ถ้าเอ่ยชื่อ ดร.เสริม วินิจฉัยกุล นักกฎหมายระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยปารีส ขุนคลังหลายสมัยของรัฐบาลยุคก่อน 14 ตุลาคม 2516 และกรรมการธ.กรุงเทพ ผู้มีหุ้นอยู่แต่ไหนแต่ไรมาเพียง 100 หุ้น ที่นายห้างชินจัดสรรให้มาเมื่อหลายปีก่อน หลายคนคงจำได้ดีว่า ดร.เสริม เป็นขุนคลังคู่บารมีของจอมพลถนอม และกรรมการที่สนิทชิดเชื้อที่สุดของายห้างชิน โสภณพนิช

แต่ถ้าบอกว่า ดร.เสริม (ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว) มีบุตรชายคนเล็กสุดชื่อ วิวัฒน์ วินิจฉัยกุล แบงก์เกอร์ระดับสูงมาก ๆ คนหนึ่งของค่าย ธ.นครหลวง ผู้เจริญรอยตามบิดา หลายคนอาจไม่รู้จัก

วิวัฒน์อยู่กับวงการธนาคารมานานแล้วไม่น้อยกว่า 15 ปี นับตั้งแต่ออกจากรั้วมหาวิทยาลัยโอไฮโอ สาขาสังคมศาสตร์ ความที่บิดารู้จักมักคุ้นดีกับสุวิทย์ หวั่งหลี พอจบจากโอไฮโอมาก็เข้าทำงานที่ ธ.หวั่งหลี (นครธน) ตั้งแต่สมัยที่ซิตี้แบงก์มีหุ้นอยู่ใน ธ.หวั่งหลีอยู่ 40% และที่ ธ.หวั่งหลีนี้เองที่วิวัฒน์กล่าวกับ "ผู้จัดการ" ว่า ได้รับความรู้ด้านการเงินการธนาคารสมัยใหม่จนเป็นมรดกตกทอดมาถึงทุกวันนี้ เหตุเพราะระบบการฝึกฝนอบรมกระทำโดยซิตี้แบงก์ ซึ่งวิวัฒน์บอกว่า เฉียบขาดมาก โดยเฉพาะด้านการบริหารเงินและค้าเงินตรา

ก็ไม่น่าแปลกอะไรที่ ธ.หวั่งหลี แม้จะเป็นธนาคารเล็ก แต่ก็ทำรายได้ด้าน TRADE FINANCE ได้ไม่แพ้แบงก์ใหญ่ ๆ

และที่สำคัญเป็นแหล่งผลิตนักการธนาคารมืออาชีพให้กับตลาดการเงินในบ้านเราอย่างแท้จริง

วิวัฒน์อยู่กับ ธ.หวั่งหลี ประมาณ 7 ปีก็ออกมาอยู่กับ WELL FARGO BANK ในตำแหน่งผู้จัดการสำนักงานตัวแทนประจำประเทศไทย มีหน้าที่เป็นหูเป็นตาดูแลโครงการที่สาขาในสิงคโปร์ ฮ่องกง ปล่อยเงินกู้มาให้กับหน่วยงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนใหญ่จะเป็นรัฐวิสาหกิจมากกว่าเอกชน

วิวัฒน์อยู่กับ WELL FARGO BANK ได้ 2 ปีก็ต้องออก เพราะสำนักงานใหญ่มีคำสั่งให้ปิดสำนักงานตัวแทนในกรุงเทพฯ ด้วยเหตุผลที่วิวัฒน์บอกกับ "ผู้จัดการ" ว่า ทาง WELL FARGO กำลังประสบปัญหาการดำเนินกิจการ เนื่องจากวิกฤตการณ์หนี้สินของกลุ่มประเทศลาตินอเมริกา ที่รัฐบาลของประเทศในกลุ่มนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่ของ WELL FARGO

การแก้ปัญหาของธนาคารก็เลยออกมาในรูปของการปรับฐาน (CONSOLIDATION) ปิดกิจการสาขานอกสหรัฐฯ ที่ไม่ทำกำไรและไม่เป็นประโยชน์เอื้ออำนวยต่อธุรกิจแบงก์ในสหรัฐฯ หรือสำนักงานตัวแทนที่หมดความจำเป็น

เมื่อธุรกิจถูกดึงกลับตามนโยบายสำนักงานใหญ่ ความจำเป็นที่จะมีสำนักงานตัวแทนในกรุงเทพฯ ก็หมดไป

ขณะที่วิวัฒน์กำลังมึนอยู่ว่า จะทำอะไรดี ชาตรี โสภณพนิช จากแบงก์กรุงเทพก็มาทาบทาม แต่วิวัฒน์ไม่ไปเพราะ "มันใหญ่เกินไป"

ก็พอดี สมชัย วนาวิทย์ เพื่อนซี้ที่คุมผ่านสินเชื่อ ธ.นครหลวง มาชวนให้ไปทำแบงก์นครหลวงด้วยกัน

