Ulises Liceaga กับภรรยา Christina Isaly-Liceaga เป็นคุณพ่อคุณแม่ลูกดก ทั้งสองมีลูกด้วยกันถึง 5 คน ที่สำคัญทุกคนอายุน้อยกว่า 7 ปี ...ขอย้ำว่าลูก 5 และอายุต่ำ 7!

เมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ เด็กๆ ได้เล่นสคูเตอร์ อย่างสนุกสนานไปรอบๆ เคาน์เตอร์ในห้องครัว ไม่ก็เข้าไปปักหลักกันในห้องสตูดิโอที่อยู่ชั้นบนของโรงเก็บรถ แล้วเล่นต่อสู้เอาหมอนมาฟาดกัน หรือไม่ก็ว่ายน้ำด้วยความสุขในสระว่ายน้ำในร่ม ความพิเศษอยู่ที่การออกแบบสร้างสระความยาวถึง 30 ฟุตให้อยู่ในตัวบ้าน มีเพียงบานเฟี้ยม (accordion doors) กั้นระหว่างตัวสระกับห้องนั่งเล่น ห้องรับประทานอาหาร และห้องครัว

บ้านพักสไตล์คันทรีที่โคลด์สปริง รัฐนิวยอร์กหลังนี้เป็นผลงานออกแบบของ Fractal Construction บริษัทสถาปัตยกรรมของ Liceaga ที่นอกจากจะเน้นให้เป็นบ้านเพื่อรองรับความสุขสนุกสนานของเด็กๆ อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ยังมีความโดดเด่นด้านนวัตกรรมอย่างน่าทึ่งด้วย

เมื่อก้าวเข้าไปในบริเวณบ้าน นอกจากจะประทับใจกับแนวคิดการสร้างสะพาน เชื่อมบ้านสองหลังเข้าด้วยกันแล้ว ยังชื่นชมที่ Liceaga ออกแบบสะพานแขวน (suspension bridge) ได้อย่างสง่างามเพื่ออนุรักษ์โครงสร้างเปิดโล่งของบ้านทั้งสองหลังที่มีเนื้อที่รวม 7,000 ตารางฟุต

บ้านทั้งสองหลังยังมีลักษณะเด่นคือ หลังคาลาดเอียง ส่วน ฝาบ้านใช้ไม้ซีดาร์เข้าชุดกับกรอบหน้าต่างไม้มะฮอกกานี เพื่อให้แลดูกลมกลืนกับป่าไม้ที่อยู่รายรอบ

หากผู้มาเยือนคาดหมายว่าจะได้สัมผัสความเป็นชนบทภายในตัวบ้าน ก็ต้องบอกว่าภาพที่ปรากฏต่อสายตาน่าทึ่งเหนือความคาดหมาย เพราะเจ้าบ้านนำแนวคิดความเป็นชนบทที่เป็นธรรมชาติมาพบกับความเป็นเมืองที่ทันสมัยได้อย่างลงตัว เช่น ไม้กับหิน กระจกกับโลหะ เป็นต้น

เมื่อก้าวพ้นทางเข้าใหญ่เข้าสู่ตัวบ้าน จะเห็นการออกแบบให้ชั้นล่างเปิดโล่งและเป็นพื้นที่ใช้สอยสำหรับส่วนรวมเป็นหลัก เริ่มจากห้องครัวต่อด้วยห้องรับประทานอาหารและห้องนั่งเล่น โดย ห้องนั่งเล่นมีเตาผิงหุ้มด้วยทองแดงเป็นจุดเด่น ขณะที่ห้องอาหาร เน้นเก้าอี้บุหนังสีทองแดงซึ่ง Liceaga ให้เหตุผลว่า “เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างในฤดูใบไม้ร่วง จะเห็นว่าสีทองแดงเข้ากับสีของใบไม้ข้างนอกเป็นอย่างดี”

สิ่งยืนยันอีกอย่างหนึ่งว่า Liceaga ต้องการให้บ้านของเขากลมกลืนกับ Hudson Valley ที่แวดล้อมตัวบ้านก็คือ การออกแบบ ตู้ในห้องครัวให้กลมกลืนกับภายนอกด้วยไม้อัดสีดำประดับลายใบไม้ขนาดมหึมา

ตัวบ้านชั้นล่างปูพื้นด้วยกระเบื้องพอร์ซเลนสีเทาที่นอกจาก จะขัดจนขึ้นเงาแล้ว ยังแข็งแรงทนทาน สามารถรองรับการเล่นขากระโดด (pogo sticks) อย่างโลดโผนของเด็กๆ ได้เป็นเยี่ยม

ถัดไปเป็นบานเฟี้ยมติดกระจกที่ทำหน้าที่คั่นกลางระหว่างพื้นที่ใช้สอยชั้นล่างกับสระว่ายน้ำในร่ม ซึ่งผู้รับเหมาส่วนใหญ่คิดว่า ช่างบ้าระห่ำสิ้นดีที่สร้างสระว่ายน้ำไว้ในตัวบ้าน แต่ Liceaga อธิบายว่า “ในเมื่อพื้นที่ชั้นล่างเน้นประโยชน์ใช้สอยอย่างอเนกประสงค์แล้ว ก็ไม่เห็นจะแปลกถ้าผมจะสร้างสระว่ายน้ำเพิ่มขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของบริเวณนี้”

