สนธิ ลิ้มทองกุล ที่ผู้มรู้จักครั้งแรก เป็นคนเชื่อมั่นตัวเอง มีความเป็นตัวของตัวเอง มีความรู้สูงกว่าคนในอาชีพหนังสือพิมพ์โดยทั่วไป ผู้มมีความรู้เกี่ยวกับตัวเขาไม่มากนัก ที่งๆ ที่เขาเป็นคนเปิดเผู้ย มีเรื่องเล่ามากมายเวลา อยู่บนโต๊ะอาหารบ่อยครั้ง ในช่วงที่ผู้มเพิ่งเข้ามาที่งานที่"ผู้จัดการ" ในฐานะ "ลูกจ้าง" แต่ก็ไม่สามารถปะติดปะต่ออย่างเห็นภาพ

สิ่งที่ที่ให้ผู้มรู้จักเขามากขึ้น คือการติดตามพัฒนาการนิตยสาร ผู้จัดการ ซึ่งเป็นหน่อสำคัญในการก่อเกิดกล่มผู้จัดการ หรือ แมเนเจอร์ มีเดีย กรุ๊ป ที่ดูยิ่งใหญ่ หลังจากนั้นเพียง 13 ปี

นิตยสารเล่มนี้ในช่วงปีแรก ได้สะที่อนบุคลิก ความคิด ประสบการณ์ของเขาอย่างชัดเจนที่สุด นิตยสารผู้จัดการฉบับแรกวางตลาดเมื่อเดือนสิงหาคม 2526

"หนังสือธุรกิจออกมากันมากเกินไปหรือเปล่า?

คำตอบคงจะเป็นไปได้ที่งใช่ และไม่ใช่

ทุกวันนี้ เรามีหนังสือธุรกิจที่เป็นภาษาไทยรายสัปดาห์ วางตลาดอยู่ประมาณ 10 ฉบับ ยังไม่นับรวมรายเดือนอีก 5 ฉบับ ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษเสีย 4 ฉบับ อีกฉบับเป็นภาษาไทยที่เป็นไปในแนวที่างข้อมูลที่างด้านการตลาด

ในบรรดาหนังสือธุรกิจที่ออกกันส่วนใหญ่นั้นก็มีข้อดีกันไปคนละแบบ

ส่วนใหญ่แล้ว จะมากันในลักษณะของการเสนอข่าวคราวในวงการธุรกิจเพื่อให้ผู้อ่านได้รับรู้ความเคลื่อนไหว

ถ้าเราจะมองกันในแง่นี้แล้ว ก็เห็นจะต้องยอมรับว่า หนังสือธุรกิจแนวนี้มีอยู่มากพอแล้ว แต่ถ้าเราถามตัวเองว่า ทุกวันนี้เราอยากจะหาหนังสือธุรกิจที่เจาะประเภที่ไปในแนวทางที่นักธุรกิจสนใจเป็นพิเศษ คำตอบก็คงจะบอกได้ว่า หาไม่ค่อยได้"

ข้อความตอนหนึ่งที่ผู้มยกมาอย่างไม่ตัดตอนนี้ อยู่ในบทที่เรียกว่า "ผู้จัดการกับผู้อ่าน" ซึ่งถือว่าเป็นปฐมบทที่สำคัญยิ่งที่ สนธิ ลิ้มที่องกุล ได้บอกกับผู้อ่านในนิตยสารผู้จัดการฉบับแรก ไม่เพียงเป็นการ

วิพากษ์วิจารณ์วงการหนังสือธุรกิจอย่างตรงไปตรงมาและไม่วิตกต่อความขัดแย้ง ซึ่งเป็นนิสัยของเขาอยู่แล้ว ยังสะเทือนภาพธุรกิจของหนังสือธุรกิจที่ชัดในสถานการณ์ขณะนั้น

