Search Resources
 
Login เข้าระบบ
สมัครสมาชิกฟรี
ลืมรหัสผ่าน
 
  homenewsmagazinecolumnistbooks & ideaphoto galleriesresources50 managermanager 100join us  
 
 


bulletToday's News
bullet Cover Story
bullet New & Trend

bullet Indochina Vision
bullet2 GMS in Law
bullet2 Mekhong Stream

bullet Special Report

bullet World Monitor
bullet2 on globalization

bullet Beyond Green
bullet2 Eco Life
bullet2 Think Urban
bullet2 Green Mirror
bullet2 Green Mind
bullet2 Green Side
bullet2 Green Enterprise

bullet Entrepreneurship
bullet2 SMEs
bullet2 An Oak by the window
bullet2 IT
bullet2 Marketing Click
bullet2 Money
bullet2 Entrepreneur
bullet2 C-through CG
bullet2 Environment
bullet2 Investment
bullet2 Marketing
bullet2 Corporate Innovation
bullet2 Strategising Development
bullet2 Trading Edge
bullet2 iTech 360°
bullet2 AEC Focus

bullet Manager Leisure
bullet2 Life
bullet2 Order by Jude

bullet The Last page


ตีพิมพ์ใน นิตยสารผู้จัดการ
ฉบับ สิงหาคม 2530








 
นิตยสารผู้จัดการ สิงหาคม 2530
ไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม เถ้าแก่ธุรกิจบันเทิงแบบสบาย…สบาย             
 

   
related stories

ผู้จัดการรุ่นใหม่ในสายตา "ผู้จัดการ"

   
www resources

โฮมเพจ จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่

   
search resources

จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่, บมจ.
ไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม
Entertainment and Leisure




ทุกข้อต่อการเติบโตของไพบูลย์ ดำรงชัยธรรมทั้งในชีวิตคนโฆษณา นักการตลาด คนทำหนังสือ จนถึงวันที่ก้าวขึ้นเป็นผู้ประกอบการเต็มตัวมีคนมากมายหยิบยื่นโอกาสให้ และเขาไม่พลาดที่จะคว้าโอกาสนั้นอย่างถูกจังหวะ เขาเป็นคนโชคดี แต่ในธุรกิจบันเทิงที่ต้องทำงานเกี่ยวข้องกับคนเป็นหลัก ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเก่งที่สามารถจัดการให้คนเหล่านั้นผลิตงานบันเทิงออกมาได้อย่างที่เห็นภายใต้นาม "แกรมมี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์" เช่นทุกวันนี้

ไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม กรรมการผู้จัดการบริษัท แกรมมี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ หรืออีกนัย "เถ้าแก่" แห่งแกรมมี่ฯ ชื่อเสียงหน้าตาของเขาเป็นที่รู้จักน้อยกว่าศิลปินในสังกัดหลายสิบเท่า ไม่ว่าจะเทียบกับธงไชย แมคอินไตย ชรัส เฟื่องอารมณ์ ฐิติมา สุตสุนทร หรือ นันทิดา แก้ว บัวสาย ฯลฯ

แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ถ้าไพบูลย์ไม่ตั้งแกรมมี่ฯ ศิลปินมีชื่อเหล่านี้อาจจะไม่มีชื่อหรือมีชื่อไม่เท่าทุกวันนี้ หรือถึงมีชื่อก็อาจไม่เป็นที่รู้จักเท่าไพบูลย์ก็เป็นได้

คงไม่ผิดถ้าจะกล่าวว่าไพบูลย์มีความสำคัญ เพราะเขาให้กำเนิดแกรมมี่ฯ ทำให้แกรมมี่ฯ ผลิตเทปเพลงและรายการโทรทัศน์พร้อม ๆ กับสร้างศิลปินชื่อดังมากมายหลายคนออกมาสร้างสรรค์ความบันเทิงเริงใจให้ประชาชนไม่ขาดสาย

ไพบูลย์เป็นเถ้าแก่ในธุรกิจบันเทิงประเภทผู้ผลิตเทปและรายการโทรทัศน์ที่แตกต่างไปจากเถ้าแก่ค่ายอื่น ๆ เขามีความรู้พื้นฐานทางด้านสื่อสารมวลชนที่ดี เขาเรียนรู้ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจบันเทิงและนำมาปรับใช้ได้อย่างวิเศษ ไม่ว่าจะเป็นโฆษณาการตลาด หรือความเป็นศิลปินจากการทำหนังสือ รวมทั้งในงานบริหารและจัดการ

