หากการได้รับสิทธิในการถ่ายทอดการแข่งขันฟุตบอล Euro 2008 ของ RS ได้รับการอธิบายในฐานะที่เป็นการขยายบริบทธุรกิจไปสู่ sports entertainment

การเปิดตัวสนามฟุตบอลหญ้าเทียมในร่ม ในนาม S-ONE เมื่อช่วงปลายเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ก็อาจเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับ RS ที่สอดคล้องกับท่วงทำนองของ Euro 2008 ที่กำลังคืบใกล้เข้ามา

เพียงแต่โครงการนี้มีวินิจ เลิศรัตนชัย กรรมการผู้จัดการ บริษัท อาร์เอส เฟรชแอร์ เป็นต้นเรื่องและผู้รับผิดชอบโครงการนี้โดยตรง "ผมฝันไว้นานแล้วว่า อยากมีสนามฟุตบอลที่สามารถเล่นได้ทั้งกลางวันกลางคืน โดยไม่ต้องติดปัญหาเรื่องฝนตกแดดออก หรือกลัวว่าพื้นสนามหญ้าจะพัง" เป็นมูลเหตุง่ายๆ ที่วินิจพยายามอธิบาย ถึงความเป็นมาและเป็นไป

S-ONE ในทัศนะของวินิจ จึงมีนัยความหมายที่เกี่ยวเนื่องถึง Soccer One ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอักษร S ที่มีนัยไปสู่สุรชัย เชษฐโชติศักดิ์ นายใหญ่ของอาร์เอสแต่อย่างใด

จากพื้นที่รกร้างบนถนนบางนา-ตราด ปากซอย 48 ขนาด 8 ไร่ ถูกแปลงโฉมให้เป็นสนามสำหรับฟุตบอล 7 คน (7-a side soccer) จำนวน 4 สนาม ภายใต้เงินลงทุนที่วินิจระบุว่ามีมูลค่ากว่า 100 ล้านบาท

ฟุตบอลอาจเป็นกีฬาที่สังคมไทยคุ้นเคยและให้ความนิยมอย่างกว้างขวาง แต่การลงทุนสร้างสนามด้วยงบประมาณดังกล่าว โดยหวังจะได้ผลตอบแทนจากค่าเช่าพื้นที่รายชั่วโมงที่ 1,500 บาท ดูจะเป็นการนำเงินใหญ่มาแตกเป็นเงินเล็ก ซึ่งสุ่มเสี่ยงไม่น้อย และไม่น่าจะมีความน่าสนใจลงทุนเท่าใด

แต่สำหรับวินิจ โครงการ S-ONE ของเขาอุดมด้วยแผนการตลาดที่พร้อมจะดูดซับเม็ดเงินจากผู้สนับสนุนแต่ละรายได้เป็นอย่างดี

"เรื่องนี้เป็นการตลาดล้วนๆ โดยขณะนี้มีผู้สนับสนุนหลักแล้ว 5 ราย และจะมีผู้สนับสนุนรองที่กำลังเจรจาอีก 2-3 ราย ตามประเภทของธุรกิจ"

ผู้สนับสนุนหลักของ S-ONE ขณะนี้ประกอบด้วย I-Mobile, Yamaha, M-150, Nescafe และ PANASONIC โดยแต่ละแห่งจะต้องจ่ายเงินสนับสนุนปีละ 5 ล้านบาทต่อเนื่องในสัญญาสองปี

ขณะที่ผู้สนับสนุนรองจะต้องจ่ายประมาณปีละ 2.5 ล้านบาท สำหรับการใช้พื้นที่ S-ONE ในการดำเนินกิจกรรมการตลาดของแต่ละผลิตภัณฑ์

รายได้ที่วินิจประเมินว่าจะได้รับจากโครงการ S-ONE ในช่วงสองปีแรกจึงสูงถึง 60 ล้านบาท และทำให้ โครงการนี้มีความเป็นไปได้ในทางธุรกิจขึ้นมา

แม้วินิจจะเน้นย้ำว่า S-ONE เกิดขึ้นจากความนิยม ในกีฬาฟุตบอลของเขา ทั้งในฐานะผู้เล่นและผู้ชม แต่ข้อเท็จจริงที่ปรากฏอยู่ใน S-ONE สะท้อนให้เห็นอีกมิติหนึ่งของวินิจ ในฐานะนักธุรกิจและนักการตลาดอย่างชัดเจน

"ที่นี่เป็น multipurpose arena ซึ่งพร้อมรองรับกิจกรรมหลากหลายของทั้งผู้สนับสนุนและลูกค้าทั่วไป เพราะการหวังพึ่งรายได้จากการเช่าสนามเพียงลำพังคงเป็นไปไม่ได้"

จำนวนผู้ใช้บริการที่ประมาณการไว้ถึง 1 ล้านคนในปีแรก จึงเกิดจากฐานการคำนวณที่มิได้ผูกพันอยู่กับจำนวนผู้เช่าสนามเพื่อเล่นฟุตบอลเท่านั้น หากน่าจะรวมถึงการเข้าใช้สนามในฐานะผู้เข้าร่วมกิจกรรมในมิติอื่นๆ มากกว่า

หากกล่าวสำหรับผู้สนับสนุนแต่ละราย นอกจากการได้พื้นที่สำหรับ brand's banner เพื่อประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์แล้ว นี่คือการทำสัญญาเช่าพื้นที่เพื่อกิจกรรมองค์กรของแต่ละรายด้วย

ความเป็นไปของสนามฟุตบอลในฝันของวินิจ อาจอยู่ห่างไกล เกินกว่าที่จะจารึกบทสรุปของความสำเร็จหรือล้มเหลว

แต่สนามฟุตบอลเจ็ดคนของวินิจ คงส่งผลให้ใครต้องเจ็บไปแล้ว ไม่มากก็น้อย