จากสี่แยกโคลีเซียม ตรงแน่วเข้าไปทางถนนอุรุพงษ์ที่เพิ่งตัดใหม่ประมาณ 150 เมตร ร้าน “ติ๊ก” จะตั้งอยู่ริมถนนด้านขวามือ สังเกตเห็นได้ไม่ยากเย็น

มองจากภายนอก..ร้านขนาดหนึ่งคูหาที่ตกแต่งได้น่ารัก กระจุ๋มกระจิ๋ม ก็คล้ายๆ กับร้านประเภท “สแน็กบาร์” ซึ่งขายอาหารว่าง ไอศกรีม และน้ำชากาแฟทั่วไป

แต่สำหรับบางคน จะเห็นว่าไม่ค่อยจะทั่วๆ ไปเท่าไหร่ เพราะบังเอิญเจ้าของร้านติ๊ก นั้นชื่อ เริงชัย มะระกานนท์ คนที่มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายกำกับและตรวจสอบสถาบันการเงินของธนาคารแห่งประเทศไทย

นานนับเดือนมาแล้วที่เริงชัยเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ค่อยอยากคุยกับผู้สื่อข่าว หนังสือพิมพ์ฉบับไหนติดต่อขอคุยด้วยก็มักจะได้คำตอบจากเลขาหน้าห้องว่างานยุ่ง ไม่มีเวลาเลยค่ะ” ทั้งที่ก่อนหน้านี้เริงชัยจัดเป็นบุคคลหมายเลข 2 น้อยกว่า ดร. ศุภชัย พานิชภักดิ์ นิดหน่อยด้านพบปะสื่อมวลชน

“เหนื่อยน่ะ เหนื่อยจริงครับ และงานก็ยุ่งด้วย แต่นอกเหนือจากนั้นก็คือ คุณเริงชัยไม่อยากออกความเห็นใดๆ ต่อข่าวที่เกิดขึ้น เพราะคุณเริงชัยทราบดีว่านักข่าวที่อยากนั้น ต้องการถามเรื่องอะไร... “ คนในแบงก์ชาติบอกเหตุผล

แน่นอน กรณีพัฒนาเงินทุนกับอีก 2 บริษัทการเงินในเครือต้องปิดกิจการนั้น ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ผู้ถือตั๋วสัญญาใช้เงิน หรือกระทั่งหนังสือพิมพ์ ล้วนต้องการทราบเรื่องราวความเป็นมา และเป็นไปจากปากผู้อำนวยการฝ่ายกำกับและตรวจสอบสถาบันการเงิน ซึ่งรับผิดชอบดูแลสถาบันการเงินประเภทนี้โดยตรง และข่าวที่ออกมาก่อนหน้าสถานการณ์จะคลี่คลาย เป็นว่าพัฒนาเงินทุนและอีก 2 บริษัทต้องล้ม ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าเริงชัยมีบทบาทเป็นทัพหน้าวิ่งไปเจรจากับธนาคารพาณิชย์เพื่อให้เข้ามาช่วยกันแก้ไปปัญหา

ไม่ว่าโดยข้อเท็จจริง เริงชัยจะรับทราบเรื่องราวได้ลุ่มลึกแค่ไหนเพียงใด แต่ทุกคนก็อยากจะทราบจากปากของเขา

แต่ดูเหมือนเริงชัยเองตกอยู่ในฐานะน้ำท่วมปาก ถึงอยากพูดอยากแถลงทุกสิ่งทุกอย่างออกมาก็คงทำไม่ได้ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าตำแหน่งผู้อำนวยการของเขา

และก็เพราะสภาพน้ำท่วมปากนี่แหละเริงชัยจึงต้องตกอยู่ในฐานะหนังหน้าไฟ เช่นเดียวกับผู้อำนวยการฝ่ายนี้คนอื่นๆ อีกด้วย

หนึ่งเดือนเต็มที่เริงชัยไม่พูด เป็นหนึ่งเดือนที่เต็มไปด้วยข่าวลือที่เกี่ยวกับตัวเขา เลวร้ายที่สุดก็คือการกล่าวหาว่าเขารู้เห็นเป็นใจกับบรรดาเจ้าของกิจการที่เป็นปัญหา

ข่าวว่าเขาจะลาออกเพราะสภาพอึดอัดที่เกิดขึ้น ก็พูดกันเซ็งแซ่

“โธ่ คุณไปว่าแกทำไม คุณเริงชัยทั้งเนื้อทั้งตัวแกก็มีร้านขายไอติมกับเขาอยู่ อย่างอื่นแกจะมีอะไร้... คนในแบงก์ชาติคนเดิมกล่าวเชิงวิงวอน ก่อนจะเสริมอีกว่า “ผมว่าตำแหน่งนี้มันอาถรรพ์ ใครมานั่งแล้วต้องร้อนรุ่มอยู่เรื่อย เรียกว่าพอนั่งปั๊บ ก็เตรียมเอากระดูกมาแขวนคอไว้แล้ว จึงไม่มีใครอยากมาอยู่กัน”

“นี่ผมเองก็ยังเป็นห่วงคนดีๆ อย่างคุณเริงชัย เดี๋ยวก็จะตัดสินใจออกไปขายไอติมดีกว่า อีกคน” แหล่งข่าวตบท้าย