ประสบการณ์เหล่านี้ทำให้ไพบูลย์เข้าใจธุรกิจบันเทิงระบบตั้งแต่ต้น ประกอบกับมีพื้นฐานงานด้าน CREATIVE ยิ่งทำให้เขาเข้าใจงานและคนใน FIELD นี้มากขึ้น เขาต่างจากเถ้าแก่คนอื่นๆ ที่หลายคนบางครั้งพูดภาษาไทยไม่ชัดและระดับของวัฒนธรรมไม่ถึง

ศักยภาพในตัวไพบูลย์ไม่เพียงพอแต่ทำให้เขาต่างจากเถ้าแก่ค่ายอื่น ๆ ทั้งยังมีส่วนทำให้งานของแกรมมี่ต่างไปจากงานค่ายอื่น ๆ ด้วย เทปเพลงและรายการโทรทัศน์ภายใต้ชื่อแกรมมี่ฯ เป็นเหมือนเครื่องหมายรับประกันว่าเทปขายได้ ศิลปินดัง รายการโทรทัศน์ดีมีคนดู (สปอนเซอร์ชอบ)

เทปเพลงผลงานศิลปินสังกัดแกรมมี่ฯ ไม่ว่าจะเป็นนกแล ธงไชย แมคอินไตย นันทิดา แก้วบัวสาย ฐิติมา สุตสุนทร ชรัส เฟื่องอารมณ์ เรวัติ พุทธินันท์ ฯลฯ เป็นที่ยอมรับของบริษัทจัดจำหน่าย แผงขายเทปรวมทั้งผู้ซื้อ

ศิลปินสังกัดแกรมมี่ฯ เปิดคอนเสิร์ตบัตรเข้าชมจำหน่ายหมดล่วงหน้าการแสดง

มิวสิควิดีโอของแกรมมี่ฯ สร้างความแปลกใหม่ให้วงการ กระตุ้นให้ค่ายอื่น ๆ พัฒนางานของตนเอง ล่าสุดมีหลายเพลงที่ได้รางวัล BAD AWARD

รายการโทรทัศน์ของแกรมมี่มี RATING สูง เป็นที่ยอมรับของสปอนเซอร์ ไม่ว่าจะเป็นรายการตามไปดู แชมป์ชิงแชมป์ถนนสายดนตรี คอนเสิร์ตลืมโลก

ทุกวันนี้ไพบูลย์ ยังคงเดินหน้าพาพนักงานสนุกไปด้วยกันบนถนนธุรกิจบันเทิงสายทำเทปเพลงและรายการโทรทัศน์

ตลอดเวลา 16-18 ชั่วโมงในแต่ละวันที่ประสาทหูและตายังตื่น ไพบูลย์จะสนใจฟังเพลงทุกชนิดที่ประสาทหูรับเสียงได้ จะดูรายการโทรทัศน์ทุกรายการที่สายตาแวบผ่านไปเห็น และถ้าสมองยังตื่นอยู่ด้วยเขาจะคิด คิด คิด เกี่ยวกับเพลงและรายการนั้น ๆ เพลงที่ได้ฟังใครร้อง ทำนองจังหวะจำง่าย เป็นของคู่แข่งรายไหน แกรมมี่ฯ จะทำได้หรือไม่ รายการโทรทัศน์นั้นของใคร ทำไมสนุก มีเสน่ห์ตรงไหนใครเป็นสปอนเซอร์

ยิ่งเมื่อได้พบเพื่อนร่วมงานหรือคนในวงการเทปหรือรายการโทรทัศน์ การพูดคุยถกเถียงวิเคราะห์อย่างลุ่มลึกแตกฉานเป็นการสร้างสรรค์จนเกิดไอเดียแปลกใหม่ตามมา

"เดี๋ยวนี้วัน ๆ ผมไม่ต่อยได้ทำอะไร คิด คิด คิด แล้วก็คุย คุย คุย เป็นส่วนใหญ่" ไพบูลย์บอก "ผู้จัดการ" ถึงกิจวัตประจำวันของการเป็นเถ้าแก่เต็มตัวที่แกรมมี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์

ไพบูลย์เป็นลูกชายคนเดียวของนายซิมเพียว และนางตั้งสี แซ่อึ้ง เจ้าของร้านประภัสสรสโตร์ ย่านประตูน้ำ เขาก็เหมือนลูกชายชาวโจีนโพ้นทะเลทั่วไปที่เมื่อแรกการศึกษาต้องเรียนโรงเรียนจีน ไพบูลย์เรียนชั้นประถมที่โรงเรียนเผยอิง มัธยมปลายที่สวนกุหลาบ จบปริญญาตรีที่นิเทศศาสตร์ จุฬาฯ

