จากงานวิจัยเรื่องการจำศีลของกระรอกในฤดูหนาว แตกลูกออกมากลายเป็นช็อคโกแลตไฮเทค ที่เสริมสร้างความต้านทานต่อความหนาวเย็นของร่างกาย และทำให้นักวิทยาศาสตร์อย่างลาร์รี่ แวง ตัดสินใจทุบกระปุกควักเงินที่สะสมมาชั่วชีวิตทุ่มลงไปในธุรกิจช็อกโกแลต "โคลด์ บัสเตอร์"

ลาร์รี่ แวง ไม่เคยคิดและฝันเลยว่า งานวิจัย 18 ปีที่ผ่านมาเกี่ยวกับเรื่องอาการของคนไข้ ที่อุณหภูมิต่ำกว่าธรรมดา (HYPOTHERMIA) จะนำไปสู่การคิดค้น "แท่งช็อคโกแลต ไฮ-เทค" ที่ชื่อว่า "แคนาเดียน โคลด์ บัสเตอร์" ซึ่งในปัจจุบันได้นำไปใช้ในการควบคุมอุณหภูมิร่างกายให้อุ่นพอดี ท่ามกลางบรรยากาศที่หนาวเหน็บหรือเป็นการสร้างความอดทนในยามออกกำลัง

"ด้วยความสัตย์ เจ้าแท่งช็อคโกแลตนี้เกิดมาจากเหตุบังเอิญในงานวิจัยพื้นฐาน" แวง ศาสตราจารย์ทางด้านสัตววิทยา ประจำมหาวิทยาลัย เอ็ดมันตัน ในแอลเบอร์ต้า วัย 52 ปีกล่าว

เหตุบังเอิญในครั้งนั้นก่อให้เกิดบริษัทแอล แอนด์ อาร์ แวง เอ็นเตอร์ไพรซ์ขึ้นในปี 1990 ด้วยกำลังผลิตช็อคโกแลตกว่า 1 ล้านแท่ง และได้รับยกย่องเป็นผลิตภัณฑ์อาหารยอดเยี่ยมของปี 1992 โดยสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่ทางด้านอาหารของแคนาดา

ราคาขายของช็อคโกแลตบาร์นี้ตกประมาณอันละ 1.40 ดอลลาร์ ยอดขายครึ่งปีแรกของปีนี้ ประมาณ 505,570 ดอลลาร์ ในขณะที่ปีแรกที่เริ่มขายใหม่ ๆ นั้น มียอดขายเพียง 280,589 ดอลลาร์ เทานั้น โดยมีตลาดใหญ่ที่อยู่แถบแคนาดาตอนใต้และได้มีการส่งออกบางส่วนไปยังญี่ปุ่นและไต้หวัน นอกจากนั้นยังมีการไปร่วมลงทุนผลิตในจีนด้วย

เมื่อเปรียบเทียบกับขนมหวานประเภทอื่นแล้ว ในขณะที่ จำนวนแคลอรี่ของ "โคลด์ บัสเตอร์" ทั้งหมด 154 แคลอรี่ จะมีไขมันอยู่เพียง 9% เท่านั้น ส่วนขนมหวานทั่ว ๆ ไปมีไขมัน 30% จำนวนโปรตีนและคาร์โบไอเดรตก็มีสูงกว่าน้ำตาลธรรมดา โคลด์ บัสเตอร์จึงให้พลังงานที่จะถูกเผาผลาญออกจากร่างกายได้อย่างรวดเร็ว ไม่ตกค้างเก็บสะสมไว้จนเป็นต้นเหตุของความอ้วน โคลด์ บัสเตอร์ ทำจากส่วนผสมธรรมดา ๆ คือ หางนม, น้ำผึ้ง, ข้าว, โกโก้, และเคลือบด้วยช็อกโกแลตจากสวิส แต่กรรมวิธีในการผสมส่วนประกอบเหล่านี้คือเคล็ดลับที่ทำให้ช็อกโกแลตของแวง มีคุณสมบัติเป็นตัวเร่งการเผาผลาญไขมันในร่างกาย เพื่อให้เกิดความร้อนและพลังงาน "เรามีความมั่นใจในตัวสินค้านี้จนถึงกล้ารับประกันคืนเงินให้ นี่เป็นความตั้งใจอย่างแรงกล้าสำหรับสินค้าตัวนี้" แวงกล่าว

