เดินทางกว่า 3 ชั่วโมง ฟาร์มแพะเนื้อที่กว่า 2,000 ไร่ ที่โอบด้วยเทือกเขาตะนาวศรีก็ปรากฏเบื้องหน้า หลังจากเจ้าหน้าที่แนะนำข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับฟาร์มแพะ ก็ได้เวลาที่รอคอย ปกติฟาร์มแพะแห่งนี้จะไม่เปิดให้คนนอกเข้าไปง่ายๆ ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสพิเศษ

ทุกคนต้องเปลี่ยนรองเท้าเดินผ่านม่านน้ำยาเพื่อฆ่าเชื้อก่อนเข้าสู่ฟาร์มแพะ ถึงจะเป็นรองประธานกรรมการบริหารอย่างสุรวุฒิก็ไม่ยกเว้น

"กลิ่นแพะตัวผู้จะแรงกว่าแพะตัวเมีย" สุรวุฒิเริ่มต้นเกริ่น เป็นการสื่อว่านี่คือโรงเรือนของแพะพ่อพันธุ์

ความพิเศษแรกเริ่มต้นด้วยการโชว์รีดน้ำเชื้อพ่อพันธุ์ ซึ่งใช้ในการผสมเทียม

เริ่มต้นจากนำตัวล่อมาที่หน้าคอก โดยตัวล่อนี้ไม่ใช่แพะตัวเมีย แต่เป็นแพะตัวผู้ที่มีนิสัยเจ้าสำอาง รักสะอาด ขนขาวผิดวิสัย ซึ่งบางครั้งก็อาจต้องเร่งความเป็นกะเทยให้ตัวล่อด้วยการฉีดฮอร์โมนเพศเมียเข้าไปเสริม

เหตุที่ต้องใช้แพะเพศผู้มาล่อก็เพราะว่า แพะตัวผู้ไม่มีช่องคลอด พ่อพันธุ์จึงไม่สามารถใส่อวัยวะเข้าไปได้ ถือเป็นการป้องกันโรคติดเชื้อและป้องกันการเสียอสุจิอย่างไม่คุ้มค่า เพราะน้ำเชื้อที่ได้จากพ่อพันธุ์หนึ่งตัว สามารถนำไปผสมน้ำยาเพิ่มปริมาณน้ำเชื้อไปฉีดให้ตัวเมียได้ถึง 10 ตัว เป็นการเพิ่มจำนวนแพะอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันก็ถือเป็นการเพิ่มปริมาณน้ำนมแพะ เพราะแม่พันธุ์ที่เพิ่งคลอด 3 เดือนแรก จะให้น้ำนมในปริมาณที่มากเป็นพิเศษ โดยแพะจะตั้งท้องเพียงแค่ 5 เดือน ระหว่างนี้จะมีช่วงที่ให้น้ำนมไม่ได้อยู่แค่ 2 เดือน นี่จึงเป็นเหตุให้ต้องใช้น้ำเชื้ออย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด

เมื่อแพะพ่อพันธุ์เห็นตัวล่อแล้วเกิดอารมณ์ก็จะขึ้นขี่ ตอนนี้เจ้าหน้าที่จะใช้อวัยวะเพศเทียมใส่เข้าไปที่อวัยวะเพศของแพะพ่อพันธุ์ ช่วงเวลานี้ห้ามกะพริบตา เพราะเพียงแค่ 2 วินาทีก็เสร็จกระบวนการ

ต่อจากนั้นก็ได้ไปเยี่ยมชมโรงเรือนของแพะตัวเมีย ซึ่งเป็นประชากรแพะส่วนใหญ่ของฟาร์มนี้

โรงเรือน 2 ชั้น เป็นการแก้ปัญหาความแตกต่างของอากาศระหว่างกลางวันที่ร้อนจัด กับกลางคืนที่หนาวมาก ในยามบ่ายเช่นนี้ แพะจะนิยมลงมานอนเล่นอยู่ชั้นล่างเพื่อรับไอเย็นจากพื้นดิน