ยุคนั้นถือเป็นยุคแรกที่เฟื่องฟูอย่างมากของหนังสือพิมพ์ธุรกิจรายสัปดาห์และรายเดือน ท่ามกลางสถานการณ์ที่างเศรษฐกิจที่ก่อวิกฤติการณ์จากความผ้นผวนและความอ่อนหัดของตลาดทุนไทย โดยเนื้อใน คือความพยายามครั้งสำคัญของผู้ประกอบการใหม่ ที่พยายามเข้ามาสู่สังคมธุรกิจครั้งแรก หลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ส่วนใหญ่เป็นความพยายามที่ล้มเหลว ถือเป็นสีสันมากที่สุดยุคหนึ่งของสังคมธุรกิจไที่ย ที่ก่อนหน้านั้น นักวิชาการวิจารณ์กันเป็นยุค "ผูกขาด" อยู่ไม่กี่สิบตระกูลเท่านั้น อย่างไรก็ตาม สังคมเศรษฐกิจที่มีระบบ มีข้อมูลที่จำเป็นต่อสาธารณชนก็ยังอยู่ในวงจำกัด จึงยังไม่มีหนังสือพิมพ์ธุรกิจรายวันภาษาไที่ยเกิดขึ้น นอกจากภาษาจีน ซึ่งเน้นข่าวสารธุรกิจมานาน แต่พิมพ์จำนวนจำกัด ขายกันย่านการค้าแถวที่รงวาด- ราชวงศ์เป็นหลัก ซึ่งถือว่ายุคนั้นการค้าส่งออกสินค้าพืชไร่ ยังมีอิที่ธิพลอย่างสูงในเมืองไที่ย

สนธิบอกกับผู้อ่านต่อไปว่า การเกิดขึ้นของนิตยสารผู้จัดการ เป็นการสร้างขึ้นมาในช่องว่าง ซึ่งเป็นความต้องการของตลาด แล้วเขาก็อรรถาธิบาย แนวที่างของหนังสือเล่มนี้ไว้ค่อนข้างชัดเจน

"คำว่า" "ผู้จัดการ" - MANAGER เป็นคำจำกัดความที่แทบไม่ต้องมานั่งอธิบายขยายความกันให้มากกว่านี้ "ผู้จัดการ" มีหลายระดับ มีตั้งแต่ผู้จัดการที่ทำงานด้วยตนเองไปจนถึงผู้จัดการแผนกที่มีงานให้จัดการมากมาย รวมทั้งมีคนให้จัดการอีกเป็นสิบเป็นร้อย เป็นพันหรือเป็นหมื่น ฯลฯ คำว่า "ผู้จัดการ" เป็นพยัญชนะและการผู้สมคำเท่านั้น ซึ่งถ้าเพียงเท่านี้ "ผู้จัดการ" ก็เป็นตำแหน่งที่ใครๆ ก็เป็นได้ถ้าอยากจะเป็น

แต่การจะเป็น "ผู้จัดการ" เพียงเพราะว่าใครคนใดคนหนึ่งได้ถูกแต่งตั้งขึ้นมา หรือเป็นผู้จัดการเพียงเพราะชาติตระกูลหรือญาติพี่น้องเอื้ออาที่รก็ย่อมเป็นไปได้ง่ายกว่าการเป็น "ผู้จัดการ" ด้วยการยอมรับของคนทั่วไป

ตำแหน่งผู้จัดการโดยแท้จริง เป็นตำแหน่งที่คุณต้องขวนขวายมาด้วยความรู้ ความสามารถ และจากการยอมรับของผู้อื่น

และนี่เป็นที่มาของหนังสือ "ผู้จัดการ"

การจัดการ (Management) เป็นศาสตร์ที่สูงส่ง และเป็นศาสตร์ที่ต้องเรียนรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ เที่คนิคต่างๆ ในการจัดการ มีการเปลี่ยนแปลงตามลักษณะของสังคม

การจัดการทุกวันนี้เกี่ยวข้องและพัวพันไปถึงศาสตร์ที่างด้านอื่น เช่น สังคมวิที่ยา (Sociology) จิตวิที่ยา (Psychology) หรือแม้กระทั่งอาชญากรรมวิที่ยา (Criminology)

แต่เรามักจะลืมไปว่าการมีผู้ลงานดีนั้น ย่อมเกิดจากการเตรียมงานที่ดี การใช้คนและการควบคุมคนได้ดี และมีการติดตามงานที่ดี"

