ศิลปินหนุ่มใหญ่วัย 47 ใช้เวลากว่า 20 ปีสร้างสรรค์และจัดเผยแพร่งานแสดงในต่างประเทศ ส่วนมากเป็นแถบยุโรปซึ่งเขาใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น

สมยศ หาญอนันทสุขศึกษาศิลปะครั้งแรกที่โรงเรียนช่างศิลป์ พ.ศ. 2508-2510 ศึกษาต่อในคณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร จากนั้นมาศึกษาศิลปะกับจ่าง แซ่ตั้งศิลปินอาวุโสของไทยผู้ล่วงลับ

ในพ.ศ. 2515 สมยศได้รับทุนจากรัฐบาลเยอรมนีไปศึกษาต่อทางศิลปะจนสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท สาขาจิตรกรรมจากมหาวิทยาลัยคุนสท์ อคาเดมี (KUNSTAKADEMIE) ในเมืองมิวนิกและศึกษาเพิ่มเติมที่ KOENIGLICHE KUNSTAKADEMIE กรุงโคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก

ผลงานศิลปะในระยะแรกของสมยศ สร้างขึ้นในพ.ศ. 2510 ซึ่งเป็นทั้งงานเรียนและงานสร้างสรรค์อิสระเป็นภาพขาวดำที่ใช้เทคนิคการวาดด้วยดินสอ ปากกาลูกลื่น พู่กันจีน และหมึกบนกระดาษ สีน้ำมันบนผ้าใบ ผลงานดังกล่าวใช้สัญลักษณ์จากชิ้นส่วนอวัยวะมนุษย์มาเป็นสื่อผลงานเช่นนิ้วมือ นิ้วเท้า ใบหน้าคนโดยขยายภาพให้มีขนาดใหญ่เพื่อแสดงพลังทางอารมณ์ ให้ความรู้สึกอึดอัด กดดันโดยเน้นพื้นผิวของเนื้อหนังให้ดูปูดโปนราวกับสิ่งมีชีวิตที่พร้อมจะปริแตกออกมาภายนอก

ผลงานดังกล่าวได้รับอิทธิพลมาจากภาพเขียนจีน โดยเฉพาะการนำรูปทรงของภูเขาที่ยิ่งใหญ่ทางธรรมชาติมาเป็นแนวทางในการจัดองค์ประกอบของภาพ เนื้อหาของสภาวะดังกล่าวเกิดขึ้นจากความรู้สึกขัดแย้งทางการเมืองที่เป็นระบบเผด็จการ ซึ่งมีผลกระทบโดยตรงต่อปัญหาของสังคมไทยในขณะนั้น

ผลงานในช่วง พ.ศ. 2530 ส่วนใหญ่เริ่มจากการกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดบ่อยครั้ง สมยศมีโอกาสเดินทางไปแสวงหาข้อมูลในภูมิภาคต่างๆของประเทศไทย โดยให้ความสนใจกับศิลปะพื้นบ้านในแต่ละท้องถิ่นเป็นพิเศษ เช่นลวดลายบนสิ่งทอจำพวกผ้าถุง ผ้าขิ่น และเสื้อผ้าชาวเขาที่มีรูปทรงและสีสันสวยงาม ตลอดจนศิลปะไทยโบราณ ซึ่งถือเป็นรากฐานทางวัฒนธรรมและประเพณีอันยาวนานของไทย สมยศได้นำความบันดาลใจจากสิ่งเหล่านี้มาเป็นแนวทางในการสร้างงานศิลปะ ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในเวลาต่อมา

ผลงานล่าสุดใน พ.ศ. 2538-2539 ได้พัฒนามาเป็นแนว “นามธรรม” สมยศเปรียบการทำงานศิลปะเสมือนหนึ่งการเดินทางในดินแดนที่ยังไม่เคยไป โดยเริ่มจากการหยอดหรือเทสีลงบนผืนผ้าใบเป็นตัวนำ จากนั้นจึงลงมือจัดจังหวะของช่องไฟ รูปทรง พื้นผิวให้มีความสอดคล้องและขัดแย้งในขณะเดียวกันการสร้างงานในลักษณะนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากความคิดสำเร็จรูป หรือการสเกตซ์ไว้ล่วงหน้า เนื่องจากต้องการความรู้สึกอิสระในขณะสร้างงาน ซึ่งต้องอาศัยความรอบคอบ สติและสมาธิในขณะสร้างงาน