สมัยเรียนที่จุฬาฯ ไพบูลย์เป็นนักทำกิจกรรมตัวยง รู้จักเพื่อนต่างคณะมาก ยังผลให้ในชีวิตการทำงาน เขาได้เพื่อนช่วยเหลือมากพอ ๆ กับได้ช่วยเหลือเพื่อน ๆ

เมื่อเรียบจบเขาเข้าทำงานทันทีที่ฟาร์อีส แอ๊ดเวอร์ไทซิ่ง ซึ่งขณะนั้นเพิ่งเริ่มก่อตั้งเป็น IN HOUSE AGENCY ในเครือสหพัฒนพิบูล

"ผมรู้สึกจะเป็น COPY WRITER คนที่ 2 อยู่ได้ 6 เดือนก็ได้เป็นหัวหน้าไปรวบรวมเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่คณะมาเป็นลูกน้อง ผมโชคดีที่นายห้างเทียมเมตตาเลยได้เป็นหัวหน้าง่ายๆ" ไพบูลย์เล่าให้ "ผู้จัดการ" ฟังถึงการเริ่มงานครั้งแรกเมื่อปี 2513

ช่วงแรกในวัยหนุ่มเขาเหน็ดเหนื่อย เพื่อแลกด้วยความรู้ใหม่ประสบการณ์และสายสัมพันธ์กับคนในวงการต่าง ๆ เพื่อจุดมุ่งหมาย "อยากรวย" แต่เขาก็ยังไม่รวมสักที

เมื่อเริ่มชีวิตทำงานไพบูลย์ก็โชคดีแล้วที่สหพัฒนฯ นายห้างเทียม โชควัฒนา สอนงานทุกอย่างให้ทีมงานโฆษณาทีมแรกของสหพัฒนฯ ให้โอกาสไพบูลย์ได้เข้าร่วมประชุมโรงงาน ฝ่ายขาย ฝ่ายตลาด เรียนรู้ตั้งแต่กระบวนการผลิตจนถึงการจัดจำหน่ายสินค้าในเครือ

"บางครั้งนายห้างมีเวลาจะมานั่งประชุมถกเถียงเรื่อง CREATIVE กับพวกเรา" เขาบอก "ผู้จัดการ" ว่าสหพัฒนฯ เป็นเหมือนโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งในชีวิตการทำงานที่ให้ประสบการณ์มีค่าแก่เขา

ทีมโฆษณาของไพบูลย์ทีมนี้ฝากผลงานที่ติดปากผู้บริโภคมาถึงทุกวันนี้คือ "มาม่าอร่อย"

ระหว่างทำงานที่ฟาร์อีสฯ ไพบูลย์กับเพื่อนต่างคณะเมื่อครั้งทำกิจกรรมที่จุฬาฯด้วยกันเปิดบริษัท FOUR AIDS ให้บริการด้านต่าง ๆ เช่น ด้านโฆษณาไพบูลย์รับผิดชอบ, ด้านอาคิเตค มล.ชายนิมิตร เนาวรัตน์ กับ มานพ พงศทัต รับผิดชอบ, งานวิจัย ไพฑูรย์ แสงสว่าง รับผิดชอบ

เขาเริ่มเป็นเถ้าแก่กลาย ๆ ที่นี่ กลางวันทำงานที่ฟาร์อีสฯ กลางคืนมานั่งที่ FOUR AIDS แต่ทำได้เพียง 2 ปี ก็รู้ว่ายังขาดประสบการณ์และเพื่อน ๆ ก็เห็นด้วย ต่างจึงแยกย้ายกันไปเรียนต่อ

เวลานั้น BR GROUP ของบุรินทร์ วงศ์สงวน สถาปนิกผู้มีบทบาทสำคัญคนหนึ่งในการดำเนินการหมู่บ้านเมืองทองนิเวศน์ กำลังเป็นที่ฮือฮาในธุรกิจหนังสือนอกจากนิตยสาร BR แล้ว นิตยสารโป๊อย่างมีศิลปะพอมีสาระ "MAN" ก็กำลังจะเกิด

สำหรับนิเทศศาสตร์บัณฑิตรุ่น 4 คนนี้ความฝันยิ่งใหญ่ที่อยากทำที่สุดขณะนั้นมี 3 อย่าง คือ งานโฆษณา การตลาด และทำหนังสือ