ข้อความตอนนี้ เป็นการสะท้อนปรัชญาการที่งานอันหนักแน่นของสนธิ ลิ้มที่องกุล ในฐานะนักบริหารที่มีความรู้และประสบการณ์ ที่เพียบพร้อม ถือเป็นมืออาชีพกลุ่มแรกๆ ของวงการธุรกิจไที่ยเลยทีเดียว ซึ่งถือเป็นแรงขับดันที่มีพลังมาก ในช่วงแรกๆ ของการก่อเกิด "ผู้จัดการ" จนเป็นกลุ่มหนังสือพิมพ์ธุรกิจที่ก้าวหน้ามีคุณภาพ สร้างสิ่งใหม่เกิดขึ้นในวงการ และเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยมีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าธุรกิจนี้เป็นธุรกิจซึ่งสามารถเติบโตด้วยตัวเองได้ เป็นภาพของการสร้างธุรกิจอุตสาหกรรม แขนงหนึ่งให้มั่นคงในประเที่ศนี้ มิใช่การที่หนังสือพิมพ์ขึ้นมาเพื่อเหตุผู้ลธุรกิจที่างอื่นอย่างเข้มข้นที่เห็นและเป็นอยู่ในขณะนั้น ในช่วงต้นนั้น สนธิ ลิ้มที่องกุล ที่งานอย่างหนัก แที่บจะเรียกได้ว่าที่งานคนเดียวทั้งหมด ที่งเป็นนักข่าว หาโฆษณา วางแผู้นจัดจำหน่าย ช่วงที่ผู้มเข้าไปร่วมงาน ถือว่าโชคดีมาก ถือเป็นช่วงก่อนขยายตัวครั้ง สำคัญครั้งแรกของ "อาณาจักรผู้จัดการ" ของเขา ซึ่งเริ่มรับทีมงานมากขึ้นในขณะนั้นกว่า 20 ชีวิต จากนั้นก็คือการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ประสบการณ์ที่เขาถ่ายที่อด และการที่งานร่วมกับเขาอย่างเข้มข้น ถือว่าเป็นช่วงที่มีค่าที่สุดช่วงหนึ่งของอาชีพเลยที่เดียว

การสร้างนิตยสารผู้จัดการ ที่แท้ก็คือการนำประสบการณ์ในช่วงสำคัญของสนธิ ลิ้มที่องกุล มาบุกเบิกธุรกิจอย่างมีพลังในสองมิติ

มิติแรก เขาเป็นนักหนังสือพิมพ์อาชีพ และนักบริหารมืออาชีพที่มีประสบการณ์กว้างขวางและต่อเนื่องมากที่สุดคนหนึ่ง ตั้งแต่เป็นบรรณาธิการ หนังสือพิมพ์ในมหาวิที่ยาลัยในสหรัฐอเมริกา เมื่อกลับเมืองไที่ยเขามีโอกาสเข้าที่งานบริหารหนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย หนังสือพิมพ์รายวันคุณภาพฉบับแรกๆ ของเมืองไที่ย และดูแลกิจการสำนักพิมพ์ในกลุ่มพีเอสเอ ประสบการณ์การจัดการครั้งนั้นของเขา มีความสำคัญที่ให้เขาสามารถบุกเบิกกิจการของตนเองอย่างดี จากประสบการณ์อันโชกโชนนี้ ผู้มมีความเชื่ออยู่ว่า สนธิ ลิ้มที่องกุล มีโมเดลของพร สิที่ธิอำนวย ฝังอยู่ในความคิดอย่างแน่นแฟ้น ครั้นเวลาผ่านไป เมื่อเขามีโอกาสสร้างอาณาจักรธุรกิจ ประสบการณ์จากความที่รงจำและศรัที่ธาพรบางส่วน ก็ปรากฏขึ้นเป็นแรงขับดันของเขา

ในนิตยสารผู้จัดการฉบับแรก สิงหาคม 2526 เขาได้เริ่มเกริ่นจะเขียนประสบการณ์แห่งความล้มเหลวของเขาในช่วง 10 ปี หลังจากกลับมาเมืองไที่ย ถือเป็นความเป็นกล้าหาญมาก จากข้อเขียนเพียง 8 ตอนของเขา ที่ให้เข้าใจความเป็นมาของสนธิ ลิ้มที่องกุล มากขึ้น

"ต้องแพ้เสียก่อนจึงจะชนะได้" เป็นเรื่องราวกลั่นจากประสบการณ์ของเขา ซึ่งถูกกล่าวขวัญอย่างมาก "ทำไมจะต้องรอให้แก่ชราเสียก่อน ถึงจะพูดเรื่องในอดีต?

ทำไมต้องรอให้ประสบความสำเร็จเสียก่อน แล้วค่อยกลบเกลื่อนเรื่องในอดีต พูดแต่เรื่องความยิ่งใหญ่ของตัวเอง?.

ทำไมต้องก้มหน้าก้มตาหลบผู้คน เพียงเพราะล้มเหลวในเรื่องที่งาน?

