เคยมีใครบางคนกล่าวไว้ว่าถ้าหากมนุษย์ลิงมีเครื่องพิมพ์ดีดและมีเวลามากพอ เขาจะสามารถสร้างผลงานเลียนแบบเช็คสเปียร์ได้ ดังนั้นสำหรับฮิวเลตต์-แพ็คการ์ด ฉันใดฉันนั้น แผนการที่วางไว้เป็นระยะเวลานาน 5 ปีของเขาเพื่อเข้าสู่ธุรกิจไมโครคอมพิวเตอร์ด้วยโมเดล HP 150 ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่สิ่งที่ทำให้รุ่นนี้เด่นก็เพราะมันคือ “จอภาพที่ไวต่อการสัมผัส” ทำให้คอมพิวเตอร์สามารถทำหน้าที่ได้จากการใช้เพียงปลายนิ้วเท่านั้น

มันเป็นการประดิษฐ์ที่ท้าทายธุรกิจคอมพิวเตอร์ขนาดตั้งโต๊ะโดยเฉพาะคอมพิวเตอร์แบบส่วนบุคคล (Personal Computer) ของ IBM และลิซ่า (LISA) ของแอปเปิล (APPLE) ถ้าหากว่าจอภาพเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของการโปรแกรมเครื่อง อีกไม่นานไมโครคอมพิวเตอร์ก็คงต้องแข่งขันกันดุเดือดขึ้นแน่

หลังจากที่ฮิวเลตต์-แพ็คการ์ดได้ใช้เวลา 15 เดือนในการพัฒนาคอมพิวเตอร์รุ่นนี้พร้อมกับคำนวณว่าบริษัทฯ ได้นำหน้าคู่แข่งไปแล้วไม่น้อยกว่าหนึ่งปี ถึงแม้ว่าคอมพิวเตอร์รุ่นนี้จะใช้รหัสว่า “สัมผัสมหัศจรรย์” (MAGIC TOUCH) แต่ว่าในเชิงเทคโนโลยีมันไม่ใช่เช่นนั้นเพราะความจริงก็คือ มันใช้ระบบการติดต่อทางฟิสิกส์โดยแทนที่จอภาพจะใช้ได้โดยเรืองแสง (LIGHT-EMITTING DIODES-LED) ซึ่งจะสร้างภาพสัญญาณไฟฟ้าให้ปรากฏบนจอภาพโดยลำแสงที่มองไม่เห็นจะสร้างภาพขึ้นมานั้น มันจะใช้วิธีที่เครื่องจะตอบสนองเมื่อสัญญาณถูกทำให้ขาดตอนที่จุดนั้น

ระบบนี้จะป้อนโปรแกรมซอฟต์แวร์โดยวิธีเดียวกันกับเครื่องลิซ่า คือใช้แผ่นหรือภาพ ข้อแตกต่างคือไม่ต้องใช้เมาส์ (Mouse) อย่างเช่น การสร้างกราฟ เราจะสามารถระบายสีได้โดยใช้นิ้วทาหรือใช้ดินสอก็ได้ลงไปบนที่ต้องการ หรือการหาข้อมูลก็สามารถค้นได้โดยใช้นิ้วค้นหาข้อมูลรายการที่ปรากฏบนจอโปรแกรม ข้อมูลที่สร้างภาพตามแบบของโรโลแด็กซ์ (ROLODEX CARD FILE) จะปรากฏขึ้นบนจอภาพและจะค่อยๆ เลื่อนขึ้นจากด้านล่างของจอภาพจนกระทั่งพบชื่อที่คุณต้องการ คุณก็เพียงแต่ชี้ไปที่ชื่อนั้นแล้วข้อมูลทุกอย่างก็จะปรากฏขึ้นมา ดังนั้นแป้นพิมพ์จึงแทบไม่ต้องใช้เลย

ตัวเครื่องพิมพ์จะมีความเร็วสูงมาก นอกจากนี้ก็ยังมีโปรแกรมสำเร็จรูปอย่างเช่น VISCALC และ WORDSTAR ไว้ให้เลือกอีกด้วยและมีโปรแกรมอื่นๆ อีกกว่า 30 โปแกรมที่สามารถนำมาใช้กับเครื่องรุ่นนี้ได้ รวมทั้งโปรแกรม LOTUS 1-2-3 ที่กำลังขายดีอีกด้วย ระบบจะทำงานภายใต้ MS-DOS 2.0 ดังนั้นจึงสามารถใช้โปรแกรมสำเร็จรูปได้มากมาย (แม้ว่าจะไม่ใช่แบบสัมผัสก็ตาม) นอกจากนี้คุณยังใช้มันสำหรับให้คำแนะนำหรือเมื่อมีความรู้สึกยุ่งเหยิงเพราะมันจะให้คำตอบที่เข้าท่ากับคุณได้

ราคาของเครื่องที่มีสองดิสก์ไดร์ฟจะขายเพียงประมาณสี่พันเหรียญ ซึ่งถูกกว่าเครื่องของ IBM มาก และถูกเป็นครึ่งหนึ่งของลิซ่า นอกจากนี้จากหน่วยความจำ 256 กิโลไบต์ (KILOBYTES) นั้นยังสามารถเพิ่มขึ้นไปได้ถึง 640 มันมีหน่วยเข้าของข้อมูล 3 หน่วย และสามารถต่อกับเครื่องของ IBM และตัวเครื่องใหญ่และมินิของ HP ได้เช่นกัน

แต่ฮิวเลตต์-แพ็คการ์ด วางแผนที่จะไม่ขยายขนาดเครื่อง (เครื่องใช้ชิปแบบ INTEL 8086 16 bit) เพราะต้องการให้สะดวกต่อการโยกย้าย ขนาดของเครื่องรวมทั้งแท่นพิมพ์ซึ่งประกอบเข้ากับตัวแสดงภาพที่จะใช้เนื้อที่เพียง 1.7 ตารางฟุตของพื้นที่โต๊ะ ใช้ดิสเก็ตขนาด 3 นิ้วครึ่งแทนขนาดห้านิ้วครึ่ง ซึ่งเป็นขนาดที่ใช้ในเครื่องไมโครทั่วๆ ไป นอกจากนี้ก็มีจอภาพขนาดเก้านิ้วแทนที่จะเป็นแบบ 12 นิ้วโดยทั่วไป

เครื่องรุ่นนี้จะสามารถติดตั้งได้กับมุมของโต๊ะทุกประเภทซึ่งลดความต้องการพื้นที่ ต้องเพิ่มเฟอร์นิเจอร์เพื่อวางเครื่อง และแน่นอน ผู้บริหารส่วนใหญ่จะพอใจกับสิ่งที่ “เล็กกว่า” มากกว่า “เล็ก” ถ้าหากเป็นไปตามที่คิด IBM คงต้องเจอคู่แข่งที่น่ากลัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้