แอนเนร่าซึ่งเป็นชมรมสายการเดินเรือสายอเมริกาเหนือประกาศเก็บค่าชีวาย
ชาร์จจากผู้ส่งออกที่ใช้บริการของสายการเดินเรือที่เป็นสมาชิกชมรมตั้งแต่วันที่
1 มกราคมที่ผ่านมา
ซีวาย ชาร์จคือค่าใช้จ่ายในการลากตู้คอนแทนเนอร์ที่บรรจุสินค้าแล้วจากสถานีบรรจุสินค้าเข้าตู้ที่ตั้งอยู่นอกเขตท่าเรือมาลงเรือที่ท่าเรือคลองเตย
ก่อนหน้าที่การท่าเรือและกรมศุลกากรจะอนุญาตให้เอกชนตั้งสถานีบรรจุสินค้าได้นั้นผู้ส่งออกส่วนใหญ่จะนำสินค้าเข้ามาบรรจุในท่าเรือ
ซึ่งต้องใช้พื้นที่สำหรับเก็บวางตู้ เปล่ารอการบรรจุสินค้า เมื่อบรรจุเรียบร้อยแล้วยังต้องเก็บตู้ไว้รอให้เรือมาเทียบท่ารับไป
และในระหว่างการบรรจุก็ต้องมีการขนย้ายสินค้าทำให้เพิ่มปริมาณการจราจรขึ้นอีกในท่าเรือ
การที่ผู้ส่งออกนำสินค้ามาบรรจุในท่าเรือจึงเป็นสาเหตุหนึ่งของปัญหาความแออัดในท่าเรือที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรงเมื่อสองปีที่แล้ว
จนการท่าเรือและกรมศุลกากรต้องผ่อนคลาย ให้เอกชนตั้งสถานีบรรจุสินค้านอกท่าเรือได้
เพื่อให้ผู้ส่งออกนำสินค้าไปบรรจุที่สถานีเหล่านี้ และรอจนกว่าเรือจะเข้าเทียบท่าจึงลากตู้ไปลงเรือทีเดียว
ไม่ต้องนำตู้ไปวางเก็บไว้ในท่าเรือ เป็นทางหนึ่งของการบรรเทาปัญหาความแออัด
บริษัทเอกชนที่ได้รับใบอนุญาตตั้งสถานีบรรจุสินค้ามีจำนวน 19 ราย จนถึงปัจจุบันมีอยู่
10 ราย ที่เปิดดำเนินการไปแล้ว
แอนเนร่าอ้างว่า ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นอันได้แก่ค่าธรรมเนียมในการนำตู้เปล่าออกจากท่าเรือ
ค่าใช้จ่ายในการลากตู้ไปกลับ สูงเกินกว่าที่จะรับไว้ได้จึงต้องผลักภาระไปให้กับผู้ส่งออก
ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้วได้มีการบวกค่าใช้จ่ายนี้ไว้ในค่าระวางแล้วการเก็บซีวายชาร์จครั้งนี้จึงเท่ากับการคิดค่าใช้จ่ายซ้ำซ้อน
ซีวาย ชาร์จนี้ แอนเนร่าเก็บในอัตรา 1,050 บาทสำหรับตู้ 20 ฟุตและ 1,400
บาทสำหรับตู้ 40 ฟุต
แอนเนร่ามีบทบาทสำคัญในวงการเดินเรือ สามารถที่จะกำหนดค่าระวาง ค่าใช้จ่ายต่าง
ๆ ได้เพียงฝ่ายเดียว สายการเดินเรือใหญ่ ๆ ที่วิ่งในเส้นทางอเมริกาซึ่งผู้ส่งออกไทยต้องพึ่งพาล้วนเป็นสมาชิกชมรมนี้
เมื่อเดือนตุลาคม 2531 แอนเนร่าเคยประกาศเก็บค่าธรรมเนียมแออัดในช่วงที่ปัญหาความแออัดของท่าเรือกำลังรุนแรง
จนการท่าเรือต้องเสนอมาตรการแก้ไขให้เป็นที่พอใจของแอนเนร่ามาแล้วจึงได้มีการยกเลิกการเก็บค่าธรรมเนียมความแออัดไปในที่สุด
การเก็บซีวาย ชาร์จครั้งนี้ยังเป็นที่จับตามองของชมรมสายการเดินเรืออื่นที่จะเอาอย่างบ้าง
ทางออกสำหรับผู้ส่งออกไทยที่จะเลี่ยงต้นทุนนี้คือนำสินค้าไปบรรจุในท่าเรือเหมือนเดิม
เท่ากับเป็นการเดินถอยหลังกลับไปสู่จุดเริ่มต้นของปัญหาความแออัดอีกครั้งหนึ่งอย่างไม่มีทางเลือก
อีกฝ่ายหนึ่งที่จะได้รับความกระทบกระเทือนมากที่สุด คือเอกชนที่ลงทุนตั้งสถานีบรรจุสินค้าเข้าตู้
เมื่อผู้ส่งออกหันไปบรรจุสินค้าในการท่าเรือ รายได้จากการให้บริการของสถานีเหล่านี้ก็ต้องลดน้อยลงอย่างมากจนอาจจะมีปัญหาความอยู่รอดของกิจการ
การท่าเรือร่วมกับสภาหอการค้าไทย สมาคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยกำลังหาทางแก้ไขปัญหานี้
หนทางหนึ่งคือการยกกฎหมายป้องกันการค้ากำไรเกินควร ขึ้นมาหาช่องทางที่จะเล่นงานแอนเนร่าอีกทางหนึ่งที่มีขอบเขตใหญ่กว่านี้คือการยกระดับปัญหาขึ้นเป็นปัญหาการค้าระหว่างประเทศ
