"วันหนึ่งข้าพเจ้าไปประชุมสหยูเนี่ยนซึ่งข้าพเจ้าเป็นประธานกรรมการ ข้าพเจ้าได้พูดยกตัวอย่างเปรียบเทียบตัวเองให้ที่ประชุมฟังว่า

ตัวข้าพเจ้านั้นเปรียบเหมือนโค้วตงหมง ซึ่งเป็นประธานสภา กรรมการแต่ละคนก็เหมือนกับสมาชิกของรัฐสภา อย่างคุณดำหริก็อาจเป็น ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช เป็นต้น ในการประชุมแต่ละครั้ง เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น แต่ละคนมีความคิดเห็นอย่างไรก็ต้องแสดงออกมาอย่างเปิดเผย และเต็มที่ ตัวข้าพเจ้านั้นก็ต้องให้โอกาสแก่ทุกคนเสมอกัน แต่คนไทยนั้นมีนิสัยเสียอยู่อย่าง คือต่อหน้ามักเกรงใจไม่กล้าพูดมักจะเก็บเอาไปด่าหรือวิจารณ์ลับหลัง ทำให้เกิดความคลางแคลงใจ เรื่องเล็กจึงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่

ข้าพเจ้าจึงอยากให้กรรมการทุกคนได้เอาตัวอย่างการโต้เถียงในสภาของนักการเมืองมาใช้ เขามีอะไรก็เล่นกันตรงๆ และเมื่อได้ถกเถียงกันอย่างเปิดเผยแล้วก็ถือตามเสียงข้างมากปฏิบัติ ประเทศชาติจึงจะเจริญเพราะสปิริตอันนี้ เราทำได้ก็จะเป็นเรื่องดีต่อบริษัทของเราเช่นกัน"

"คนเรานั้นเมื่ออยู่ในสังคมร่วมกับคนอื่นอย่ารู้จักแต่ตัวเอง พึงรู้จักคนอื่นด้วย และเมื่อจะทำการใหญ่ ต้องใช้คนมาก ต้องรู้จักใช้คน และเข้าใจคนใต้บังคับบัญชา ลูกน้องมีจุดอ่อนตรงไหน ต้องคอยป้องกันให้เขา เตือนเขา แก้ไขจุดอ่อนเขาให้หมดไป หากลูกน้องมีจุดเด่น ก็ต้องส่งเสริมจุดเด่นอันนั้น ให้เขาได้มีโอกาสใช้จุดเด่นของเขาอย่าดีที่สุด เป็นประโยชน์มากที่สุด กิจการใหญ่ก็จะสำเร็จผลสมตามความมุ่งหมาย....."