ที่สหพัฒน์ฯ และ FOUR AIDS ตอบสนอง 2 ประการแรกได้ เมื่อบุรินทร์จะทำหนังสือ MAN เขาคว้าโอกาสนั้นทันที ทั้ง ๆ ที่ขณะนั้นมีคนทักท้วงมากมาย แต่ไพบูลย์ก็ทำ เขาเพียรพยายามแจกแตงความคิดยืนยันว่าไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายแต่ทำในสิ่งสวยงามโดยสื่อเรื่องที่มีสาระเข้าไปด้วย กระทั่งสามารถรวบรวมนักเขียน ACTIVIST หลายคนมาร่วมงาน เช่น สุทัศน์ ศกุนรัตนเมธี (ทำ MAN จนวาระสุดท้าย) ชัย ราชวัตร สิงห์ กิตติวัฒน์ วิสา คัญทัพ เป็นต้น

แม้เขาจะทำหน้าที่ประสานงาน จัดการทั้งหมดทั้งปวงให้ MAN กว่า 10 ฉบับแต่ตำแหน่งบรรณาธิการบริหารในหนังสือที่ควรมีชื่อเขากลับไม่มี ไพบูลย์เพียงให้เหตุผลสั้น ๆ ว่า "ไม่อยากให้บาดใจฟาร์อีสฯ"

ช่วงแรกในวัยหนุ่มเขาเหน็ดเหนื่อยเพื่อแลกด้วยความรู้ใหม่ ประสบการณ์และสายสัมพันธ์กับคนในวงการต่าง ๆ เพื่อจุดมุ่งหมาย "อยากรวย" แต่เขาก็ยังไม่รวยสักที

ไพบูลย์อยู่ฟาร์อีสฯ ได้ 7 ปี ทำงาน SIDELINE ควบคู่ไปด้วยหลายอย่างสัญชาตญาณเถ้าแก่ในกายเขาซ่อนเร้นต่อไปไม่ได้ ทั้งที่ตัวเขาเองไม่มีปัญหาอะไรที่สหพัฒนฯ ยังไม่มีโครงการที่แน่นอนในอนาคต ไม่มีเงินทุน แต่เขาต้องการทำกิจการของตนเอง

สำหรับคนหนุ่มวัย 29 มันร้อนรนนักไพบูลย์ลาออกจากฟาร์อีสฯ พร้อมลูกน้อง 4 คน พันเลิศ ใบหยก (เจ้าของใบหยกทาวเวอร์) บุษบา ดาวเรือง (กรรมการบริหารแกรมมี่ฯ) กิตติศักดิ์ ช่วงอรุณ (กรรมการบริหารแกรมมี่ฯ) มาเปิด AGENCY เล็ก ๆ รับงานโฆษณาทุกอย่าง ทำได้ประมาณ 3 เดือน ไพบูลย์เริ่มคิดไกลไปข้างหน้าว่าจะไปได้สักกี่น้ำ เพราะตนเองไม่มีฐานทั้งเงินทุนเครดิต และประสบการณ์ก็ยังมีไม่มากนัก

แล้วไพบูลย์ก็โชคดีอีกเมื่อ มล.ชายนิมิตรเพื่อนเก่า ซึ่งเข้าไปทำโครงการสินค้าแปลก ๆ เช่น ถังส้วมไม่มีวันเต็ม ให้พรีเมียร์โปรดักส์ ซึ่งอยู่ในเครือของ GENERAL FINANCE (GF) ของสุวิทย์ โอสถานุเคราะห์ ซึ่งคุ้นเคยกันตั้งแต่เมื่อครั้ง FOUR AIDS รับงานทำโฆษณาให้หมู่บ้านเสรี

"เขาชวนผมว่าคุณสุวิทย์อยากสนับสนุนคนหนุ่ม ๆ ให้เปิดกิจการใหม่ ๆ โดยจะช่วยเหลือด้านเงินทุนส่วนกิจการนั้นให้ดูแลเองทุกอย่าง" ไพบูลย์บอก "ผู้จัดการ" ว่าตอนนั้นเขาก็หวั่น ๆ ในกิจการที่ทำอยู่ทั้งไม่อยากเป็นลูกจ้างใคร สุวิทย์ยื่นโอกาสทองให้เขาโดยแท้

ไพบูลย์เขียนโครงการทางด้านโฆษณาการตลาด และสำนักพิมพ์เสนอไป

"ผมเสนอไปแล้วทางคุณสุวิทย์โอเคผมก็จัดการเองหมดตั้งเงินเดือน หาคนทำเมหือนเป็นของผเองแต่คุณสุวิทย์จ่ายเงินผมก็พาลูกน้องเก่ามาด้วยกัน ขนโต๊ะเก้าอี้จากสำนักงานซอย 39 มาที่ตึก GF" ต่อถึงกำเนิดพรีเมียร์ มาร์เก็ตติ้ง เมื่อปี 2520

