ธนาคารกสิกรไทย (เคแบงก์) มีงานกิจกรรมที่เกี่ยวกับบริการของธนาคารเฉลี่ยแล้วเกือบทุกอาทิตย์ บางอาทิตย์มีมากกว่า 1 งานจากหลายฝ่ายหลายผลิตภัณฑ์ของธนาคาร เฉลี่ยแล้วกสิกรไทยจึงเป็นธนาคารที่มีกิจกรรมมากกว่า 52 งานในหนึ่งปี หรือจะพูดให้ใกล้เคียงกว่านั้นก็ต้องบอกว่า มีงานนับร้อยงานต่อปี

แต่ไม่ใช่ว่าทุกงานที่จะได้เห็นบัณฑูร ล่ำซำ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารไปปรากฏตัว

เพราะแพลตฟอร์มของเคแบงก์ที่มีอยู่ ทั้งรูปแบบการดำเนินงานและผู้บริหาร มีผู้รับผิดชอบแต่ละงานชัดเจน แต่ถ้าเป็นงานที่เกี่ยวกับจีน ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดของเคแบงก์ยามนี้ ย่อมไม่พลาดที่จะได้เห็นการปรากฏตัวของบัณฑูร เช่นเดียวกับงานสัมมนา The Gateway to China: Insight, Strategy and Action เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 11 มีนาคม 2553 ณ ห้องวิภาวดีบอลรูม A-C โรงแรมโซฟิเทล เซ็นทาราแกรนด์ ลาดพร้าว นักธุรกิจ ลูกค้าเคแบงก์ที่สนใจการลงทุนในจีนไม่ต่ำกว่า 500 คน จึงมีโอกาสฟังสัมมนาไปพร้อมๆ กับบัณฑูร ตลอดครึ่งวันแรกของการสัมมนา

(อ่านเรื่อง "ชีวิตที่เหลือของผมคือเมืองจีน" นิตยสารผู้จัดการ 360 ํ ฉบับเดือนมกราคม 2553 หรือใน www. gotomanager.com ประกอบ)

งานนี้เป็นงานแรกเกี่ยวกับความต่อเนื่องของการลงทุนในจีนที่เคแบงก์เริ่มไว้อย่างจริงจังเมื่อปี 2005 หรือ 5 ปีก่อนหน้านี้

เป็นการเดินเครื่องที่รวดเร็ว เพราะหลังจากเคแบงก์เซ็นเอ็มโอยูร่วมเป็น Operating Joint Venture กับหมินเซิงแบงก์ของจีนเมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาก็จัดงานนี้ขึ้นภายในเดือนเดียว ขนาดที่ ฯพณฯ กว่าน มู่ เอกอัครราชทูตสาธารณรัฐประชาชนจีนประจำประเทศไทย ถึงกับเอ่ยปากว่า "เร็ว" เพราะที่ผ่านมาเห็นแต่คนไทยชอบเซ็นเอ็มโอยูแล้วเงียบ

ความสัมพันธ์ครั้งนี้ มีจุดเริ่มต้นเมื่อ 7 ปีก่อนหน้านี้

"วันหนึ่งก็ตื่นมาคิดดูว่า เอ๊ะ...เราขาดอะไรไปอย่างในชีวิต ประเทศที่อยู่ทางเหนือของประเทศไทยผมยังไม่รู้จักเลยว่าเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่า มีโอกาสหรือความน่าสนใจอะไรอย่างไร ทั้งที่เมื่อก่อนนี้คนจีนอพยพมาไทยเสื่อผืนหมอนใบ แล้วคนไทยส่วนมากรวมทั้งผมเองก็มีเลือดจีนด้วยกันทั้งนั้น"

บัณฑูร ล่ำซำ เล่าถึงจุดที่ทำให้เขาเริ่มสนใจจีนอย่างจริงจังครั้งแรกเมื่อ 7 ปีก่อน เมื่อคิดอย่างนั้นเขาก็เริ่มลุกไปจีนทันทีด้วยความรู้สึกว่า

"โดยนัยก็ไม่ต่างอะไรกับเสื่อผืนหมอนใบ ไม่รู้จักใครสักคนเดียว ภาษาจีนก็พูดไม่ได้สักคำ ไม่รู้ด้วยว่าจะไปทำอะไร แต่ขอไปหน่อยเถิด ไปแล้วก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของส่วนสำคัญของทั้งชีวิต ทั้งธุรกิจและทั้งส่วนตัวและทั้งเครือธนาคารกสิกรไทย"

คำพูดนี้สะท้อนถึงเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของเครือกสิกรไทยที่มองจีนเป็นสถานที่เติบโตของธนาคารในอนาคต แต่ก้าวใหญ่นี้ต้องเริ่มต้นด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง

การเริ่มต้นเข้าไปจับโจทย์การทำธุรกิจกับประเทศจีน เป็นเรื่องที่บัณฑูรรู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกเป็นโชคดี ทั้งในเชิงของวิชาชีพและเรื่องส่วนตัว รวมทั้งเป็นเรื่องโชคดีสำหรับการมีสายเลือดจีนในตัว และความที่ประเทศไทยสามารถประสานกลมเกลียวเชื้อชาติจีนและไทยไว้ได้ดีได้โดยไม่มีการแตกแยก ทำให้แม้ว่าเขาจะเติบโตมาภายใต้อิทธิพลของโลกตะวันตก แต่เมื่อต้องการสร้างสัมพันธ์เพื่อทำธุรกิจกับรากเหง้าดั้งเดิมของตัวเองอย่างจีน ก็มีต้นทุนที่ทำให้ต่อติดได้เร็ว เพราะคนจีนตอบรับคนที่มีเชื้อสายจีน และไม่ได้มองความสัมพันธ์ในเชิงการค้าอย่างเดียว แต่ให้ความรู้สึกเป็นเหมือนเพื่อนและญาติ

