สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว) เปิดประเทศตามวิสัยทัศน์ “จินตนาการใหม่” ของไกสอน พมวิหาน มาตั้งแต่ปี 1986 (พ.ศ.2529)

ถึงวันนี้เป็นเวลา 25 ปีเต็มที่ สปป.ลาวได้พัฒนาการ จัดวางโครงสร้างพื้นฐานหลักของประเทศอย่างเป็นลำดับขั้นตอน และแต่ละขั้นตอนดูเหมือนจะประสบความสำเร็จตามเป้าหมายที่ตั้งไว้

มีการปรับตำแหน่ง (position) ของประเทศที่เคยเป็นจุดด้อย ให้กลายเป็นจุดเด่นที่น่าสนใจ

จากประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล (land lock) สปป.ลาวกลายเป็นประเทศที่สามารถเชื่อมโยงสู่ทุกประเทศต่างๆ ที่อยู่ภาย ในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง (Greater Mekong Subregion: GMS) ตามวิสัยทัศน์ที่ต้องการให้ประเทศเป็น Land Link เพราะลาวเป็นประเทศเดียวในกลุ่มนี้ที่มีพรมแดนติดกับประเทศที่เหลืออีก 5 ประเทศ (จีนตอนใต้ พม่า ไทย เวียดนาม และกัมพูชา) และมีที่ตั้งอยู่ตรงกลางของกลุ่ม

มีเงินช่วยเหลือเพื่อให้ สปป.ลาวนำไปว่าจ้างผู้รับเหมาให้มา สร้างถนน สะพาน สนามบินทั่วประเทศ เพื่อรองรับกับวิสัยทัศน์นี้

10 ปีที่ผ่านมา เงินลงทุนจากต่างประเทศเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่ประเทศลาว เพื่อลงทุนในกิจการต่างๆ ที่รัฐบาล สปป.ลาวลงทุนนำ ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ในประเทศมาแปลงเป็นสัมปทานเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้ลงทุน โดยเฉพาะโครงการเขื่อนและโรงไฟฟ้า ตามวิสัยทัศน์ที่ต้องการให้ลาวเป็น Battery of Asia

สภาพดังกล่าวทำให้ สปป.ลาวเริ่มปรับสถานะประเทศ จาก ที่เคยต้องคอยรับเงินช่วยเหลือแต่เพียงด้านเดียว กล้ากระโดดออกมา ใช้กลไกของตลาดการเงินระหว่างประเทศตามระบบเศรษฐกิจสากล

องค์ประกอบต่างๆ ที่จะทำให้ลาวเป็นประเทศที่สามารถออกไปมีบทบาทในเวทีเศรษฐกิจระหว่างประเทศ กำลังถูกสร้างให้เกิดขึ้น และจะยิ่งเข้มข้นเพิ่มขึ้นในช่วง 10 ปีนับจากนี้

เพราะลาวได้ตั้งเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ในปี 2020

ปี 2020 รัฐบาลลาวกำหนดเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ว่า สปป. ลาวจะต้องหลุดพ้นจากความเป็นประเทศยากจน

หรือในอีกความหมายหนึ่งคือ ลาวจะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว

สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นใน สปป.ลาวช่วง 10 ปีที่จะมาถึงนี้ จึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจยิ่ง

ประเทศไทยจะสามารถเก็บเกี่ยวโอกาสจากพัฒนาการที่เข้มข้นของ สปป.ลาวรอบนี้ได้มากน้อยแค่ไหน...?

เป็นคำถามที่น่าสนใจสำหรับนักวางกลยุทธ์

เรื่องราวที่กำลังจะนำเสนอต่อจากนี้ เป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบที่ได้ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อให้ สปป.ลาว บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ในปี 2020