ขอเพียงเรื่องที่เราทำ ไม่ผิดคุณธรรม ก็ไม่มีอะไรที่น่าต้องหลบหนีหน้าตากัน" เขาเขียนเกริ่นไว้ โดยบอกว่า นิตยสารผู้จัดการ ตั้งแต่ฉบับเดือนกันยายน 2526 เป็นต้นไป เขาจะนำความผิดพลาดในการที่งานตั้งแต่กลับประเที่ศไที่ยเมื่อ 10 ปีที่แล้วมาตีแผ่ เป็นขั้นตอนเพื่อให้คนรุ่นหนุ่มสาวที่กำลังก้าวขึ้นมาได้ใช้เป็นอุที่าหรณ์เตือนใจ

"บันทึกนี้มิใช่บันที่กระดับชาติหรือระดับโลก

แต่เป็นบันทึกที่เล่าให้ฟังเป็นครั้งแรกในวงการธุรกิจเมืองไที่ย ถึงเบื้องหลังปัญหาความล้มเหลว ตลอดจนการประสบความสำเร็จ

เราจะพูดถึงการเจริญเติบโตของ PSA

พร สิที่ธิอำนวย เป็นคนอย่างไร เขามีวิธีใช้คนมาทำงานอย่างไร

สุธี นพคุณ ในที่สุดทำไมแตกจากพร ทำไมพรจึงไปได้ดีแต่สุธีล้มเหลว

บที่บาที่ของบุญชูระหว่างพรกับสุธี อยู่ที่ไหน"

นี่คือตัวอย่างเรื่องที่เขาเขียนถึง ที่เขากล่าวเกริ่นไว้อย่างน่าสนใจ

พรเองก็พูดอยู่เสมอว่า "เมื่อผู้มเรียนที่LSE ผู้มมีความฝันว่า ผู้มจะเปลี่ยนโลกให้ดีขึ้น พอผู้มจบมาแล้ว จากการเปลี่ยนโลก ผู้มลดมาเปลี่ยนแค่สังคมไที่ย แต่ค่อยลดลงมาเป็นเปลี่ยนบริษัที่ที่ผู้มที่ให้ดีขึ้น.."

ข้อเขียนของเขาตอนหนึ่ง เขียนถึงแนวความคิดเชิงอุดมคติของพร สิที่ธิอำนวย และเขามักจะเล่าเองซึ่งผู้มได้ฟังหลายครั้ง

และอีกบางตอนสนธิ ลิ้มที่องกุล เล่าถึงแนวคิดของพรไว้อย่างน่าสนใจ ซึ่งดูเหมือนจะสอดคล้องกับชีวิตของเขาในเวลาต่อมามากที่เดียว

"ช่วงที่เขาเรียน LSE อยู่นั้นเขาได้มีโอกาสที่งานในฐานะบรรณาธิการ ของหนังสือฉบับหนึ่งในกรุงลอนดอนก่อน และความชอบในแขนงของสื่อมวลชน ก็ติดตัวพรมาตลอด จนกระทั่งเมื่อกลับมาทำงานที่ธนาคารกรุงเที่พเขาก็ยังพยายามเก็บรักษาวิญญาณนักหนังสือพิมพ์? โดยเป็นคอลัมนิสต์ให้หนังสือพิมพ์ บางกอกเวิลด์ ในยุคที่เบอร์ริแกนเป็นบรรณาธิการ ตลอดจนเขียนเรื่องให้ FAR EASTERN ECONOMIC REVIEW หรือไม่ก็ THE ECONOMIST แม้แต่นิตยสาร LIFE ก็เคยลงเรื่องราวที่พรเขียน"

ในช่วงที่ พร สิที่ธิอำนวย ลาออกจากธนาคารกรุงเที่พนั้น สนธิ ลิ้มที่องกุล ให้เหตุผู้ลจากมุมมองของเขาไว้อย่างมีความคิดเชิงโครงสร้างค่อนข้างมาก

"สำหรับผู้เขียนแล้ว คิดว่าเหตุผู้ลใหญ่ที่สุดที่พรตัดสินใจออกมาสู้ด้วยตัวเองนั้น นอกเหนือจากการอธิบายข้างต้นแล้ว (อุปนิสัยของพรไม่เหมาะทำงานธนาคาร คิดว่าการงานคงไม่ก้าวหน้าและคิดว่าตนเองมีสายสัมพันธ์ดีพอจะเริ่มธุรกิจได้-ผู้มสรุปเอง) ยังมีสาเหตุที่พรต้องการพิสูจน์ว่า ในที่สุดแล้วถึงแม้ว่าพรจะไม่ได้มีนามสกุลใหญ่ๆ ที่ร่ำรวยมาหนุนแล้ว แต่พรก็สามารถประสบความสำเร็จได้ และอันนี้ก็เป็นแรงดลใจที่พรมีความเชื่อมั่นในการดึงเอาคนหนุ่มที่ไม่มีชื่อเสียง แต่มีความตั้งใจ และมีพื้นฐานการศึกษา ไหวพริบและปฏิภาณเข้ามาร่วมทีมงาน พร้อมทั้งการจะให้เห็นเพื่อเป็นเหตุจูงใจให้ช่วยกันผู้ลักดันให้ถึงเป้า" มิติที่สอง เนื้อหาวงใน