สมัยนั้น ธ.นครหลวงอยู่ในมือของกลุ่มมหาดำรงค์กุล โดยมีบุญชู โรจนเสถียร เป็นหน้าเสื่อบริหารงานให้

วิวัฒน์เข้าไปทำงานบริหารเงินที่เคยมีประสบการณ์มาก่อนสมัยที่ ธ.หวั่งหลี ซึ่งพอดีขณะนั้นแบงก์นี้กำลังขาดแม่ทัพคุมงานด้านบริหารเงิน

อยู่ ธ.นครหลวง แม้จะมีตำแหน่งระดับสูงขั้น VICE PRESIDENT แต่ความที่เป็นคนชอบอยู่หลังฉาก จึงออกจะไม่เป็นที่รู้จักนักว่าเขาเป็นใคร ?

ตอนที่บุญชูกับดิลกกำลังฟาดฟันกันอย่างดุเดือด วิวัฒน์ฉลาดพอที่จะไม่เข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเหมือนกับ VICE PRESIDENT บางคน เขาจึงไม่ถูกกระแสลม "หนี้แค้นต้องชำระ" ฟาดฟันเอา

เมื่อกลุ่มมหาดำรงค์กุลถูกเขี่ยออกไปจากโครงสร้างอำนาจบริหารในธนาคารตามคำสั่งของกระทรวงคลังยุคสมหมาย - สุธี โดยมี ดร.สม จาตุรศรีพิทักษ์ จากเบอร์ลี่ยุคเกอร์ มากินตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่แทนดิลก

วิวัฒน์ไม่เพียงแต่จะรอดพ้นจากการถูกดองเหมือนกับคนของมหาดำรงค์กุล เช่น วัฒนา สุทธิธรรมพินิจ ซึ่งกินตำแหน่งผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการใหญ่ แล้วถูกเตะโด่งขึ้นไปนั่งตบยุงในตำแหน่งที่ปรึกษากรรมการผู้จัดการใหญ่ ดร.สม หนำซ้ำวิวัฒน์กลับได้โปรโมทขึ้นเป็นผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการใหญ่ดูแลสายงานมากมาย สินเชื่อต่างประเทศ บริหารเงิน คอมพิวเตอร์ พัฒนาธุรกิจ และควบคุมเงินสด ที่ล้วนแล้วแต่เป็นสายงานที่เปรียบดุจเป็นเส้นเลือดใหญ่ของธนาคารทั้งสิ้น

ซึ่งบทบาทหน้าที่นี้กล่าวอย่างถึงที่สุดแล้ว ย่อมประจักษ์ว่า ในวัยเพียง 39 ปีของวิวัฒน์โอกาสการก้าวสู่ความเป็นใหญ่ในแบงก์นครหลวงไทยลังยุค ดร.สม ย่อมมีความเป็นไปได้เสมอ

ความไว้วางใจที่ผู้ใหญ่อย่าง ดร.สม มีให้กับวิวัฒน์ย่อมมากมายท่วมท้น เพราะไม่งั้นคงไม่ได้เป็นประธานกรรมการบริหาร (CEO) ที่ บงล.นครหลวงเครดิตที่วิวัฒน์ฝากผลงานชิ้นโบว์แดงล่าสุด โดยการคว้าที่นั่งโบรกเกอร์มาด้วยราคาแพงด้วย 62 ล้านบาท

แม้เจ้าตัวจะยอมรับว่า ให้ราคาสูงไปนิด แต่เมื่อ ดร.สม ให้นโยบายมาว่า "ต้องคว้าเก้าอี้โบรคเกอร์ให้ได้" วิวัฒน์ก็เลยไล่ตัวเลขประมูลเข้าไปสูงดังว่าเพื่อปลอดภัยไว้ก่อน

เวลานี้ก็เลยกลายเป็นว่า วิวัฒน์ถูกหวย 2 ใบ ใบหนึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งที่แบงก์ที่มีโอกาสก้าวสู่กรรมการผู้จัดการใหญ่ได้ไม่ยาก และอีกใบหนึ่งนั่งเป็นใหญ่อยู่ที่นครหลวงเครดิต ที่เพียงเข้าไปได้ปีเดียว ก็สร้างนครหลวงเครดิตจากสินทรัพย์ 300 กว่าล้านบาท เป็น 1,200 ล้านบาท และลดการขาดทุนสะสมจาก 10 กว่าล้านบาท เหลือเพียง 3 ล้านกว่าบาทในปัจจุบัน

เรื่องของเรื่องเวลานี้ วิวัฒน์ วินิจฉัยกุล ก็เลยกลายเป็นแหล่งข่าวของนักข่าวไปโดยปริยาย และกำลังวาดเส้นทางอาชีพสายเดียวกันกับพ่อของเขา ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยคิดอยากจะมายึดอาชีพนี้มาก่อนเลย