“คือผมโชคดี ผมมีพร้อมหมดทุกอย่าง มีเหลือกินเหลือใช้ อันนี้ไม่ใช่อวดรวยนะ ผมเองผมไม่รวยนะ ถ้าเทียบกับคนรวย ผมกระจอกงอกง่อย ผมมีพอกิน พอใช้ แต่ว่าผมใช้อย่างทะนุถนอม ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด แล้วก็ยังไม่เคยเจอคนที่กลับมารอบ 2 ผมจะเก็บไปใช้ชาติหน้าก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้นผมจะช่วยคนเท่าที่ช่วยได้” เป็นคำตอบของเลียม ถึงเหตุผลที่เขาให้ความสนใจจับงานด้านสังคม

ปัจจุบันเลียมเป็นผู้สนับสนุนหลักคนหนึ่งของมูลนิธิเกื้อดรุณ ซึ่งดูแลเด็กที่มีพ่อแม่ติดเชื้อเอชไอวีในพื้นที่ภาคเหนือ ภายใต้การนำของ พ.ญ.ประคอง วิทยาศัย และเขาก็เป็นกรรมการอยู่ในมูลนิธินี้ด้วย

“หมอประคองนี่ก็เป็นเพื่อนกัน”

กิจวัตรประจำของเลียมเวลาขึ้นมาใช้ชีวิตที่เชียงใหม่ คือการเดินทางไปกับ พ.ญ.ประคอง เพื่อลงพื้นที่ตามหมู่บ้านต่างๆ ที่มีเด็กเหล่านี้อาศัยอยู่

นอกจากงานของมูลนิธิเกื้อดรุณแล้วเลียมยังพยายามช่วยงานสังคมด้านต่างๆ เท่าที่เขาสามารถทำได้

หลายปีมาแล้วที่เขาได้อุปการะเด็กไว้ 3 คน เลี้ยงเป็นเหมือนเป็นลูกจริงๆ ส่งเสียให้เรียนหนังสือมาตั้งแต่ระดับประถม

“พอเรามี เราก็ต้องให้คนอื่น ผมก็เอาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูก ความจริงผมอยู่คนเดียว จะอยู่แบบเห็นแก่ตัวก็ได้ คือ อยากมีลูก แต่ไม่อยากแต่งงาน ก็เอาเด็กมาเลี้ยงดีกว่า”

เด็กทั้ง 3 คน ประกอบด้วย โสรสา จงรัก และร่องเตย ลูกสาวคนโตและคนรอง ซึ่งเลียมส่งให้เรียนระดับประถมที่โรงเรียนราชินีบน ก่อนส่งไปเรียนต่อระดับไฮสกูลที่ไอร์แลนด์

ปัจจุบันโสรสา อายุ 23 ปี เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีด้านการอนุบาลเด็ก และกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นาน ส่วนจงรัก อายุ 22 ปี กำลังเรียนด้านการตกแต่งภายใน ชั้นปีสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยกรุงดับลิน

ส่วนลูกชายคนสุดท้อง อนนท์ ขาวสะอาด อายุ 18 ปี กำลังเรียนชั้น ม.6 อยู่ที่วชิราวุธวิทยาลัย