แวงเกิดที่จุงกิง ประเทศจีนเมื่อปี 1941 และได้ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่ไต้หวันเมื่อปี 1949 ที่นี่พ่อของเขามีอาชีพเป็นนายไปรษณีย์ แวงจบการศึกษาทางด้านวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวันที่ไทเป และไปจบปริญญาโททางด้านสรีรวิทยาของสัตว์จากมหาวิทยาลัยไรซ์ และจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยคอร์แนล

ด้วยพื้นฐานทางด้านการศึกษาของเขา ไม่สามารถนำพาให้เขาเข้าสู่ธุรกิจได้ ปี 1970 เขาได้อพยพไปอยู่ที่แคนาดา เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยที่เมืองเอ็ดมันตัน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐแอลเบอร์ต้า แรงจูงใจที่ทำให้แวงตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ก็คือแอลเบอร์ต้ามีกระรอก 5 ชนิดที่สามารถใช้เป็นสัตว์ทดลองในการวิจัยเรื่อง "การจำศีลในฤดูหนาว" (HIBERNATION) ได้เป็นอย่างดี

นอกจากนั้นแอลเบอร์ต้ายังเป็นเมืองที่เหมาะสมสำหรับสินค้าอย่าง "โคลด์ บัสเตอร์" เนื่องจากมีฤดูหนาวที่โหดร้าย อุณหภูมิที่ต่ำกว่า -40 องศาเซลเซียส ซึ่งภายใต้อุณหภูมิดังกล่าว ผิวหนังที่ไม่มีอะไรปกคลุมจะโดนแช่แข็งได้ภายในไม่กี่นาที

งานวิจัยของแวงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเผาผลาญพลังงานในร่างกายคน โดยใช้ไขมันที่เก็บสะสม ๆ ไว้ ในทำนองเดียวกับการเผาผลาญไขมันของร่างกายในช่วงจำศีลของกระรอกทั้ง 5 ชนิดเพื่อความอยู่รอดในช่วงฤดูหนาว เขาค้นพบว่าเมื่อมนุษย์อยู่ในอุณหภูมิที่หนาวเย็นมาก ๆ หรือเมื่อออกกำลังกายนาน ๆ ร่างกายจะสร้างสารเคมีธรรมชาติที่ชื่อว่า ADENISINE ออกมา สารตัวนี้มีคุณสมบัติยับยั้งการเปลี่ยนไขมันให้กลายเป็นกรดไขมัน ซึ่งกรดไขมันนี้เป็นตัวสร้างความร้อนให้กับกล้ามเนื้อได้

แวงกล่าวว่าโคลด์ บัสเตอร์ จะป้องกันไม่ให้สาร ADENOSINE ไปยับยั้งการสร้างกรดไขมัน มีผลทำให้ร่างกายของมนุษย์ทนต่อความหนาวเย็นได้มากขึ้น 50% ซึ่งจะช่วยทำให้คนที่ถูกความเย็นเป็นเวลานานมีเวลาพอที่จะหาสถานที่ที่มีความอบอุ่นได้ทันก่อนที่จะเกิดอาการ HYPOTHERMIA ขึ้นมาได้

ผลงานวิจัยใช้เงินทุน 1 ล้านดอลลาร์ โดยได้รับการสนับสนุนจากหลายแหล่งรวมทั้ง
กระทรวงกลาโหมของแคนาดา และมหาวิทยาลัยอัลเบอร์ต้า ซึ่งได้ร่วมเป็นเจ้าของสิทธิบัตรอันนี้ด้วย แวงในฐานะผู้ซื้อไลเซนส์ต้องจ่ายค่าโรยัลตี้ให้กับทั้ง 2 องค์กร สำหรับโคลด์บัสเตอร์ทุกอันที่ขายได้ ถึงแม้ว่าทางกระทรวงกลาโหมแคนาดา จะเป็นผู้ให้การสนับสนุนทางด้านการเงินแก่งานวิจัยซึ่งเป็นที่มาของผลิตภัณฑ์นี้และรับค่าโรยัลตี้เข้ากระเป๋าด้วย แต่ก็ยังไม่ยอมขึ้นบัญชีโคลด์ บัสเตอร์ไว้ในรายการของกิน เครื่องใช้สำหรับทหารประจำการ โฆษกกระทรวงกลาโหม ร้อยเอก มาร์ค รูโลว์ บอกว่าทางกองทัพยังไม่มีความมั่นใจว่าผลิตภัณฑ์ใหม่นี้จะดีกว่าช็อคโกแลตอื่น ๆ จริงหรือไม่

