บุคลิกของสวัสดิ์อีกอย่างหนึ่ง ซึ่งมักจะทำให้คนเข้าใจเขาผิด คือเขาเป็นคนที่พิถีพิถันอย่างยิ่งกับเรื่องของการแต่งกาย

"พ่อแม่ผมสอนผมมาตั้งแต่ยังเด็กแล้วว่าก่อนออกจากบ้านต้องแต่งตัวดี"

เขายอมรับว่าเขาเป็นคนที่ติดจะหัวสูงอยู่เล็กน้อย ดังนั้นเสื้อผ้าที่เขาใช้ จึงเป็นเสื้อผ้าจากต่างประเทศ และมีราคาแพง

"อะไรที่ไม่ classy ผมจะไม่ใช้"

ในช่วงเด็กๆ เสื้อผ้า รองเท้าที่เขาสวมใส่ ต้องไปตัดตามร้านมีชื่อ ซึ่งคนดังๆ ในสังคมนิยมไปใช้บริการ

เขาตัดเสื้อที่ร้านชื่อ "อีแอ่น" เชิงสะพานพุทธ ซึ่งเป็นร้านชื่อดังมากในยุคนั้น ส่วนกางเกงจะตัดจากร้าน "ไทยเจริญ" สะพาน ถ่าน เฉลิมกรุง ซึ่งเมื่อก่อนคนดังอย่างสมยศ ทัศนพันธ์ ก็มาตัดกางเกงที่นี่

ส่วนรองเท้า ตัดจากร้าน "ประดิษฐ์บาทา" กับร้าน "ชูหลิน" และเมื่อเริ่มเต้นรำเป็น เขาเคยเอาผ้าไหมไทย ไปให้ช่างตัดเป็นรองเท้า เพื่อใส่ไปเต้นรำ

"รองเท้าคู่แรกที่ซื้อเอง ยี่ห้อแซมซั่น เป็นรองเท้านอก ร้านอยู่ข้างโรงหนังราชวงศ์ เป็นรองเท้านอกสีขาว ซึ่งเป็นรองเท้าที่มีขนาดเล็ก รับกับเท้าของผมได้พอดี ก่อนจะซื้อรองเท้าคู่นี้ได้ ต้องเก็บเงินเป็นปี ราคาตอนนั้นหลายร้อยบาท ซึ่งถือว่าแพงมาก เพราะ สมัยก่อนรองเท้าสำเร็จรูปจะมีแต่ยี่ห้อบาจา ที่คนใช้กันมาก ส่วนอีก คู่หนึ่งเป็นรองเท้าหนังที่ใส่ไปโรงเรียน ใช้ยี่ห้อโรแลนด์ ของเยอรมนี ต้องตื๊อแม่อยู่นานกว่าจะซื้อรองเท้าคู่นี้ไปโรงเรียนได้"

ปัจจุบัน เมื่อมีอายุมากขึ้นเขามีร้านเสื้อผ้าประจำอยู่ในกรุงนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ชื่อร้าน BIJAN เป็นร้านของชาวเลบานอน ตั้งอยู่ Fifth Avenu ข้างๆ โรงแรม Four Seasons ซึ่งเสื้อผ้าที่ร้านนี้แพงมาก แต่เขาสั่งตัดเป็นประจำ จนสนิทสนมกับเจ้าของร้าน

"ผมซื้อเสื้อผ้าจากที่นี่ไปเป็นล้านแล้วมั้ง"

นอกจากนี้ ก็จะซื้อเสื้อผ้าจากอิตาลี หรือบางครั้งก็ซื้อผ้าจากอิตาลี มาให้ที่ร้าน BIJAN ตัดให้ เสื้อแจ็กเก็ต เขานิยมยี่ห้อ ZILLY ของฝรั่งเศส ส่วนสูทใช้หลายยี่ห้อ เช่น คาร์เนลลี่ บริโอนี่ ส่วนรองก็เป็นรองเท้าหนังชั้นดี จาก อิตาลีอีกเช่นกัน ซึ่งเขาซื้อเก็บไว้ หลากสีสัน นับร้อยคู่ เขาบอกว่าสิ่งเหล่านี้ก็เป็น drive อีก อย่างหนึ่ง ที่บังคับให้เขาต้องทำงานหนัก และเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายเหล่านี้ ก็เป็นเหมือนกับรางวัลของชีวิต ที่เขาจะรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งเวลาได้สวมใส่