นิปปอน เทเลกราฟ แอนด์ เทเลโฟน คอร์ปอเรชั่น (เอ็นทีที) เป็นกิจการที่ก่อตั้งก่อนที่กระแสการยกเลิกการผูกขาดธุรกิจโทรคมนาคมจะแพร่กระจายไปทั่วโลก เอ็นทีทีเติบโตเป็นบริษัทโทรคมนาคมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเป็นผู้ผูกขาดกิจการโทรศัพท์ในประเทศญี่ปุ่นมาตลอด นอกจากนั้นยังเป็นผู้ครองส่วนแบ่งตลาดโทรศัพท์เคลื่อนที่ทางไกล และเป็น ไอเอสพีรายใหญ่อีกด้วย ปัจจุบันเอ็นทีทีได้เสนอบริการใหม่ๆ เพิ่มเติมไม่ว่าจะเป็นการเช่าซื้อคู่สาย อุปกรณ์โทรคมนาคมหรือระบบข้อมูล

รัฐบาลญี่ปุ่น (ซึ่งถือหุ้นกิจการเอ็นทีทีอยู่ 53%) ได้ปรับโครงสร้างกิจการโดยแยกกิจการออกเป็นสามบริษัท โดยสองบริษัทแรกดูแลโทรศัพท์ในประเทศและแบ่งตามพื้นที่รับผิดชอบ ได้แก่ "เอ็นทีที อีสต์" (NTT East) และ "เอ็นทีที เวสต์" (NTT West) ส่วนบริการโทรศัพท์ทางไกลอยู่ในความดูแลของ "เอ็นทีที คอมมิวนิเคชั่นส์" (NTT Communi-cations) นอกจากนั้นเอ็นทีทียังได้แตกธุรกิจในส่วนโทรศัพท์เคลื่อนที่ ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูงออกไปเป็นธุรกิจต่างหากในชื่อ "เอ็นทีที โมบาย คอมมิวนิเคชั่นส์ เน็ตเวิร์ค" (หรือที่รู้จักกันในชื่อ DoCoMo) โดยเอ็นทีทีถือหุ้นอยู่ 67%

ความเปลี่ยนแปลงอื่นๆ ยังติดตามมาพร้อมกับภาวะตลาดด้วย ยอดขายรวมจากธุรกิจรับส่งข้อมูล บริการอินเทอร์เน็ต และโทรศัพท์เคลื่อนที่ได้แซงหน้ารายได้จากธุรกิจโทรศัพท์แต่เดิม โดยในขณะที่ตลาดโทรศัพท์เคลื่อนที่เติบโตอย่างสูง ธุรกิจโทรศัพท์แบบติดตั้งคู่สายกลับมีแนวโน้มลดลง(จากที่ให้บริการอยู่เดิม 57 ล้านคู่สาย) เอ็นทีทีได้เริ่มทดลองบริการโทรศัพท์ดิจิตอลแบบดีเอสแอลความเร็วสูง (high speed digital subscriber line) อีกทั้งยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ที่ยังสานต่อบริการไอเอส ดีเอ็นรุ่นล่าสุดเพื่อปูทางเข้าสู่อินเทอร์เน็ตความเร็วสูงด้วย

เอ็นทีทียังได้วางรากฐานสำหรับตลาดโทรศัพท์ระหว่างประเทศไว้อย่างดี โดยการลงทุนร่วมกับกิจการโทรศัพท์ในหลายประเทศ เช่น เข้าถือหุ้น 49% ใน "เอชเค เน็ต" ของฮ่องกง และถือหุ้น 15% ของกิจการโทรศัพท์ทางไกลของฟิลิปปินส์ อีกทั้งยังเข้าถือหุ้น 49% ในกิจการ "เดฟเน็ต เทเลคอมมิวนิเคชั่นส์" ของออสเตรเลีย ส่วนในสหรัฐฯ เอ็นทีทีเป็นเจ้าของธุรกิจด้านเว็บชื่อ "เวริโอ" และถือหุ้นอีก 10% ในบริษัท "เทลลิเจนท์" ความเป็นมา

