ก็คงจะเป็นเรื่องไม่ง่ายจริง ๆ สำหรับคนทางการในการ "ดีล" กับอดีตเจ้าของทรัสต์ 4 เมษา ที่ต่างคนก็ต่างพื้นฐานต่างสไตล์จนหาสูตรสำเร็จไม่พบ

ไพโรจน์ จิรชนานนท์ อดีตพ่อค้าผ้าแถว ๆ พระประแดง ที่สร้างเนื้อสร้างตัวมาจากการเก็งกำไรที่ดิน คบหาผู้หลักผู้ใหญ่โดยเฉพาะพลตรีชาติชาย ชุณหะวัณ ก็เคยมาเป็นประธานเอราวัณทรัสต์ให้ และมีขอบข่ายธุรกิจที่ผูกติดกันอย่างสลับซับซ้อน

โดยเฉพาะ "ลูกเล่น" ในเรื่องที่ดินแล้ว หาตัวจับยาก อย่างเช่นที่ดิน 300 ไร่แถวรัชดาภิเษก ที่ 50 ไร่บริจาคให้ศูนย์วัฒนธรรมไทย-ญี่ปุ่นนั้น ยุ่งแค่ไหนก็คงจะทราบกันดีแล้วกระมัง

สุธรรม คู่เขยไพโรจน์ที่วงการมองว่าเป็นคนดีใจถึง และตรงไปตรงมา ความดีและความใจถึงมีอยู่ครั้งหนึ่งที่สุธรรมปล่อยเงินให้กับชวลิต หล่อไพบูลย์ เพื่อเอาไปสร้างสวนพลูพาเลซ ด้วยความเชื่อใจชวลิตจึงปรากฏว่าสุธรรมเป็นฝ่ายที่ควักเงินรายเดียว ต่อมาก็ยังไม่เข็ดปล่อยเงินให้ชวลิตเอาไปซื้อชาเตอร์ไฟแนนซ์อีก ผลก็คือจนบัดนี้เงินทุกบาททุกสตางค์เอากลับคืนมาไม่ได้ และบริษัทการเงินของสุธรรมต้องประสบปัญหาทันตาเห็นเพราะเงินที่ปล่อยไปให้กับชวลิต

วิวัฒน์ สุวรรณภาศรี โตมาจากกิจการค้าปุ๋ย น้ำยาเคมีย่านปากคลองตลาดที่ต่อมาก็มาจับทางด้านรีลเอสเตทสร้างศูนย์การค้าแล้วกระโดดมาทำสถาบันการเงิน วิวัฒน์มีความเป็นพ่อค้า แต่ก็รู้จักใช้มืออาชีพอย่างสุรศักดิ์ เทวอักษร ที่เคยอยู่แบงก์นครหลวงไทยหรือกฤษฎา สุนทรวงศ์ ที่วิวัฒน์ให้ดูแลกิจการประกันภัยของเครือ

ธวัชชัย ถาวรธวัช ที่ถ้าคุยเรื่องบริหารการเงินก็คงจะไม่ได้อะไรมาก แต่ถ้าคุยเรื่องบ้านจัดสรรแล้วก็จะทราบว่าเป็นคนจัดเจนจริง ๆ ธวัชชัยเริ่มมีชื่อเสียงเมื่อครั้งที่รับผิดชอบโครงการหมู่บ้านเสนานิเวศน์ จบการศึกษาจากประเทศจีน คบคนง่ายและขยันทำงานเป็นชีวิตจิตใจ

สุรินทร์ ตุลย์วัฒนจิต จบปริญญาตรีวิศวะและ เอ็มบีเอ. จากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ค เขาโตขึ้นมาคล้าย ๆ กับ พร สิทธิอำนวย จากปี 2519 ที่เริ่มจากสากลเคหะ สิ่งแรกที่สุรินทร์พยายามขยายมากก็คือฐานทางด้านการเงิน เขาส่งคนเข้ารับซื้อบริษัทการเงินของไชยวัฒน์ เหลืองอมรเลิศ ที่ตอนนั้นเป็นหนี้แบงก์กรุงเทพอ่วมและกำลังจะถูกยึด ไปซื้อสกุลไทยที่โคราช ตัดหน้าสินเอเซียซื้อไทยเงินทุนของตระกูลนิมมานเหมินทร์และล่าสุดก็เข้าเทคคอมเมอรืเชียลทรัสต์

เมื่อมีฐานการเงินที่จะมีเงินชาวบ้านเข้ามาเล่นได้พอสมควรแล้ว สุรินทร์ก็เตรียมขยายขั้นที่สองไปจับธุรกิจที่คิดว่าสามารถให้ผลตอบแทนสูง

สุรินทร์มีกิจการเช่าซื้อรถยนต์ ชื่อคอมเมอร์เชียลสากล สินทวีอินเวสเม้นท์ที่ปล่อยกู้กิจการมีเดีย (มีบัสแบ็คกับหนังสือพิมพ์รายวันมาตุภูมิที่หยุดไปแล้ว) และมีโรงงานน้ำอัดลมเซเว่น-อัพ

สุรินทร์เป็นคนปราดเปรื่องมีความเป็นมืออาชีพแต่ก็ออกจะโชคร้าย เพราะขณะที่เขายังไม่ทันตั้งหลักได้มั่นคงตามเป้าที่ตั้งไว้ วิกฤตการณ์ก็เกิดขึ้นเสียก่อน และฐานการเงินที่เขาขยายไปถึง 6 แห่งก็ทำหน้าที่คงเส้นคงวา คือเงินไหลออกพร้อม ๆ กัน สุรินทร์ดิ้นรนมาก ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจนำกิจการทั้งหมดเข้าโรงการ 4 เมษายน

แล้วจะวุ่นแค่ไหนที่เช้าคุยกับผู้บริหารสไตล์พ่อค้า ตกบ่ายคุยกับนักเรียนนอกจบ เอ็มบีเอ. โดยที่รายละเอียดปลีกย่อยนั้นไปคนละทางสองทาง