สระว่ายน้ำบ้านนี้ใช้ระบบฆ่าเชื้อโรคในน้ำด้วยโอโซน ไม่ใช่ คลอรีน อากาศในบ้านจึงปลอดจากกลิ่นสารเคมีโดยสิ้นเชิง ทั้งยังติดตั้งท่อนำอากาศร้อนที่หน้าต่างเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาน้ำ ระเหยกลายเป็นไอ หากไม่ต้องการใช้สระว่ายน้ำ เพียงปิดครอบไว้ เด็กๆ จะไม่มีวันกลิ้งตกลงไปอย่างแน่นอน

งานออกแบบชั้นบนกลับตรงข้ามกับชั้นล่างอย่างสิ้นเชิง เพราะ มีห้องนอนถึง 4 ห้องเรียงรายเต็มพื้นที่อย่างมีระเบียบ หน้าต่างห้อง ก็ออกแบบให้มีรูปทรงแคบและสูง “ผมชอบห้องนอนที่ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในรังไหมอันอบอุ่น”

แม้คุณพ่อคนเก่งจะสร้างห้องใต้ดินให้เป็นห้องเล่นของลูกๆ วัยซน เพราะมีพื้นที่กว้างขวางสำหรับเก็บของเล่นและผลงานศิลปะมากมาย แต่หนูน้อยทั้งห้าก็ยังเข้าไปรุกรานและยึดห้องสตูดิโอที่อยู่ชั้นบนของโรงเก็บรถเป็นห้องเล่นอีกแห่งหนึ่ง

เดิมทีคุณพ่อของพวกเขาวางแผนใช้ห้องสตูดิโอเป็นห้องเล่นโยคะ และนั่งสมาธิ ซึ่งเขาปฏิบัติเป็นกิจวัตรก่อนเริ่มชีวิตประจำวันอันยุ่งเหยิง ทั้งในบทบาทนักธุรกิจและคุณพ่อลูกดก Liceaga ถึงกับประกาศอย่างมุ่งมั่นว่า “สักวันหนึ่งผมต้องเวนคืนห้องนี้กลับมาจากการยึดครองของลูกๆ ให้ได้”

ในส่วนงานตกแต่ง เดิมทีสองสามีภรรยาว่าจ้างให้บริษัทผลิตอุปกรณ์แห่งหนึ่งผลิตชิ้นงานต่างๆ ให้และชำระค่าจ้างไปแล้ว แต่โชคร้ายที่บริษัทนี้ล้มละลายเสียก่อน พวกเขาจึงสูญทั้งเงินที่จ่ายไปล่วงหน้า และไม่ได้ของที่สั่งทำด้วย หากต้องการตกแต่งตามแผนเดิม นั่นหมายถึงงบประมาณที่เพิ่มขึ้นอีกมาก

Liceaga จึงแก้ปัญหาด้วยการสร้างนวัตกรรมขึ้นมา อย่างหลากหลาย เช่น ชุดเก้าอี้โต๊ะอาหาร เขาเพียงแต่นำของเก่ามาเลาะเบาะทิ้ง แล้วบุหนังสีทองแดงเสียใหม่ เมื่อต้องการติดตั้งโคมไฟชนิดราง (track lighting) ในห้องนอน ลูกสาว Liceaga ใช้วิธีง่ายๆ คือนำไฟสปอตไลต์ที่ใช้ในโรง ละครมาติดตั้งบนท่อทองแดงราคาถูก

ผลงานศิลปะที่ประดับบริเวณหัวเตียงของห้องนอนใหญ่ จริงๆ แล้วเป็นภาพคอมพิวเตอร์กราฟิกที่พิมพ์จากคอมพิวเตอร์ในสำนักงานของคุณพ่อนั่นเอง เพียงแต่นำมาใส่กรอบแล้ววางเรียงให้มีรูปแบบสะดุดตาที่สุดเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม Liceaga ยอมทุ่มงบประมาณในส่วน ที่จำเป็นเช่นกัน โดยติดตั้งระบบไฟของ Ingo Maurer นักออกแบบอุตสาหกรรมระดับโลกผู้เชี่ยวชาญการออกแบบโคมไฟชาวเยอรมัน นอกจากนี้ยังใช้ตาข่ายไนลอนรูปทรงคล้ายอวนประดับด้วยแก้วคริสตัลรูปหยดน้ำตาประดับตกแต่งระหว่างคานบนเพดาน ยามเล่นแสงไฟแล้วสวยงามระยิบระยับ

Liceaga สรุปว่าช่วงเวลาการตกแต่ง บ้านด้วย “รายละเอียด” ต่างๆ ได้สิ้นสุดลงตอนนี้เขาเริ่มสำรวจไปรอบบริเวณกินเนื้อที่ ถึง 9 เอเคอร์ เพื่อตัดสินใจว่าจะติดตั้งแผงพลังงานแสงอาทิตย์ดีไหม เพราะระหว่างก่อสร้างตัวบ้าน เขาเดินสายไฟรองรับไว้แล้ว จะสร้างบ้านพักรับรอง หรือสร้างเรือนกระจก เพื่อปลูกต้นไม้ หรือสร้างห้องเก็บของดี

ดูเหมือนบ้านหลังนี้จะเป็นโครงการที่ Liceaga ต้องรับผิดชอบ “ตลอดชีวิต” เสียแล้วสิ