ปี 1889 กระทรวงการสื่อสารของญี่ปุ่น เริ่มให้บริการโทรศัพท์ และผูกขาดธุรกิจไว้ในมือตั้งแต่ปี 1900 เป็นต้นมา ต่อมาในปี 1952 กระทรวงสื่อสารญี่ปุ่นได้จัดตั้งบริษัทนิปปอน เทเลกราฟ แอนด์ เทเลโฟน พับลิค คอร์ปอเรชั่น (เอ็นทีที) และบริษัทได้เป็นผู้ปรับปรุงซ่อมแซมระบบโทรศัพท์ในประเทศหลังสงครามด้วย

ต่อมาในปี 1953 บริษัทโทรศัพท์อีกแห่งหนึ่งคือ "โคคุไซ เดนชิน เดนวา" (เคดีดี ในปัจจุบัน) ก็ได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อให้บริการโทรศัพท์ระหว่างประเทศ

รัฐบาลญี่ปุ่นได้วางแนวทางภาพลักษณ์ของเอ็นทีทีให้เป็นไปในทำนองเดียวกับเอทีแอนด์ทีของสหรัฐฯ โดยได้ห้ามเอ็นทีทีทำการผลิตอุปกรณ์โทรศัพท์ เพื่อให้เกิดการแข่งขันกันในกลุ่มซัปพลายเออร์ด้านอุปกรณ์โทรศัพท์ แต่กระนั้นเอ็นทีทีก็ซื้ออุปกรณ์โทรศัพท์ส่วนใหญ่จาก ซัปพลายเออร์ญี่ปุ่นกันเอง ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 เอ็นทีทีกลายเป็นหน่วยงานราชการที่ใหญ่เทอะทะ ทำให้เกิดความไร้ประสิทธิภาพและปัญหาการคอร์รัปชั่นตามมา กรรมการผู้จัดการใหญ่ของเอ็นทีทีเคยกล่าวติดตลกด้วยว่า อุปกรณ์ที่บริษัทจะซื้อหาจากต่างประเทศนั้น มีเพียงเสาโทรศัพท์เท่านั้น ในปี 1981 เอ็นทีทีถูกกดดันให้ยอมรับการประมูลจากบริษัทสหรัฐฯ ช่วงทศวรรษต่อมาบริษัททุ่มลงทุนอย่างหนักทางด้านการติดตั้งเครือข่ายไฟเบอร์ออปติก และสายโทรศัพท์แบบไอเอสดีเอ็นความเร็วสูง

ปี 1985 เอ็นทีทีต้องแปรรูปกิจการตามนโยบายยกเลิกการผูกขาดธุรกิจ บริษัทกลายเป็นกิจการในตลาดหลักทรัพย์ที่มีมูลค่าสูงที่สุด นอกจากนั้นยังได้มีการจัดตั้งบริษัท "เอ็นทีที อินเตอร์เนชั่นแนล" ขึ้นเมื่อปี 1988 เพื่อดำเนินการด้านงานวิศวกรรมโทรคมนาคมในต่างประเทศ และจัดตั้ง "เอ็นทีที เดต้า คอมมิวนิเคชั่นส์ ซิสเต็มส์" ขึ้นเป็นกิจการดูแลการประสานรวมระบบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นด้วย

เมื่อเกิดปรากฏการณ์ฟองสบู่แตกในตลาด หลักทรัพย์ญี่ปุ่นเมื่อปี 1990 เอ็นทีทีได้เลือกเอทีแอนด์ที โมโตโรล่า และอีริคสันให้เป็นผู้พัฒนาระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ดิจิตอล และปีถัดมาจึงได้ตั้งบริษัท "โดโคโม" ให้เป็นผู้ดำเนินการด้านโทรศัพท์เคลื่อนที่บ้าง เอ็นทีทียังดำเนินการตามนโยบายยกเลิกการผูกขาดธุรกิจโทรศัพท์เคลื่อนที่ด้วยการเปิดบริการ "เพอร์ซันนัล แฮนดี้ โฟน (Personal Handy Phone Service-PHS) เมื่อปี 1995