แพะพันธุ์ซาเนนจัดเป็นแพะนมที่ดีที่สุด เพราะตัวหนึ่งสามารถให้นมได้ถึง 3 กก.ต่อวัน ให้ได้ร่วม 300 วันต่อปี และให้ได้ตลอด 8-10 ปี หรือเกือบชั่วอายุเลยทีเดียว ขณะที่แพะพื้นเมืองของไทยจะให้นมได้แค่ 1 กก.ต่อวัน ให้ได้แค่ 90 วันต่อปี และให้ได้ไม่กี่ปี

อย่างไรก็ดี พันธกิจหนึ่งของฟาร์มแพะศิริชัยตอนนี้ก็คือการพัฒนาสายพันธุ์ของตัวเอง เพื่อให้มีลักษณะที่ทนต่อสภาพอากาศเมืองไทยเหมือนแพะพื้นเมือง แต่ให้นมมากเหมือนแพะแม่พันธุ์นำเข้า

ความพิเศษต่อมาคือการโชว์รีดนมแพะ

แพะแม่พันธุ์กว่า 20 ตัว ถูกปลุกให้เดินเรียงแถวเข้าสู่โรงรีด แม้จะไม่ใช่เวลาที่คุ้นเคย เพราะปกติจะรีดนมกันในตอนเช้าและเย็น แต่แม่แพะสาวก็เดินตามก้นกันไปอย่างเป็นระเบียบ เพื่อไปเข้าแถวรอเจ้าหน้าที่เซตเครื่องรีดนมจนพร้อม

เสียงเดินเครื่อง ประตูกั้นถูกเปิด แพะสาวหัวแถวเดินนำขึ้นไปในช่องแรก ตัวที่สองเดินเข้าช่องถัดไปไล่ไปเรื่อยๆ แต่ก็มีแพะบางตัวแอบแตกแถวเลือกช่องที่มีอาหารเยอะกว่า ทำให้แพะตัวสุดท้ายเดินหาช่องว่างที่เหลืออยู่นาน โดยมีผู้คนมองดูด้วยความทึ่งในความแสนรู้ของเหล่าแพะสาว

ถาดอาหารด้านหน้าดึงดูดความสนใจของแพะได้ดี ขณะที่เจ้าหน้าที่ก็รีบทำความสะอาดเต้านมก่อนจะใส่เครื่องรีดระบบดิจิตอลที่มีเซนเซอร์รับน้ำนม ซึ่งจะหยุดรีดอัตโนมัติถ้าน้ำนมหมดแล้ว เพื่อป้องกันเต้านมอักเสบ

น้ำนมแพะถูกลำเลียงจากท่อรีดผ่านเครื่องทำความเย็น ก่อนจะเข้าไปเก็บที่ถังพักนม ทำให้นมมีอุณหภูมิ 2-4 องศา โดยไม่ต้องสัมผัสกับอากาศ ทำให้ไม่เกิดกลิ่นเหม็นสาบและไม่มีเชื้อโรคปนเข้าไป เพราะความสะอาดตรงนี้นี่เอง นมแพะพาสเจอร์ไรส์ของศิริชัยจึงเก็บได้นานกว่านมแพะทั่วไป

หมดหน้าที่ แพะสาวทั้ง 20 กว่าตัวก็เดินตบเท้ากลับโรงเรือนอย่างเป็นระเบียบ

ด้วยเงินลงทุนหลักล้านกับเครื่องรีดนมแพะ ทุกวันนี้ที่ฟาร์มแห่งนี้สามารถรีดนมแพะ 2 พันกว่าตัวภายในเวลา 2 ชั่วโมง โดยรีดวันละ 2 ครั้ง สามารถผลิตน้ำนมแพะได้ถึง 6 ตันต่อวัน หรือราว 3 หมื่นขวดต่อวัน

เสร็จแล้วน้ำนมแพะร่วม 6 ตันต่อวัน จะถูกขนส่งทุกเช้าเข้าสู่โรงงานพาสเจอร์ไรส์ที่ปทุมธานี

หลังจากชมกระบวนการรีดนมแพะแล้ว สุรวุฒิก็นำลูกทัวร์ออกจากฟาร์มแพะ ก่อนที่จะพาขึ้นเนินไปชมทัศนียภาพที่งดงามของฟาร์ม พร้อมกับกล่าวด้วยความหวังว่า "ที่ว่างๆ ตรงโน้นเราเตรียมไว้สำหรับขยายฟาร์ม หลังจากนมแพะยูเอชทีศิริชัยได้รับความสำเร็จ"