เมื่อเริ่มพรีเมียร์มาร์เก็ตติ้ง งานโฆษณาของไพบูลย์เป็นไปด้วยดีเพราะลูกค้าเก่าของเขายังมีอยู่ แต่งานทางด้นการตลาดเขายังมีอยู่ แต่งานทางด้านการตลาดพรีเมียร์มาร์เก็ตติ้งยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไม่มีสินค้าจัดจำหน่าย และทางพรีเมียร์ฯ ก็ไม่มีนโยบายลงทุนผลิตสินค้าเองด้วย ไพบูลย์ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร จะหาพนักงานขายก่อน หรือจะหาสินค้าก่อน พรีเมียร์ มาร์เก็ตติ้ง ไม่มีเครดิต ไม่มีชื่อเสียง ไม่มีสินค้าที่มีชื่อตัวใดอยากให้พรีเมียร์ฯ จัดจำหน่าย

ในขณะที่งานการตลาดมีปัญหา ไพบูลย์ดึง วัฒนะ นิมมานวรดิษฐ์ นักการตลาดมือดี ซึ่งเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทสหพลังบริษัทในเครือสหพัฒนฯ เข้ามาช่วย แล้วจ้างพนักงานขายเข้ามา ในขณะยังหาสินค้าไม่ได้ไพบูลย์เอาขนมปังปี๊บมาใส่กล่องและใส่การ์ตูนเป็นของแถมตั้งชื่อเก๋ ๆ "ดั๊ฟฟี่ โจ๊กเกอร์" แล้วอัดโฆษณาออกขาย พอมีกิจกรรมการตลาดทำบ้าง

ทั้ง ๆ ที่ขณะนั้นนักการตลาดหลายคนเตือนไพบูลย์เสมอว่าการทำสินค้าโปรโมชั่นนั้นเป็นการเสี่ยง แต่ไพบูลย์ไม่มีทางเลือกเขาพาให้พรีเมียร์ฯ ขาดทุนไปเรื่อย ๆ

อีกด้านหนึ่งสำนักพิมพ์ พรีเมียร์ พับบลิชชิ่ง ไพบูลย์ได้สุจิตต์ วงษ์เทศ มาช่วยออก "เศรษฐกิจการเมือง รายสัปดาห์" ออกนิตยสาร "เพื่อนเดินทาง" และพ็อกเก็ต บุ๊ค

"สำนักพิมพ์ทำให้นานทุนเดือดร้อนเสียค่าใช้จ่ายมาก สุดท้ายต้องยอมเล็กลงเหลือเพื่อนเดินทางเพียงฉบับเดียว" ไพบูลย์ ยอมรับว่าทำหนังสือไม่ได้ดี ขณะเดียวกันทางด้านการตลาดก็เป็นปัญหาหนักอก ขณะนั้นเป็นกรรมการผู้จัดการพรีเมียร์ มาร์เก็ตติ้ง ได้ 4 ปี ไพบูลย์รู้สึกไร้ความสามารถและท้อถอย

จนกระทั่งวันหนึ่งเขาติดต่อจนได้น้ำส้มสายชูของ อสร. มาจัดจำหน่าย ด้วยความมั่นใจในคุณภาพสินค้า ทำให้เขาต้องเคลื่อนไหว เพราะกำลังการผลิตของ อสร. ไม่มากพอที่จะเป็นสินค้า MASS PRODUCTION ที่จะลงทุนโฆษณาและการตลาดไพบูลย์ต้องหาทางเพิ่มการผลิต

แม้ทางพรีเมียร์ มาร์เก็ตติ้ง จะไม่มีนโยบายลงทุนผลิตสินค้าเอง แต่ไพบูลย์ขอให้ทาง GF ให้เป็นรูปเงินกู้แก่ทาง อสร. เพื่อซื้อเครื่องจักรมาเพิ่มการผลิตแทน และทุกอย่างก็ได้ผล ว่ากันว่าเงินกู้ 3 ล้านบาทงวดนั้นทำให้ อสร. ผลิตน้ำส้มออกมามากมายจนไม่มีโกดังเก็บ ไพบูลย์ต้องเสียค่าใช้จ่ายเป็นค่าเช่าโกดังเก็บน้ำส้มเพิ่มขึ้นอีก

