เฮียกวงเดิมอยู่แถวคลอมถมเพิ่งจะมาอยู่ที่บ้านหม้อเมื่อ 6-7 ปีที่ผ่านมานี้เอง
ร้านเฮียกวงเป็นตึกแถวเล็ก ๆ ห้องเดียวที่รกรุงรังด้วยกล่องเปล่าคอมพิวเตอร์สารพัดยี่ห้อกองสุมกองโต
เบื้องหลังกองกล่องเปล่านี้ ชายจีนวัยกลางคนหัวล้าน ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้น
กางเกงขาสั้น นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานของเฮียกวงจะเต็มไปด้วยแผงวงจรไอซี
ชิพและชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์นานาชนิด เฮียกวงจะนั่งอยู่อย่างนี้ตลอดวันไม่เคยลุกไปไหน
ร้านเฮียกวงไม่มีชื่อ ไม่มีอะไรสะดุดตา แต่ถิ่นใหญ่บ้านหม้อนี้ ใครต้องการอะไรเฮียกวงจะมีให้หมด
ความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ของเฮียกวง ไม่ได้จบมาจากโรงเรียนเทคนิคไหน ปริญญาวิศวกรรมศาสตร์บัณฑิตสาขาไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์
เฮียกวงก็ไม่เคยสัมผัส แต่วันนี้เฮียกวงดูเหมือนจะมีความรอบรู้รอบโต๊ะที่ดีกว่านักศึกษาจบใหม่บางคนเสียอีก
"ผมไม่ได้เรียนจบอะไรที่ไหนหรอก ก็เรียนจากที่นี่" เฮียกวงชี้ไปรอบ
ๆ บริเวณที่เต็มไปด้วยชิ้นส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ จนถึงเครื่องคอมพิวเตอร์"
แต่เดี๋ยวนี้ลูกชายคนเล็กของผมเก่งกว่าผมซะอีก เขาชอบทางด้านนี้มาก ๆ "
เฮียกวงมีลูกชายที่อยู่ในวัยเรียนสองคน ทุก ๆ ขณะจะมีลูกค้าเดินเข้ามาถามโน่นถามนี่ว่ามีไหม
เฮียกวงก็จะบอกว่ามีรุ่นนั้นรุ่นนี้ และถ้าหากจะสั่งซื้อจำนวนมาก ๆ เฮียกวงก็จะเอามาให้อีกสองอาทิตย์ต่อมา
และจะห่อชิพจำนวนเป็นร้อย ๆ ตัวด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์เก่า ๆ เงินจำนวนนับหมื่นนับแสนจะไหลเข้ากระเป๋าเฮียกวง
"ความจริง ผมอยากจะขายของถูกกฎหมาย แต่คุณคิดดูซิว่า รัฐบาลไมยอมรับความจริงที่ว่า
เดี๋ยวนี้ราคาชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ในเมืองนอกมันถูกแล้ว แต่เรายังคิดฐานเดิมอีก
ถึงจะลดภาษีคอมพิวเตอร์ในประเทศเราลง มันก็ยังแพงอยู่ดี ผมอยากให้รัฐบาลมองความเป็นจริงบ้าง
ไม่มีใครอยากจะเสี่ยงขายของแบบนี้หรอก ถูกจับก็เจ๊งทุกที" เฮียกวงระบายความในใจ
เดิมการพิจารณาจัดเก็บภาษีและอากรขาเข้าคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์อื่น ๆ ที่ประกอบมาแล้วเป็นเซ็ท
20% ของซีไอเอฟ และคิด 40% จากราคาซีไอเอฟ สำหรับอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่มาเป็นชิ้น
ๆ หรือเป็นอะไหล่ที่เพิ่งมามีการเปลี่ยนแปลง ตามประกาศการอัตราการจัดเก็บภาษีและอากรขาเข้าตอนที่
84.5 หมวดที่ 16 เครื่องประมวลผลข้อมูลอัตโนมัติ และหน่วยต่าง ๆ ของเครื่องดังกล่าวรวมเข้ามาด้วยกัน
กับส่วนที่เหลือของระบบหรือไม่ก็ตาม เดิมเก็บ 40% ของราคาซีไอเอฟ กรุงเทพฯ
ลดเหลือ 20% ตามประกาศกระทรวงการคลังที่ ศก.1/2531
การลดภาษีดังกล่าวเป็นการลดภาษีอากรขาเข้าชิ้นส่วนและอะไหล่เท่านั้น แต่การนำเข้าทั้งระบบคอมพิวเตอร์ยังเหมือนเดิม
เมื่อบวกกำไรมาตรฐาน 21% และภาษีการค้า 14.52 ทำให้ผู้นำเข้าจะเสียภาษีถูกต้องประมาณ
34.09%
ดังนั้น จึงเป็นที่นิยมกันมากในการซื้อของ "หนีภาษี" ที่ราคาถูกกว่าโดยเฉลี่ย
20% ตัวเลขที่ยืนยันถึงความจริงนี้ก็คือ รายงานตัวเลขนำเข้าผ่านกรมศุลกากรเพียง
1,900 ล้านบาท ในปี 31 ขณะที่มูลค่าการขายไมโครคอมพิวเตอร์จากกลุ่มผู้ค้าคอมพิวเตอร์สูงถึง
4,000 ล้านบาท
ช่องว่างตัวเลขนี้มีผู้ค้าของหนีภาษีคอมพิวเตอร์ได้เสียอยู่หลายส่วน
"ของที่เราเอามาก็มาจากหลาย ๆ ที่ จากสิงคโปร์ ฮ่องกง และไต้หวัน บางรุ่นก็อาจจะมีตำหนิเล็กน้อยทางโรงงานเขาก็โละขายทิ้งทีเดียวเยอะ
ๆ เราก็ไปซื้อมา คุณภาพของพวกนี้มีหลายเกรด ของเกรดดีก็แพงหน่อย คุณสู้ราคาได้ไหม
?" เฮียกวงถามขณะให้เมียไปหยิบเมนบอร์ดหลากหลายแบบมาเสนอต่อลูกค้า "จะซื้อเยอะไหม
?" ลูกค้าถาม "กี่วันได้" "ประมาณสองอาทิตย์" เฮียกวงตอบพลางหยิบหมูแผ่นกินไปพลาง
และเซ็นเช็คแบงก์ศรีนครยื่นให้ใครคนหนึ่งที่ขนของมาให้
นี่คือเฮียกวงแห่งบ้านหม้อ คนธรรมดาคนหนึ่งที่เติบโตมาจากพ่อค้าขายของแถวคลอมถม
และมาจับสินค้าอิเล็กทรอนิกส์จนเป็นที่เลื่องชื่อแถบย่านบ้านหม้อ เฮียกวงก็เหมือนอาแปะขายยาที่ใครมาถามหายาแก้ปวดลดไข้
แกก็มีให้ทุกขนานทุกชนิดและบางทียังรู้ดีกว่าหมอจริง ๆ เสียอีกเฮียกวงซะอย่าง…..
