คน ๆ นี้ไม่ได้ประสบความสำเร็จถือหุ้นสูงสุดของซิทก้าเพราะนามสกุลใหญ่โต แต่เกิดที่ฝั่งธนบุรีในครอบครัวชาวจีน แซ่ฉั่วที่มีลูกมากถึง 8 คน ชีวิตวัยเด็กลำบากเพราะสิ้นบิดาทำให้ต้องหักเหฝันจากแพทย์ไปเรียนพาณิชยการพระนครส่วนพี่สาวแยกไปทำการค้าที่ฮ่องกง วีระเรียนเก่งเป็นที่ 1 สายทั่วไปของประเทศและเอนทรานซ์เข้าคณะเศรษฐศาสตร์ที่ธรรมศาสตร์ได้ เป็นนักกิจกรรมตัวยงในกลุ่มเศรษฐธรรมและชมรมวรรณศิลป์ที่เคยรับรางวัลที่ 1 จาก ดร. ป๋วย อึ้งภากรณ์มาแล้ว

เมื่อวีระก้าวพ้นจากรั้วธรรมศาสตร์ ก็เข้าทำงานครั้งแรกที่แบงก์ทหารไทยในฐานะนักวิจัยทำได้สองปีและย้ายไปทำกับ บงล. สิโนทัยทรัสต์ ในตำแหน่งหัวหน้าแผนกควบคุมคุณภาพสินเชื่อ จากนั้นไปสอบชิงทุนแบงก์กสิกรไทยได้เรียนที่โรงเรียนด้านองค์การและจัดการ ในนิวฮาเวน คอนเนคติกัตจนจบปริญญาโทการจัดการเอกชนและสาธารณะ ศึกษาเป็นพิเศษด้านบัญชี การจัดการทั่วไปและยุทธศาสตร์ความร่วมมือต่อจากนั้นวีระเลือกเรียนต่อด้านเศรษฐศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเยลเพราะชอบเศรษฐศาสตร์มากๆ และบรรยากาศแบบพึ่งพาอาศัยกันไม่แข่งขันรุนแรงเหมือนฮาร์วาร์ดหรือสแตนฟอร์ด

ระหว่างเรียนนั้นก็หาประสบการณ์ทำวิจัยกับธนาคารโลกที่กรุงวอชิงตัน ในหัวข้อ "พัฒนาการเคลื่อนไหวของเกษตรกรรมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้" และในหนึ่งปีเคยทำงานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพัฒนาการเศรษฐกิจ เทศบาลเมืองฟินิกซ์ รัฐแอริโซนา สหรัฐฯ ทำงานด้านสินเชื่อในสถาบันเนชั่นแนล ดีเวลลอปเม้นท์ เคาน์ซิล ซึ่งเป็นสถาบันการเงินใหญ่อันดับ 9 ของสหรัฐฯ

ด้วยวัยหนุ่มเพียง 26 ปี นักเศรษฐศาสตร์ผู้ปราดเปรื่องที่พ่วงท้ายปริญญาโทเศรษฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยเยล ก็ถูกสุธีร์ อัสสรัตน์ เจ้าของ บงล. สิโนทัยทรัสต์ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จบประวัติศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเยลเช่นกัน ชักชวนมาร่วมงานในตำแหน่งผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ

วีระทำงานหนัก แต่เขาก็เดินมาถูกทาง ด้วยอายุเพียง 30 วีระก็ขึ้นเป็นกรรรมการผู้จัดการ และ 5 ปีที่ผ่านมา ตำแหน่งซีอีโอของซิทก้ากรุ๊ปซึ่งต้องดูแลบริษัทในเครือ 10 แห่ง วีระเป็นคลื่นลูกใหม่ที่ผู้อาวุโสในคณะกรรมการให้การยอมรับคนตัวเล็กใจใหญ่นี้ แม้ว่าบางครั้งวีระจะคิดอะไรที่ใหญ่เกินตัวไปแต่นี่คือซูเปอร์ผู้จัดการที่ซิทก้าต้องมีอีกเยอะ ๆ