แต่ด้วยสินค้าที่มีคุณภาพ โฆษณาที่ดีไพบูลย์มีเพื่อนเป็นคอลัมนิสต์มากมายต่างช่วยกันประโคมข่าวพิษร้ายของน้ำส้มที่ใช้กรมน้ำส้ม อสร.จึงได้ประโยชน์เต็มที่ น้ำส้มขายดีอย่างที่ไพบูลย์เองก็ไม่คาดคิดมาก่อนร้านค้าต้องมาเข้าคิดวรอซื้อน้ำส้มที่บริษัทกันคิวยาวเหยียด

ครั้งนั้น ไพบูลย์พอรู้สึกได้บ้างว่าตนเองมีความสามารถทางการตลาดอยู่เหมือนกัน เขายืนยันว่าการทำการตลาดน้ำส้มสายชู อสร. สำเร็จ เป็นกำลังใจครั้งสำคัญให้เขาสู้กับอุปสรรคครั้งต่อ ๆ ไปไม่ท้อถอย และได้บทเรียนว่าการลงทุนผลิตสินค้าเป็นปัจจัยที่จะโยงไปสู่ความสำเร็จทางการตลาด

เมื่อทำน้ำส้มสายชูสำเร็จ เขาติดต่อหาสินค้าอื่นเข้ามาจำหน่ายอีก คราวนี้เขาไปไต้หวันชักชวนให้ผู้ผลิตปลาเส้น "ทาโร่" เข้ามาร่วมทุนตั้งโรงงานในเมืองไทย งานนี้เขาโชคดี 2 ชั้น นอกจากติดต่อปลาเส้นทาโร่เข้ามาลงทุนผลิตขายในเมืองไทยได้แล้ว เขายังได้พบกับ "ลี เม" และแต่งงานกับเธอในที่สุด เพราะเธอสนิทสนมกับครอบครัวเจ้าของปลาเส้นทาโร่ที่เขาไปติดต่อ

แล้วจุดปรับเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิตไพบูลย์ก็มาถึง แม้ที่พรีเมียร์มาร์เก็ตติ้งเขาจะไม่ประสบความสำเร็จสูงสุด ทั้งยังทิ้งรอยขาดทุนไว้ให้ด้วย เขาต้องเป็นผู้ประกอบการเต็มตัว

จากวันแรกที่เข้าไปก่อตั้งพรีเมียร์มาร์เก็ตติ้ง ไพบูลย์จัดให้มีงานโฆษณา การตลาดและสำนักพิมพ์ จะว่าไปอาณาจักรนี้ก็ยิ่งใหญ่ไม่น้อย แต่ในวันที่จากมาดูเหมือนจะมีกิจการหลักเพียงการจัดจำหน่ายเท่านั้น (ขณะนี้เป็นบริษัทจัดจำหน่ายสินค้าให้เครือโอสถสภาฯ)

ไพบูลย์คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องทำธุรกิจที่ตัวเองชอบได้ใช้ทั้งการโฆษณา เขาว่า "เพลง" และ "รายการโทรทัศน์" เหมาะสมที่สุด

ขณะนั้นปี 2526 เทปเพลงเป็นธุรกิจหนึ่งซึ่งกำลังบูม ชื่อ แกรนด์ เอ๊กซ์ รอยัล สไปรท ดอกไม้ป่า กำลังดัง ไม่เว้นแม้แต่หนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือก็ติดปากร้องกันได้ทั้งเมือง

ไพบูลย์โชคดีอีกเมื่อได้พบศิลปินอย่างเรวัติ พุทธินันท์ ซึ่งรู้จักกับบุษบา ดาวเรือง ไพบูลย์และเรวัติต่างเข้าใจแนวคิดการทำธุรกิจบันเทิงเหมือนกัน คือคุณภาพ ศิลปะและการตลาดต้องไปด้วยกัน แล้วทุกอย่างก็ลงตัว

ไพบูลย์ให้กำเนิดแกรมมี่ด้วยทุนจดทะเบียน 5 แสนบาท ในปี 2526 หอบหิ้วลูกน้องเก่า ทั้งบุษบา ดาวเรือง (กรรมการบริหารคุมทางด้านรายการโทรทัศน์) และกิตติศักดิ์ ช่วงอรุณ (กรรมการบริหารคุมทางด้านเทปเพลง) และคนอื่น ๆ อีกประมาณ 10 คน ขนข้าวของขึ้นไปอยู่บนชั้น 9 อาคารอาคารวานิช เมื่อแรกทำรายการโทรทัศน์และรับจ้างโปรโมชั่นเทปเพลงเป็นหลัก