"อันสายสัมพันธ์ในวงการธุรกิจนั้น ถ้าสาวกันไปสาวกันมาแล้ว มันก็จะวนเวียนกันอยู่ไม่กี่คนนี่เองแหละ!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มตระกูลธุรกิจที่เป็นเชื้อสายจีน แต่เป็นคนจีนที่มาพึ่งพระบรมโพธิสมภารตั้งแต่สมัยปู่ทวด หรือสมัยรัชกาลที่ 5 และ 6 เป็นต้นมา

สายของสกุล "ล่ำซำ" ซึ่งเป็นฉายาจีน มีความหมายว่า "คนใส่เสื้อสีฟ้า" นั้น เป็นสายที่เกี่ยวกันกับหลายตระกูล ซึ่งเอ่ยมาแล้ว ก็คงไม่มีใครนึกถึง เช่นเกี่ยวกันกับตระกูลอึ๊งภากรณ์/หวั่งหลี/เทวกุล/ณ ป้อมเพชร/โพธิวิหค/ชวกุล/สุวรรณสุข/โมกขเวส/สีบุญเรือง/ตันสกุล/จูตระกูล/รัตนิน/สิมะเสถียร ฯลฯ" (เนื้อหาบางส่วนจากเรื่อง "ตระกูลล่ำซำ คนใส่เสื้อสีฟ้า" ตีพิมพ์ในนิตยสารผู้จัดการ ฉบับเดือนมีนาคม 2529 อ่านรายละเอียดได้ใน www.gotomanager.com)

บัณฑูรเริ่มเรียนภาษาจีนพร้อมกับที่เริ่มคิดถึงจีน และยังเรียนต่อเนื่องไม่เว้นแม้แต่ในวันสัมมนาที่เขาก็ใช้โอกาสในการเรียนภาษาจีนไปในตัว

ถ้าเป็นเสียงภาษาจีนเขายินดีฟังโดยไม่ผ่านหูฟังแปลภาษา แต่เมื่อไรที่เป็นเสียงภาษาไทยเขาจะเสียบหูฟังทันทีเพราะอยากรู้ว่าภาษาจีนพูดอย่างไร

ปี 2546 บัณฑูรพิมพ์นามบัตรใหม่ที่มี 3 ภาษา รวมทั้งชื่อจีนของเขา "หวู่ วั่น ทง" ก็ถูกพิมพ์ในนามบัตรใหม่ด้วยเช่นกัน พร้อมกับดึงบรรดาผู้บริหารที่รู้เรื่องและมีความสามารถเกี่ยวกับจีนมาร่วมงาน และประกาศนโยบาย 3 ภาษาในเคแบงก์ เอกสารทุกอย่างจะต้องมีทั้งภาษาไทย อังกฤษ และจีน เหมือนเมื่อครั้งหนึ่งเขาก็เคยดำเนินนโยบาย 2 ภาษามาก่อน ในยุคที่พาธนาคารสู่สากล

(อ่านเรื่อง "เบื้องลึกความคิดบัณฑูร ล่ำซำ 'ธนาคารเป็นเรื่องสากล'" นิตยสารผู้จัดการ ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ 2543 และ "บัณฑูร ล่ำซำ Role Model" นิตยสารผู้จัดการ ฉบับเดือนสิงหาคม 2546 หรือใน www.gotomanager.com)

อย่างไรก็ดี เคแบงก์ถือได้ว่าเพิ่งเริ่มต้นก้าวแรกในจีน แต่มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ว่า จาก 1 สาขากับอีก 3 สำนักงานในวันนี้ ในอนาคต เมื่อสามารถขอใบอนุญาตเป็นธนาคารกสิกรไทย (ประเทศจีน) ได้เมื่อไร จีนจะเป็นสถานที่เติบโตของธนาคาร และวันหนึ่งอาจจะเติบโตและใหญ่กว่าธนาคารกสิกรไทยในประเทศไทย ซึ่งเป็นต้นกำเนิด

ดูเหมือนบัณฑูรจะมั่นใจไม่น้อยว่า อนาคตที่ว่านั้น จะมาถึงในวันหนึ่งข้างหน้าแน่นอนด้วยทีมงานที่ทำงานกันอย่างจริงจัง และเพราะความเชื่อลึกๆ ที่ว่า

"การทำธุรกิจในจีนไม่ใช่ทำง่ายๆ ไม่มีดวงก็ทำไม่ได้ ผมโชคดีที่ฟ้าเปิดให้สามารถไปจีนได้ แถมมีอาจารย์ทักว่ามีดวงทำได้ เลยมีกำลังใจ ไปมันทุกเดือน ไปเปิดหลายๆ ประตู เปิดแล้วตันอย่างน้อยก็ยังได้รู้ แต่ถ้าไม่เปิดก็จะไม่รู้เลยว่าประตูไหนมันตัน ประตูไหนเปิดแล้วมีทางให้เดินต่อไป กินเหล้าไปหลายร้อยจอก แต่ก็มีความก้าวหน้า รู้จักคน รู้จักระบบ รู้จักวัฒนธรรมคนจีนมากขึ้น แล้วก็โชคดีที่สามารถทำงานแล้วมีความสุขและรู้จักว่าโอกาสมีมหาศาล"

ทิ้งท้ายนิดหนึ่ง ถ้าใครคิดจะเช็กความนิยมของเคแบงก์ในจีน ขอให้เริ่มที่เซินเจิ้นและกรุณาเรียกให้ถูกว่า "ไท้หัวหนงหมินอิ๋นหัง" มิฉะนั้นเดี๋ยวจะหาว่าไม่เป็นที่รู้จัก