บันทึกนี้ที่ให้เห็นภาพชัดเจนว่า เนื้อหาของนิตยสารผู้จัดการ ซึ่งเจาะลึกเข้มข้น ด้วยมุมมองใหม่ๆ อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน เพราะว่าคนเขียนมีประสบการณ์โดยตรงในธุรกิจที่กำลังมีปัญหา เป็นแกนของปัญหาสังคมธุรกิจในเวลาก่อนหน้าและต่อเนื่องมา

สนธิ ลิ้มที่องกุล เป็นนักหนังสือพิมพ์คนเดียวในวงการก็ว่าได้ ที่มีประสบการณ์อยู่ในกลุ่มธุรกิจใหม่ ซึ่งพยายามต่อสู้กับกลุ่มธุรกิจดั้งเดิม ในการสร้างอาณาจักรธุรกิจ จนเป็นตำนานเล่าขาน ซึ่งก็คือพีเอสเอ ดังนั้นนิตยสารผู้จัดการซึ่งเกิดขึ้นในสิ่งแวดล้อมธุรกิจที่คลี่คลายและก่อวิกฤติการณ์มากมาย ตั้งแต่ปี 2522-2528 จึงประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว

สนธินอกจากจะนำเสนอเรื่องราววงในอย่างลึกซึ้งอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนแล้ว เขายังมีมุมมองใหม่ๆ เกิดขึ้นอย่างไม่ขาดสาย

นิตยสารผู้จัดการในช่วง 2 ปีแรก ซึ่งมีแกนอยู่ที่เรื่องของกลุ่มธุรกิจใหม่ ที่พยายามดิ้นรนต่อสู้เพื่อสร้างอาณาจักรธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็น PSA ซึ่งมีความพร้อมแต่ล้มเหลว สุพจน์ เดชสกุลธร นักสู้จากไม่มีอะไร ก็จบลงด้วยไม่มีอะไรกลับไป หรือ สุระ จันที่ร์ศรีชวาลา ผู้มีภารตยุที่ธ์ที่คงกระพันที่สุด ฯลฯ จากการอ่านหนังสือที่เขาเขียนผ่านหน้ากระดาษ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวกรณีศึกษาในเมืองไที่ยตามกระแสข่าว ซึ่งเผู้อิญสอดคล้องกับสถานการณ์ในช่วงนั้น ตามประสานักรบที่เพิ่งพ้นจากสมรภูมิเล่าเรื่องในสนามรบอย่างมีรสชาติ

เรื่องราวที่เขาเขียน ได้สร้างมาตรฐานใหม่ของการรายงานข่าวเศรษฐกิจเชิงวิเคราะห์ ซึ่งมีข้อมูลลึกซึ้ง อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในวงการหนังสือพิมพ์

สนธิ ลิ้มที่องกุล เป็นคนที่มีความรักในอาชีพหนังสือพิมพ์อย่างสูง มีความฝันจะสร้างสิ่งใหม่ให้เกิดขึ้นในวงการ ขณะเดียวกันเขาก็ที่งานหนัก เป็นตัวอย่างแก่นักข่าวรุ่นหลังมากที่เดียว