ที่แกรมมี่ฯ ไพบูลย์พิสูจน์ความสามารถของเขาเต็มที่ เขาไม่ใช่เส้นสาย เขาใช้ความสามารถ

เขามีความรู้พื้นฐานทางด้านสื่อสารมวลชนที่ดี เขาเรียนรู้ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจบันเทิงและนำมาปรับใช้ได้อย่างวิเศษ ไม่ว่าจะเป็นโฆษณาการตลาด หรือความเป็นศิลปินจากการทำหนังสือรวมทั้งในงานบริหารและจัดการ

เวลาทางโทรทัศน์แรกมมี่ฯ ได้มาด้วยการทำ PRESENTATION รายการไปเสนอทางสถานีอย่างละเอียดเหมือนกับทำ PRESENTATION โฆษณาเสนอลูกค้าไม่ว่าจะเป็นรายการยิ้มใส่ไข่ (ช่อง 9) มันกว่าแห้ว (ช่อง 5) เสียงติดดาว (ช่อง 7)

"ช่วงแรกนอกจากรายการจะเชยแล้วยงขาดทุนย่อยยับอีกด้วย ดีที่ได้โปรโมทเทปเพลงแต่ละค่ายได้เทปนั้นโฆษณาในรายการพอถูกไถไปได้" ไพบูลย์ บอก "ผู้จัดการ" ว่านอกจากนั้นเขายังโชคดีที่เจ้านายเก่าทั้งที่สหพัฒนฯ และพรีเมียร์ มาร์เก็ตติ้ง สนับสนุนสปอนเซอร์ให้

สำหรับเทปเพลงในช่วงแรก ๆ แกรมมี่ฯ รับทำโปรโมชั่นเป็นส่วนใหญ่ ไม่วาจะเป็นอาร์เอสซาวด์ รถไฟดนตรี ฯลฯ และก็มาถึงวันที่เริ่มทำเองคือชุด "นิยายรักจากก้อนเมฆ" ของ พญ.พันทิวา รัชตานันท ชุดนี้เล่นเอาแกรมมี่ฯ ซึมเอาเหมือนกัน จากนั้นจึงค่อย ๆ เกิดจากเต๋อ 1 หนูแหวน บาราคูดัส คาราบาว นกแล ธงไชย แมคอินไตย นันทิดา คาราวาน อัสนี (ป้อม)

กรณีเทปเพลงของแกรมมี่ฯ เกือบทุกชุดประสบความสำเร็จ นอกเหนือจากความสามารถของโปรดิวเซอร์ ซึ่งตัวหลักคือเรวัติ พุทธินันท แล้วยังเป็นการรวมกันอย่างได้สัดส่วนของการตลาดและโฆษณา

"องค์ประกอบหลักที่ทำให้เทปเพลงประสบความสำเร็จ ตัวเพลงต้องดี เนื้อหากินใจผู้ฟังสามารถเกิดความรู้สึกร่วมได้ จากนั้นจึงเป็นที่ตัวศิลปินและการโปรโมท" ครั้งหนึ่งกิตติศักดิ์ ช่วงอรุณ คนรับผิดชอบเรื่องเทปแกรมมี่ฯ กล่าวถึงพื้นฐานเทปเพลงที่แกรมมี่ฯ ต้องทำ

ด้านรายการโทรทัศน์แกรมมี่ฯ พยายามปรับรายการให้เข้ากับความนิยมของวัยรุ่น และรองรับการโปรโมทเทปเพลง เช่น คอนเสิร์ตลืมโลก ถนนสายดนตรี ส่วนรายการบันเทิงแปลกใหม่ได้สาระคือ ตามไปดูรายการที่ให้ผู้ชมเกิดความรู้สึกมีส่วนร่วมมาก ๆ คือ แชมป์ชิงแชมป์ เหล่านี้ทำให้ RATING สูงขึ้น แต่แกรมมี่ฯ ก็แลกมาด้วยการลงทุนสูงเช่นกัน

แกรมมี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ของไพบูลย์อาจจะไม่ใหญ่นัก ไม่มีทรัพย์สินถาวร หรืออุปกรณ์ที่ต้องลงทุน ไม่มีการสืบทอดทางธุรกิจที่ยาวนานเหมือนกันตนาหรือรัชฟิล์มที่ต้องลงทุนนอกจาก "คน" แกรมมี่ฯ เช่า ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นห้องอัดเสียง สตูดิโอทำรายการ หรือธุรกิจที่เกี่ยวข้องเช่นโรงงานผลิตเทป บริษัทจัดจำหน่าย

