พี่เหน่งในที่นี้หมายถึงภิวัฒน์ นันทาภิวัฒน์ และคนที่พูดประโยคข้างบน คือ กุรดิษฐ์ จันทร์ศรีชวาลา

ความจริงในวงการมักจะคิดถึงสุระเสมอ แทบจะไม่ให้ความสำคัญกับกุรดิษฐ์เลย

สุระนั้นถ้าขาดกุรดิษฐ์ที่ดึงเอาสุธี นพคุณ เดชสกุลธร และรุ่งเรือง จันทภาษา ไปในวงการของภิวัฒน์ นันทาภิวัฒน์

กุรดิษฐ์เริ่มรู้จักภิวัฒน์โดยผ่านสมหวัง ภูวเศรษฐ์ อดีตหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อของธนาคารทหารไทย ซึ่งเป็นคนของ สุขุม นวพันธ์ จากการที่สมหวังเห็นว่ากุรดิษฐ์เป็นคนตั้งใจทำงาน และเป็นคนทำงานจริง สมหวังจึงดึงให้กุรดิษฐ์มารู้จัก ภิวัฒน์ นันทาภิวัฒน์

ทั้งกุรดิษฐ์กับภิวัฒน์เป็นคนหนุ่มที่อายุไล่เลี่ยกัน (ขณะที่กุรดิษฐ์อายุ 36 ปี) เป็นที่รู้กันว่า ทุกๆ เช้ากุรดิษฐ์ต้องไปเจอกับภิวัฒน์ที่บ้านหรือที่ธนาคาร และติดสอยห้อยตามไปตลอด

“เหน่งเป็นคนดีมาก รักเพื่อนฝูง และเป็นคนขี้เหงา ชอบมีเพื่อนห้อมล้อม” คนใกล้ชิดของภิวัฒน์เล่าให้ฟัง

จากการที่เป็นคนหนุ่มหน้าตาดี ชาติตระกูลดี และมีเงินมีทอง ชื่อเสียงของภิวัฒน์จึงเป็นที่ขจรขจายในหมู่มวลดอกไม้ทั้งหลาย และไม่เป็นที่น่าแปลกใจที่วงคนเที่ยวกลางคืนจะเจอภิวัฒน์กับพวกและกุรดิษฐ์ ห้อมล้อมไปด้วยสาวสวยรวมทั้งดาราภาพยนตร์ชื่อดังในอดีต

กุรดิษฐ์เป็นคนที่นิ่มมาก โดยส่วนตัวแล้วกุรดิษฐ์เป็นคนไม่ฟุ่มเฟือย ค่อนข้างจะอุจจาระเหนียวเอาการ ตามประสาคนอินเดียทั่วไป ฉะนั้นเสื้อผ้าการแต่งกายของกุรดิษฐ์จึงมักจะไม่พิถีพิถัน มีอะไรก็ใส่แบบนั้น กลับเป็นภิวัฒน์ที่สอนให้กุรดิษฐ์แต่งตัว แม้แต่เสื้อนอกบางตัวที่กุรดิษฐ์ใส่ก็เป็นของที่เหน่งยกให้

กุรดิษฐ์นอกจากจะได้พัฒนาการแต่งเนื้อแต่งตัวจากภิวัฒน์แล้ว ก็ยังได้บารมีของภิวัฒน์ในเรื่องการค้าขาย ตั้งแต่การไปตั้งบริษัทเงินทุน GSP ที่ฮ่องกงแล้ว ยังได้รับเงินฝากจากสำนักงานของการบินไทยในฮ่องกง ด้วยบารมีของเหน่งทั้งสิ้น

จากการที่เหน่งเป็นคนใจดีและน้ำใจงาม ก็เลยเป็นเหมือนร่มโพธิ์ร่มไทรของกุรดิษฐ์และพวก ภิวัฒน์ นันทาภิวัฒน์ ได้พยายามสนับสนุนกลุ่มนี้มาตลอด แม้กระทั่งหุ้นธนาคารแหลมทองที่ฝ่ายสุระเป็นผู้ถือหุ้นอยู่ราว 3% กว่า ก็เป็นฝีมือการจัดการของภิวัฒน์ให้ทางฝ่ายกุรดิษฐ์ รวมทั้งเงินทองที่ภิวัฒน์ช่วยจัดให้กุรดิษฐ์และสุระซื้อหุ้นยนตรภัณฑ์เพิ่มเติมในปี 2523