จุดยืนของกระทรวงกลาโหมในเรื่องนี้ เป็นไปตามความเห็นของนักสรีรวิทยาของกองทัพ อังเดร แวเลอรันด์ ซึ่งบอกว่าเขาไม่พบสิ่งแตกต่างระหว่างโคลด์ บัสเตอร์กับช็อคโกแลตประเภทอื่นที่จะสร้างเสริมความอดทนต่อความเย็น แต่เขาก็ยอมรับว่าวิธีการทดลองของเขาแตกต่างจากของแวง

อย่างไรก็ตาม ความเห็นของแวงที่ว่า ช็อคโกแลตของเขาจะเห็นผลเมื่ออยู่ในอุณหภูมิเย็นจัดมาก ๆ นั้น ก็ยังไม่มีใครต่อต้าน กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการสังคมของแคนาดาอนุมัติให้โคลด์ บัสเตอร์วางตลาดได้ โดยจัดอยู่ในประเภท ขนมขบเคี้ยวซึ่งจะให้พลังงานที่จะช่วยให้ร่างกายอบอุ่นได้ แวงเองก็ได้ทุ่มเงินทุนกว่า 100,000 เหรียญสหรัฐที่อุตส่าห์สะสมมาทั้งชีวิตเพื่อการลงทุนครั้งนี้ เมื่อถูกคะยั้นคะยอจากเพื่อนร่วมงาน "ผมยอมรับว่าผมมีความกลัวเป็นอย่างมาก เพราะผมไม่เคยร่วมลงทุนทางด้านธุรกิจในชีวิตนี้มาก่อนเลย ผมเป็นเพียงนักวิทยาศาสตร์ทึ่ม ๆ คนหนึ่งเท่านั้น"

โคลด์ บัสเตอร์ออกสู่ท้องตลาดเมื่อเดือนธันวาคม 1991 แวงเจอปัญหาบางประการอย่างไม่คาดคิด มีคนที่อ้างตัวว่าเป็นตัวแทนของกลุ่มผู้รักสัตว์ ซึ่งต่อต้านการใช้หนูเป็นสัตว์ทดลองในงานของแวง ส่งจดหมายฉบับหนึ่งถึงสื่อมวลชน เตือนว่าได้พบโคลด์ บัสเตอร์จำนวน 87 ชิ้นที่เจือปนด้วยน้ำยาทำความสะอาดเตาอบ

แวงปฏิเสธข้อกล่าวหานี้ แต่ก็ถูกบีบให้เก็บโคลด์ บัสเตอร์จำนวน 40,000 ชิ้นคืน ทำให้สูญเสียรายได้ไปถึง 46,600 ดอลลาร์ หลังจากนั้น 2 อาทิตย์เขาก็พบว่ามันเป็นเรื่องหลอกลวงกัน

แวงยังได้เตรียมออกช็อคโกแลตตัวอื่น ที่อาศัยเทคโนโลยี่เผาผลาญไขมันเช่นนี้ในอนาคตอันใกล้ อย่างเช่น PACE SETTER BAR ก็จะเป็นผลิตภัณฑ์ที่วางตลาดในปีหน้า เพื่อช่วยเพิ่มความทนทานของร่างกายในระหว่างการออกกำลังกายแบบแอโรบิค หรือ MEAL REPLACEMENT BAR ซึ่งใช้แทนอาหารสำหรับผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนัก ก็กำลังอยู่ระหว่างการวิจัยพัฒนา

เมื่อเร็ว ๆ นี้ แวงได้เซ็นสัญญามูลค่าหลายล้านเหรียญกับบริษัทอเมริกันแห่งหนึ่ง โดยแวงจะเป็นผู้ป้อนวัตถุดิบที่ใช้ทำโคลด์ บัสเตอร์ เพื่อให้บริษัทนี้ผลิตช็อคโกแลตให้พลังงานออกมาขายในสหรัฐ แต่จะใช้ชื่อและแพคเกจจิ้งใหม่ ซึ่งมีกำหนดจะวางตลาดภายในปีนี้ และหากทำยอดขายในปีแรกได้ 10 ล้านเหรียญตามที่คาดการณ์ไว้ ฝันของแวงที่จะนำโคลด์ บัสเตอร์ออกสู่ตลาดโลกก็จะเป็นจริง

"ผมตื่นเต้นมาก" แวงพูดอย่างกระตือรือล้น "ถ้าช็อคโกแลตของผมขายเป็นไฟในสหรัฐฯ มันก็น่าจะขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่าได้ในที่อื่น ๆ"