ไพบูลย์เก่งที่สามารถจัดการให้คนหนุ่มสาวกว่า 50 คนที่มีความคิด มีอารมณ์สร้างสรรค์ที่แปลกแยกกันออกไป ใช้ความคิดสร้างสรรค์นั้นผลิตงานบันเทิงคุณภาพออกมาอย่างที่เห็น

"80% ของพนักงานเป็นพวกที่เกี่ยวข้องกับงาน CREATIVE ทั้งในระดับบริหารและ PRODUCTION" คนในแกรมมี่ฯบอก

ทุกวันนี้ ไพบูลย์ทำทั้งหน้าที่บริหารจัดการควบคู่ไปกับการเป็น CREATIVE เขาจะเข้าร่วมประชุมกับพนักงานบริษัทเพื่อคิดงานใหม่ เขาสร้างบรรยากาศที่แกรมมี่ฯ ให้เหมือนครอบครัว พนักงานไม่เรียกเขา "เฮีย" หรือ "ผู้จัดการ" แต่เรียก "พี่บูลย์" เขาให้โอกาสน้อง ๆ ทุกคนในการทำงานไม่ว่าจะผิดพลาดอย่างไรทุกคนมีสิทธิ์ลองใหม่และเรียนรู้ต่อไปได้ไม่จบ

แม้ว่าแกรมมี่ฯ จะไม่มีทรัพย์สินถาวรมาก แต่ไม่เกินสิ้นปีนี้สำนักงานใหม่ที่สุขุมวิท 39 อาคาร 5 ชั้น ในเนื้อที่ 1 ไร่ มูลค่าไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน จะเป็นทรัพย์สินชิ้นแรก ๆ ของแกรมมี่ฯ

ประสบการณ์ธุรกิจทำให้ไพบูลย์ฉลาดเขาไม่ลงทุนอะไรกับสิ่งถาวรหรือลงทุนโดยไม่ชำนาญ เขาไม่ขยายธุรกิจออกไปในแนวนอน ไม่เป็นโรงงานผลิต ไม่เป็นผู้จัดจำหน่าย ไม่มีห้องอัดเสียง ไม่มีสตูดิโอ เขาพัฒนาในแนวตั้งให้เติบโตในคุณภาพทั้งเทปเพลงและรายการโทรทัศน์ "ทำให้มันหลากหลายแต่มีคุณภาพ" เขาเน้น

วันนี้คงกล่าวไม่ผิดหรอกว่าเขารวยแล้วอย่างที่เคยคิดฝัน ด้วยวัย 39 ผมดำมีแซมผมสีดอกเลาเล็กน้อย ร่างสูงใหญ่ของเขาประกอบไปด้วยเสื้อผ้าดีไซน์อย่างดีรองเท้าหนังราคาแพง นาฬิกา PIAGET ล้อมเพชร นั่งเบ๊นซ์ 230 อย่างสง่า กินอาหารดี ๆ ได้รับแต่สิ่งบริการดี ๆ และใช้ชีวิตสุขสบายสมฐานะ

ไพบูลย์บอกว่าเขามีความสุขตลอดเวลาที่แกรมมี่ฯ ตั้งแต่วันแรกเขารู้สึกเป็นอิสระไม่มีใครยืนอยู่เหนืออีกต่อไป อยากจะทำอะไรกับกิจการของเขาก็ได้ เขารู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นเด็กทำงานอย่างสนุกสนานได้บอกในสิ่งที่เขารู้ให้น้อง ๆ ได้ทำ ให้โอกาสน้อง ๆ เหมือนที่มีคนอื่น ๆ เคยให้เขา

ครั้งหนึ่ง ลี เม ภรรยาของเขาเคยบอกเขาว่ารายการบันเทิงที่นี่แย่สู้ที่ไต้หวันไม่ได้

เมื่อถึงวันนี้ คนทั่วไปรวมทั้ง ลี เม ยอมรับว่าไม่ด้อยไปกว่าเลย โดยเฉพาะในวงการเพลงและรายการโทรทัศน์ ซึ่งแกรมมี่ฯ มีส่วนอยู่ไม่น้อยในการเป็นตัวเร่งตัวหนึ่งที่ทำให้เกิดการแข่งขันและการพัฒนาไปสู่ความบันเทิงที่มีคุณภาพมากขึ้น

และนั่นดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไพบูลย์มีความสุขใจที่สุด

   




 








upcoming issue

จากโต๊ะบรรณาธิการ
past issue
reader's guide


 



home | today's news | magazine | columnist | photo galleries | book & idea
resources | correspondent | advertise with us | contact us