ไม่ใช่ทั้งขบวนคานิวัลในงานเฉลิมฉลอง หรือการเดินสวนสนามของเหล่าทัพในพิธีการสำคัญต่างๆ

แต่เป็นขบวนของประชาชนจำนวนมากกว่า 2 แสนคน ที่เคลื่อนไปตามถนนราชดำเนินจากท้องสนามหลวง โดยมีเป้าหมายเดียวกันคือ การไปร่วมชุมนุมขับไล่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ให้ออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีที่หน้าทำเนียบรัฐบาล เมื่อวันที่ 14 มีนาคม

ภาพของขบวนที่ถูกจัดวางตำแหน่งเป็นกลุ่มๆ จำนวนประมาณ 10 กลุ่ม อย่างเป็นระบบ แต่ละกลุ่มมีประชาชนเข้าร่วมประมาณ 200 คน จะมีรถนำ 1 คัน คอยควบคุมขบวนให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เคลื่อนตัว และหยุดนิ่งตามรถนำขบวนใหญ่ เพียง 1 คัน

ริ้วของธงนำของแต่ละขบวนที่แบ่งตามสีสันต่างๆ เมื่อถูกนำมาจัดเรียงกันเป็นขบวนใหญ่แล้ว ดูมีความสวยงามและเป็นระเบียบยิ่งกว่าขบวนของงานคานิวัล

ภาพดังกล่าวยังปรากฏให้เห็นอีกครั้งในอีก 1 สัปดาห์ต่อมา เมื่อเช้าวันที่ 21 มีนาคม ขบวนประชาชนที่เคลื่อนตัวจากลานอนุสาวรีย์ รัชกาลที่ 6 ไปตามถนนสีลม เลี้ยวซ้ายเข้าถนนนราธิวาส ราชนครินทร์ โดยมีเป้าหมายที่หน้าสถานทูตสิงคโปร์ประจำประเทศไทย ถนนสาทร

แม้จำนวนคนจะน้อยกว่าการเคลื่อนขบวนครั้งแรก แต่ความสวยงามมิได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

เสียงตะโกน "ทักษิณ ออกไป" ที่ดังลั่นอย่างพร้อมเพรียงกันทั้งบนถนนราชดำเนิน และสีลม ของความเคลื่อนไหวทั้ง 2 วัน ทำให้คนที่อาศัยหรือทำงานอยู่บนถนนทั้ง 2 สาย เมื่อได้ยินแล้ว ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "ขนหัวลุก"

ความสวยงาม มีระเบียบ วินัย ของการเคลื่อนขบวนประชาชน ทั้ง 2 ครั้ง เรียกได้ว่าเป็น "น้องๆ" ของขบวนพิธีสวนสนามของเหล่าทัพที่ถูกฝึกวินัยมาอย่างเคร่งครัด

แต่ประชาชนเหล่านี้มิได้ถูกฝึกวินัยมาดังเช่นทหาร ทุกคนมาด้วยจิตใจเดียวกัน โดยมีเป้าหมายเดียวกัน การเคลื่อนขบวนอย่างมีระเบียบวินัยที่เกิดขึ้น จึงเกิดจากธรรมชาติที่ต้องการรณรงค์ ทางการเมืองอย่างสันติ

ณ วันที่นิตยสาร "ผู้จัดการ" ฉบับนี้วางแผง ไม่ว่าบทสรุปของความเคลื่อนไหวดังกล่าวจะออกมาในแนวทางใด แต่การจัดการขบวนประชาชนจำนวนมากให้เคลื่อนตัวไปอย่างสวยงาม มีวินัย และมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยเช่นนี้ น่าจะต้องถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของความเคลื่อนไหวทางการเมืองภาคประชาชน ที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งในประเทศไทย ในปี 2549