รัฐบาลญี่ปุ่นมีแผนการแยกกิจการเอ็นทีทีใน ปี 1996 ก่อนหน้าที่องค์การการค้าโลก (WTO) จะดำเนินการตามข้อตกลงให้เปิดเสรีตลาดโทรศัพท์ระหว่างประเทศ ขณะเดียวกัน รัฐบาลก็ได้กดดันให้เอ็นทีทียอมให้คู่แข่งสามารถเชื่อมต่อกับระบบดิจิตอลใหม่ได้ ในตลาดต่างประเทศ เอ็นทีทีซื้อหุ้น 12.5% ในกิจการ เลลิเจนท์ซึ่งดำเนินการโทรศัพท์ท้องถิ่นในสหรัฐฯ และนับเป็นการลงทุนครั้งสำคัญครั้งแรกของเอ็นทีทีในสหรัฐฯ

ปี 1998 กิจการหน้าใหม่ชื่อ "โตเกียว เทเลคอมมิวนิเคชั่นส์ เน็ต" (ซึ่งเป็นกิจการพันธมิตรของโตเกียว อิเล็กทริค พาวเวอร์) ได้เสนอลดราคาค่าบริการโทรศัพท์ลง ทำให้เอ็นทีทีต้องดำเนินการตามอย่าง ในขณะที่เอ็นทีทีก็แยกกิจการ "โดโคโม" ออกไปเป็นไอพีโอรายใหญ่ที่สุดในโลก

ปี 1999 เอ็นทีทีพ่ายแพ้ต่อบริษัทเคเบิลแอนด์ไวร์เลสของอังกฤษในการประมูลซื้อ "อินเตอร์เนชั่นแนล ดิจิตอล คอมมิวนิเคชั่นส์" แต่ปีเดียวกันนั้นเองบริษัทได้แตกกิจการออกเป็น 3 บริษัท คือ"เอ็นทีที อีสต์" และ "เอ็นทีที เวสต์" ให้บริการโทรศัพท์ในประเทศ ส่วนบริการโทรศัพท์ระหว่างประเทศขึ้นอยู่กับ "เอ็นทีที คอมมิวนิเคชั่นส์" ทว่า การแตกกิจการครั้งนี้ไม่เหมือนกับกรณีของ เอทีแอนด์ทีในปี 1984 เพราะเอ็นทีทีดำเนินการโดยยังคงรูปของโฮลดิ้งคอมปะนี อยู่ กล่าวคือ เอ็นทีทีเป็นบริษัทแม่ของบริษัททั้งสามแห่ง เอ็นทีทียังได้ประกาศปลดพนักงาน 21,000 คนภายใน 3 ปีในบริษัทเอ็นทีทีเวสต์ และเอ็นทีทีอีสต์ ด้วย

ในขณะเดียวกันเอ็นทีทีได้รุกหนักทางด้านการลงทุนในต่างประเทศ โดยเข้าซื้อหุ้น 49% ในกิจการเอชเคเน็ตของฮ่องกง และตกลงซื้อหุ้น 49% ในเดฟเน็ต เทเลคอมมิวนิเคชั่นส์ ซึ่งเป็นสาขาของบริษัทเดฟเน็ตแห่งออสเตรเลีย ปีที่แล้ว เอ็นทีที ลงทุนถึง 5,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในการซื้อหุ้น 90% ของบริษัทเวริโอซึ่งเป็นผู้ดำเนินธุรกิจเว็บในสหรัฐฯ ด้วย