|
Today's News
Cover Story
New & Trend
Indochina Vision
GMS in Law
Mekhong Stream
Special Report
World Monitor
on globalization
Beyond Green
Eco Life
Think Urban
Green Mirror
Green Mind
Green Side
Green Enterprise
Entrepreneurship
SMEs
An Oak by the window
IT
Marketing Click
Money
Entrepreneur
C-through CG
Environment
Investment
Marketing
Corporate Innovation
Strategising Development
Trading Edge
iTech 360°
AEC Focus
Manager Leisure
Life
Order by Jude
The Last page
ตีพิมพ์ใน นิตยสารผู้จัดการ ฉบับ กรกฎาคม 2555
|
|
สมชัย หยกอุบล กรรมการผู้จัดการ บริษัทเครื่องจักรกลเกษตรไทย ในเครือเกษตรอุตสาหกรรม
ถ้าเราจะรักษาแชมป์ด้านการส่งออกข้าวนี่ ลำบากแน่นอน ต้องถามย้อนกลับว่า ที่ผ่านมาเราได้ทำอะไรเกี่ยวกับการรักษาแชมป์บ้าง การที่เราจะรักษาแชมป์ด้านการส่งออกนี่ เราก็ต้องดูแลเรื่องกระบวนการเพาะปลูกข้าวทั้งระบบ เรียกว่า...
เราเคยไปดูไหมว่าชาวบ้านเขาปลูกข้าวกันอย่างไร เราเคยไปดูเรื่องกระบวนการจัดการเรื่องน้ำไหม เราเคยไปดูเรื่องเกี่ยวกับโรคพืชไหม เราเคยดูเรื่องของผลผลิตต่อไร่ไหม เคยมีใครเป็นเจ้าภาพในเรื่องต่างๆ เหล่านี้บ้าง
แม้แต่คนที่ทำพันธุ์ข้าว ทุกวันนี้ข้าวพันธุ์ถังละ 25 บาท เกวียนละ 2.5 หมื่นบาท ทำข้าวพันธุ์ตอนนี้ลำบาก ต้นทุนสูง ทำเรียบร้อยแล้วเงินไม่มี ต้องถือไว้ 45 วัน ถึงจะไปปลูกต่อได้ พอเงินไม่มี ก็ต้องยอมขาย ไร่ละ 8 พัน ยังไม่หักต้นทุนวัตถุดิบ
เราจะเป็นแชมป์ เราเคยศึกษากระบวนการที่เราจะดูแลทั้งกระบวนการนี้อย่างไร แล้วเรามาบอกเราจะเป็นแชมป์ ที่ผ่านมาเราเป็นแชมป์ได้เพราะอะไร เพราะโชคช่วย แล้วเราก็ไม่เคยคิดจะรักษาแชมป์
นักมวยยังต้องฟิตซ้อม ต้องมีตารางฝึก ต้องอดอาหาร ต้องฝึก ต้องวิ่งวันละกี่กิโล เราทำแบบนี้หรือเปล่า
ในขณะเดียวกัน พม่าเขาทำอย่างนี้ อินเดียทุกคนเขาทำหมด มีเราไม่ทำอยู่คนเดียว
ผมถึงย้ำว่า ถ้าเราจะพูดถึงเรื่องจะรักษาแชมป์ ต้องถามตัวเองว่าเราเคยคิดจะรักษาแชมป์ไหม แล้วถ้าคิดจะรักษาแชมป์แล้ว ที่ผ่านมาทำอะไรที่เป็นการรักษาแชมป์บ้าง
ต้องมีคนรับผิดชอบ คุณต้องการเป็นผู้ส่งออกข้าวรายใหญ่ใช่ไหม ถ้าต้องการเป็นรายใหญ่ ต้องรู้ว่าเราต้องส่งออกกี่ล้านตันถึงจะเป็นรายใหญ่ได้ ต้องถามตรงนี้ก่อน แล้วต้องประมาณเลยว่า ในเวียดนามจะทำได้เท่าไร อินเดียจะทำได้เท่าไร พม่าจะทำได้เท่าไร เราต้องทำให้เกินเขา เอาที่ 1 เรื่องปริมาณก่อน
หลังจากนั้นต้องมาดูต่อว่าข้าวที่ส่งออกนั้นเป็นข้าวพันธุ์อะไร ถึงจะไปขายได้ แล้วต้องราคาเท่าไร ถึงจะทำได้ เสร็จแล้วต้องดูว่าจะปลูกที่ไหน พื้นที่มีไหม หรือว่าใครกำลังทำอยู่ แล้วเขาต้องการอะไร จะช่วยเขายังไง มันจึงจะเกิด
“ทุกวันนี้มันเป็นไปตามยถากรรม”
|
|
|
|
|