเชิงบ่นกลายๆ
เจ้านายที่ว่านี้คือ ไชยสิทธิ์ กาญจนพาสต์ น้องชายอนันต์ที่ถูกมอบหมายให้ลงมาดูแลเรื่องนี้แทน
ส่วนเรื่องการบริหารระบบภายในตึกนี้ตามแผนการที่วางไว้เมื่อแรกเริ่มทำโครงการ
อนันต์จะให้บริษัทเมืองทองซอร์แมเนจเมนท์ เป็นผู้ดูแล บริษัทนี้เมืองทองได้ร่วมทุนกับบริษัทในเครือของบวิค
กรุ๊ป บริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่ของฝรั่งเศสที่เป็นผู้ก่อสร้างโครงการนี้ แต่คงเป็นเพราะเมื่อยังไม่มีคนมาอยู่
การดูแลบริหารตึกก็เลยยังไม่เกิด
"ผมกำลังหาทำเลเปิดผับ แต่ก็กลัวใจคุณอนันต์เหมือนกันนะ แกมีโครงการเยอะ
เดี๋ยวทำโน้นทำนี่ คิดอะไรได้ก็ทำแล้วปล่อยให้คนอื่นบริหารต่อ กลัวมันจะทำได้ไม่ดีเหมือนที่คิด
แล้วแกจะเลิกทำ ผมก็แย่"
เป็นอีกเสียงหนึ่งของนักลงทุนรายย่อยที่ "ผู้จัดการ" พบวันที่เข้าไปสำรวจโครงการ
และนักลงทุนผู้นี้กำลังจอดรถดูทำเลบนถนนบอนด์สตรีท หากจะปลุกถนนสายนี้ให้ตื่นจากหลับจริงๆ
คราวนี้เห็นทีอนันต์ต้องจริงจังกับการวางแผนเรื่องนี้อย่างต่อเนื่องเสียแล้ว
มิเช่นนั้น สุสานผับจะเกิดขึ้นที่นี่อีกแห่ง นอกเหนือไปจากเมืองร้างก็เป็นได้
