คงจะมีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่นิยมสะสมของเก่า
แต่จะมีสักกี่มากคนที่ของเก่าที่สะสมนั้น เป็นเครื่องปั้นดินเผาหรือที่เรียกกันในหมู่ผู้มีรสนิยมสะสมของเก่าประภทนี้ว่า
"เล่นเซรามิค"
คำตอบคือถ้าจะมากกว่า 69 คน ก็คงอีกไม่เท่าไหร่
โดยที่ 69 คนนี้เป็นสมาชิกสมาคมเครื่องปั้นดินเผาไทย แหล่งรวมของผู้มีใจตรงกันที่อาจจะเรียกว่าความพึงใจกับเซรามิคยุคต่าง
ๆ อายุตั้งแต่เป็นร้อยปีไปจนถึงเป็นพัน ๆ ปี ซึ่งส่วนใหญ่นอกจากของไทยแล้วก็เป็นของจีนราชวงศ์ต่าง
ๆ แต่ละชิ้นมีประวัติวิจิตรพิศดาร
สมาคมเครื่องปั้นดินเผานี้เติบโตมาจากชมรมเล็ก ๆ แม้จดทะเบียนเป็นสมาคมแล้วสมาชิก
69 คน จะว่ามากย่อมกล่าวเช่นนั้นไม่ถนัด
ที่เป็นเช่นนี้เพราะ "เล่น" กันเฉพาะในหมู่ผู้มีเงินใช่หรือไม่?
คำตอบคือ ใช่ แต่คนมีเงินทุกคนบางทีอาจจะ "เล่น" ไม่ได้ หากได้บางทีกลับไม่ได้รับความยอมรับจากคนที่
"เล่น" มาก่อนก็เป็นได้
มีนายตำรวจใหญ่อดีตอธิบดีคนหนึ่ง มักมีข่าวกระเส็นกระสายว่าสะสมของเก่าไว้มากโดยเฉพาะ
"บ้านเชียง" งานสะสมของนายตำรวจใหญ่รายนี้ สำหรับทัศนะของนักเล่นของเก่าหลายคนในสมาคมเครื่องปั้นดินเผากลับเป็นว่า
"มีแนวทางสะเปะสะปะ เห็นอะไรคนว่าดีก็ซื้อ ไม่มีรสนิยมที่ละเอียดอ่อน"
อาจกล่าวได้ว่านอกจากพอจะมีกำลังเงินสนับสนุนตามสมควรแล้วปัจจัยอย่างน้อยอีก
2 ประการก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่าเงิน
ความรู้เกี่ยวกับเครื่องปั้นดินเผายุคต่าง ๆ นักสะสมจะต้องศึกษาความรู้ด้านนี้ควบคู่ไปด้วย
บางคนว่าไปแล้วเกือบจะกลายเป็นนักประวัติศาสตร์ไปเลยก็มี เหตุผลก็คือคุณค่าของของด้วยตัวมันเองนั้นจริง
ๆ แล้วเกือบไม่มีค่า แต่ที่มีค่าก็เพราะคุณค่าทางประวัติศาสตร์
ส่วนประการสุดท้ายได้แก่ "โชค"
หากไม่มีการค้นพบของ บางทีอยากได้ใจจะขาดก็คงจะเป็นไปไม่ได้
อย่างเช่นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว มีการพบเครื่องปั้นดินเผาสังคโลกและของจีนจำนวนมากแต่ละชิ้นอยู่ในสภาพสมบูรณ์งดงามที่อุ้มผางนั้นก็ถือว่าเป็น
"โชค" อย่างยิ่งซึ่ง "โชค" แบบนี้หาได้ไม่ง่ายนัก ความอดทนความเยือกเย็นค่อย
ๆ สะสมไปเรื่อย ๆ ใช้เวลาอาจจะยาวนาน นับสิบ ๆ ปีจึงเป็นคุณสมบัติอีกอย่างหนึ่งของนักเล่นของเก่า
และหลาย ๆ คนที่ว่านี้ ก็คือ เสวตร-โสภา เปี่ยมพงศ์สานต์สามีภรรยาที่ฝ่ายสามีอดีตเป็นรองนายกรัฐมนตรีตลอดจนรัฐมนตรีคลังมาแล้วหลายรัฐบาล
ทั้ง 2 ท่านเริ่มสะสมเครื่องปั้นดินเผามานานปี มีตั้งแต่ของจีนของสุโขทัยไล่ลงมาจนถึงยุครัตนโกสินทร์
หลายชิ้นที่สะสมไว้นั้นมีชาวต่างประเทศต้องถึงกับลงทุนบินมาชมกับตาก็บ่อย
สุขุม นวพันธ์ ครอบครัวโอสถานุเคราะห์ คุณหญิงเลอศักดิ์ สมบัติศิริหรือแม้แต่คนหนุ่มอย่างเผ่าทอง
ทองเจือ ก็ล้วนมีสะสมไว้ไม่น้อย
เพีงแต่ความคลาสสิคของนักเล่นของเก่าที่เสมือนบทบัญญัติสืบทอดกันมานั้น
ก็คือ "มันเป็นความพึงใจเฉพาะส่วน" ที่ไม่จำเป็นแล้วก็คงไม่อยากอวดแสดง
