เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง หรือเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำกื๋วลอง หรือเรียกว่าเขตที่ราบลุ่มภาคใต้หรือพื้นที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ หรือตามวิธีเรียกของประชาชนภาคใต้เวียดนามสั้นๆ ว่า ภาคตะวันตก มี 12 จังหวัด และ 1 นคร คือ จ.อานยาง จ.โด่งทาป จ.ซอกตรัง จ.เบ๊นแตร จ.เหิ่วยาง จ.เตี่ยนยาง จ.บากเลียว จ.เกียนยาง จ.ตร่าวิญ จ.ก่าเมา จ.ลองอาน จ.หวิญลอง และนครเกิ่นเทอ

ตามผลการสำรวจวันที่ 1 เมษายน 2552 ประชากรเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขงมีจำนวน 17,178,871 คน

ที่ราบลุ่มแม่น้ำกื๋วลอง (แม่น้ำโขง) เป็นส่วนหนึ่งของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง มีเนื้อที่ 39,734 ตร.กม. มีที่ตั้งต่อเนื่องกับเขตภาคตะวันออกเฉียงใต้ ทิศเหนือติดกัมพูชา ทิศตะวันตกเฉียงใต้ คืออ่าวไทย ทิศตะวันออกเฉียงใต้ คือทะเลตะวันออก เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขงของเวียดนาม เป็นรูปร่างจากดินตะกอนที่น้ำพัดพามาทับถม เป็นที่งอกมาหลายยุคสมัยตามการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเล การผสมผสานระหว่างแม่น้ำและทะเล ทำให้อุดมด้วยปุ๋ยตามชายฝั่งแม่น้ำและชายทะเล ทั้งยังมีดินเปรี้ยวและดินเค็มตามที่ลุ่มต่างๆ เช่น โด่งทาปเหมื่อย สี่เหลี่ยมลองเซวียน ห่าเตียน ตะวันตกเฉียงใต้แม่น้ำเหิ่ว และแหลมก่าเมา

ภายใต้อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมทะเลและน้ำกร่อย พืชพันธุ์ป่าชายเลนได้ครอบคลุมบริเวณนี้ ที่สำคัญคือต้นโกงกาง (Rhizophora sp.)

แม่น้ำกื๋วลอง มีบทบาทสำคัญในเขตสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ปริมาณน้ำเฉลี่ยของแม่น้ำสายนี้มีน้ำประมาณ 4,000,000 ล้าน ลบ.เมตรต่อปี และพัดพาวัตถุดิบมาทับถมบริเวณปากน้ำปีละ 100 ล้านตัน

ที่มา : สารานุกรมเปิด Wikipedia ภาษาเวียดนาม