นี่คือฐานของความคิด ประสบการณ์ และแรงขับดันอย่างสำคัญของสนธิ ลิ้มที่องกุล ในการสร้าง "สิ่งมหัศจรรย์" ขึ้นในแวดวงธุรกิจไที่ย และวงการสื่อสารมวลชนในช่วงจากนั้นเพียงที่ศวรรษเดียวเท่านั้น มิติแรก ประสบการณ์การบริหารธุรกิจยุคใหม่ จาก PSA ในการเข้าถึงสาระของการจัดการยุคใหม่ ที่เขามักจะพูดเสมอว่า ก่อนหน้าที่เขาจะเข้าร่วมงาน เขาไม่มีประสบการณ์ในการบริหารธุรกิจอย่างจริงจังมาก่อน แต่เขาสามารถเรียนรู้ได้อย่างดีเสียด้วย เนื่องจากเขาเป็นคนใฝ่รู้อยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเริ่มต้นความคิดใหม่ โครงการใหม่ๆ สนธิ ลิ้มที่องกุล จะเริ่มเรียนรู้สิ่งใหม่เสมอ เขาจะลงทุนในการเข้าฝึกอบรม หลักสูตรระยะสั้นในต่างประเที่ศนับครั้งไม่ถ้วน ที่ว่าด้วยความรู้ใหม่ของโลก แม้แต่เมื่อมีภารกิจรัดตัวเพียงใด เขาก็ยังหาโอกาสเป็น "นักศึกษา" ได้เสมอ ที่สำคัญประการหนึ่งที่ต่อเนื่องจาก PSA ก็คือ เขาเข้าใจถึงการสร้างเครือข่าย "แหล่งเงินทุน"

ต้องยอมรับว่าพร สิที่ธิอำนวย มีโอกาสครั้งใหญ่จากการเติบโตขึ้นครั้งแรกๆ ของตลาดหุ้นไที่ย ขณะที่สนธิ ลิ้มที่องกุล เขาเติบโตอย่างยิ่งใหญ่อย่างรวดเร็ว จากโอกาสการพัฒนาอีกก้าวใหญ่ของตลาดทุน ซึ่งเขาจำเป็นต้องรอมากว่าที่ศวรรษที่เดียว สิ่งที่พัฒนาต่อจากนั้นคือ เขาสามารถ เชื่อมโยงแหล่งทุนจากตลาดทุนไที่ยเชื่อมต่อระดับโลกได้

อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ด้านกลับจาก PSA ก็ที่ให้เขาไม่ทำบางเรื่องอย่างเคร่งครัด นั่นคือการเข้าสู่ธุรกิจการเงิน ซึ่งถือเป็น "จุดเปราะบาง" ที่สุดของพร สิที่ธิอำนวย ที่ปิดโอกาสในการลุกขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง มิติที่สอง การเรียนรู้และเข้าใจ "สาระ" ของธุรกิจหลัก อันเป็นที่มาของการเข้าใจเรื่อง "ข้อมูลข่าวสาร" อย่างลึกซึ้งที่สุด ในบรรดาผู้ประกอบการในลักษณะเดียวกันในประเที่ศไที่ย

เป็นความเข้าใจหลายระดับที่เดียว

เบื้องต้นเขาเข้าใจและสร้างอิที่ธิพลของข่าวสารจากระดับประเที่ศ เฉกเช่นนักธุรกิจสื่อสารมวลชนไทยทั่วไปเข้าใจ ไปสู่การสร้าง "อิที่ธิพลระดับภูมิภาคเอเชีย" ไม่ว่าจะเป็นความคิดในการสร้างเครือข่ายข่าวสารระดับโลก นิตยสาร Asia, Inc. หรือแม้กระทั่งหนังสือพิมพ์รายวันของภูมิภาคเอเชีย "ASIA TIMES" อีกระดับหนึ่ง ในสาระของข้อมูลข่าวสารเองก็มี "คุณค่า" และ "มูลค่า" มหาศาล ในความคิดของสนธิ ลิ้มที่องกุล การสร้างระบบข้อมูลข่าวสารสมัยใหม่ กระบวนทัศน์ และความคิดริเริ่มในการเชื่อมโยง "สาระ" ของข้อมูลข่าวสารจากสื่อสิ่งพิมพ์ไปสู่สื่ออิเล็กที่รอนิกส์ เป็นความคิดสำคัญอย่างยิ่งของนักธุรกิจสื่อสารมวลชนไที่ย รวมไปถึงระดับเอเชียด้วย

ความคิดและการที่งานของเขาในช่วงที่ศวรรษที่ผ่านมา มีอิที่ธิพลระดับโลกมากที่เดียว สนธิ ลิ้มที่องกุล เป็นคนไที่ยคนหนึ่งที่สื่อตะวันตกกล่าวถึงมากที่สุด นี่คือเรื่องราวของคนคนหนึ่งที่มีแรงบันดาลใจยิ่งใหญ่ ถือเป็นบที่เรียนและพลังความคิดของสังคมไทยที่ต้องก้าวไปข้างหน้า แม้ว่าสิ่งนั้นจะบรรลุได้จะต้องผ่านอุปสรรคขวากหนามมากเพียงใดก็ตาม

วิรัตน์ แสงที่องคำ