เมื่อบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง IBM จะจัดงาน...ย่อมต้องไม่ใช่งานหางไก่ธรรมดา
และยิ่งเป็นงานเลี้ยงส่งระดับผู้จัดการใหญ่แล้ว...เชื่อขนมกินได้ว่าต้องยิ่งระดับแกรนด์ทีเดียวเชียว
เย็นนั้นที่ห้องแกรนด์บอลรูม โรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศถูกกำหนดขึ้นให้เป็นสถานที่จัดเลี้ยงส่งอดีตผู้จัดการใหญ่ของ
IBM เดอร์ริลล์ ริจชาร์ดส์ ที่ครองตำแหน่งมาครบวาระ 2 ปี จะได้แวลาบินกลับบ้านเกิดเมืองอเมริกาเสียที
เจ้าภาพงานคือ สมภพ อมาตยกุล คนไทยคนแรกที่ได้รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของ
IBM แทน ริชชาร์ดส์
สมภพทำงานกับ IBM มานานร่วม 20 ปี ความเชี่ยวชาญในงานนั้นไม่ต้องพูดถึง
เรียกว่าถ้าจะให้สมภพหลับตาเดินในตึก IBM เขาก็คงจะเดินได้ตรงทางโดยไม่ชนอะไรเลย!
ใครที่ไปงานจะได้เห็นผู้จัดการใหญ่คนเก่าและคนใหม่คอยยืนต้อนรับแขกอยู่หน้าประตูห้อง
GRAND BALLROOM ขนาบข้างด้วยศรีภรรยาของทั้งคู่ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นแขกระดับบิ๊กอย่างบัญชา
ล่ำซำ ธารินทร์ นิมมานเหมินท์ หรือแขกระดับจ้อยอย่างผู้สื่อข่าว “ผู้จัดการ”
ก็จะมีโอกาสสัมผัสมือกับเจ้าภาพเหมือนๆ กัน
แขกส่วนใหญ่ของงานคืนนั้นเต็มไปด้วยลูกค้าของ IBM ในทุกแขนงการค้าซึ่งต้องเกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ทั้งนั้น
อย่างเช่น โชติ โสภณพนิช แห่งธนาคารกรุงเทพ ดร.อมร รักษาสัตย์ แห่งสถาบันพัฒนบริหารศาสตร์
(หรือที่เรียกกันติดปากสั้นๆ ว่า “นิด้า”) อานันท์ ปันยารชุน แห่ง
สหยูเนี่ยน ชุมพล พรประภา แห่ง เอส.พี.อินเตอร์ เนชั่นแนล เชิดชู โสภณพนิช
แห่ง บีฟิท (บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์กรุงเทพธนาทร) วิโรจน์ ภู่ตระกูล แห่งลีเวอร์บราเธอร์ เพียงตัวอย่างเล็กน้อยเท่านี้ก็พอจะเชื่อใจได้แล้วว่า...
“ผู้จัดการ” ไม่ได้คุยเกินจริง...
สำหรับอาหารวันนั้น...จากการสังเกตของ “ผู้จัดการ”เห็นว่า ถูกใจแขกเป็นอย่างมาก เพราะถึงแม้จะเป็นค็อกเทลปาร์ตี้
แต่เจ้าภาพก็เก่งที่จะเลือกอาหารให้ถูกใจแขกได้ทั้งไทยและเทศไม่น้อยหน้ากัน โดยเฉพาะอาหารญี่ปุ่น
เสิร์ฟเพิ่มเท่าไรก็มีอันต้องล่องหนไปหมดทุกที!
สรุปแล้ว IBM ไม่เพียงแต่เก่งด้านของหนักๆ อย่างเครื่องคอมพิวเตอร์อย่างเดียวเท่านั้น ด้านของเบาๆ
อย่างเรื่องโภชนาการก็ไม่ย่อยเช่นกัน.
