หาก "บ้าน" ในความหมายของคนทั่วไปเป็นเพียงที่อยู่อาศัยแล้ว "บ้าน" ในความหมายของอภิพร ภาษวัธน์ น่าจะมีความหมายที่ลึกซึ้งไปยิ่งกว่านั้น

โดยเฉพาะบ้านหลังที่ 3 ของเขาในกรุงเทพฯ ถือว่าได้สะท้อนภาพบุคลิก และลักษณะธุรกิจของคนที่ทำธุรกิจปิโตรเคมีไว้ได้อย่างดี

บ้านซึ่งตั้งอยู่บนพื้นที่ 2 ไร่ ในโครงการเลคไซด์ 2 ริมถนนบางนา-ตราด ซึ่งอภิพรซื้อมาเมื่อปี 2538 กำลังจะกลายเป็นสถานที่สำหรับการใช้ชีวิตหลังเกษียณอายุงานก่อนกำหนดจากกลุ่มปิโตรเคมีเครือซิเมนต์ไทย

บ้านหลังนี้สร้างในสไตล์นิวอิงแลนด์ที่เขาเคยประทับใจเมื่อครั้งถูกส่งไปเข้าอบรม Advanced Management Program ที่ Havard University สหรัฐอเมริกา ในปี 2539

"เคยไปตอนเข้าคอร์ส 3 เดือน ช่วงเบื่อก็ขับรถเที่ยวแถว Cape Cross แล้วก็ไปเจอบ้านหลังหนึ่งคล้ายๆ อย่างนี้ เราก็ถ่ายรูปมา เอามา แล้วก็เก็บไว้ในอัลบัม คิดว่าถ้าเผื่อจะสร้างบ้านก็จะสร้างแบบนี้ วันดีคืนดีบ้านหลังนั้นได้ลงในนิตยสาร Architecture Digest แสดงว่าตาเราใช้ได้ ขับไปดูเป็นร้อยๆ บ้านเลย แล้วก็ถ่ายรูปมาสัก 30-40 ภาพ"

ตัวบ้านถูกออกแบบด้วยความคิดที่ผสมผสานกันระหว่างอภิพร กับนิธิ สถาปิตานนท์ จาก A 39 เพื่อนร่วมรุ่นวชิราวุธ ที่มาเป็นสถาปนิกให้ ส่วนงานตกแต่งภายใน และการจัดแลนด์สเคป ดูแลโดย ม.ล.สุดาวดี เกรียงไกร เจ้าของภูใจใส

การสร้างบ้านหลังนี้ อภิพรวางแผนไว้เป็นปี มีการซื้อของตกแต่งบ้านล่วงหน้า ทุกครั้งที่ได้เดินทางไปต่างประเทศ ของทุกชิ้นถูกกำหนดไว้ในใจแล้วว่าจะนำไปติดตั้งไว้ที่ไหน ทั้งๆ ที่ตัวบ้านยังไม่ได้เริ่มสร้าง

การเป็นผู้บริหารกลุ่มปิโตรเคมี เครือซิเมนต์ไทย ทำให้อภิพรจำเป็นต้องเดินทางไปต่างประเทศแทบทุกเดือน ตลอดเวลากว่า 20 ปี เพราะฉะนั้นภายในบ้านหลังนี้จึงมีของตกแต่งที่มาจากหลายที่ทั่วโลก

"ต้องไปเจรจาซื้อขายวัตถุดิบดูเทคโนโลยี เจรจาเรื่อง joint venture หรือ partner มีโรงงานอยู่ที่ไหน ก็ต้องไปดู แล้วก็ไปขายของ คือไปทำตลาด"

โคมไฟจากฮังการี ชุดทำครัวที่ทำด้วยทองแดงจากฟิลิปปินส์ ตลอดจนสิ่งที่ขาดไม่ได้คือแผนที่เก่า ทั้งแผนที่ประเทศไทย และแผนที่โลกที่ซื้อมาจากอังกฤษ และของเก่าหลายชิ้นที่ซื้อจากอิตาลี เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งที่บ่งบอกถึงกิจวัตรเจ้าของบ้านที่ต้องเดินทางผ่านมาแล้วทั่วโลก

นอกจากนี้เขายังได้นำของเหลือใช้ซึ่งไม่เป็นประโยชน์แล้วในที่อื่น มาเป็นอุปกรณ์ประกอบการตกแต่งบ้านของเขา ที่เห็นได้ชัดคือรอบๆ ตัวบ้าน มีการนำลูกบดเมลามีน ซึ่งเป็นวัสดุกลมๆ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1-2 นิ้ว มาโรยไว้ที่พื้น ใช้แทนหินใต้แม่น้ำที่คนส่วนใหญ่ใช้โรยสนามได้เป็นอย่างดี

ที่สำคัญและขาดไม่ได้คือองค์ประกอบของตัวบ้าน ที่มีหลายชิ้นทำมาจากผลิตภัณฑ์ปิโตรเคมี

บัวที่ทำมาจากพีวีซี กระจกเทียมที่ทำจากเอ็มเอ็มเอ ใช้แทนฝ้าเพดานสำหรับชานบ้าน รวมถึงฝ้าเพดานนอกบ้านที่ทำจากพีวีซี ยังมีแผ่นอะคลิลิกที่ใช้เป็นแกรนิตเทียมปูผนังอ่างล้างหน้า รวมถึงไม้ซีกเทียมที่ทำจากพีวีซี พื้นลามิเนต ที่ใช้แทนปาร์เกต์และวงกบประตูหน้าต่าง แบรนด์ "วินเซอร์" ของเครือซิเมนต์ไทย ฯลฯ

ไม่รวมชุดเก้าอี้สนาม และชุดทานข้าวนอกบ้านที่ทำจากโพลีโพไพลีนกับท่อน้ำพีวีซีที่ใช้รดน้ำต้นไม้

อภิพรบอกว่า ปิโตรเคมีน่าจะมีส่วนเป็นองค์ประกอบของตัวบ้านโดยทั่วไปได้ประมาณ 10% แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คงต้องเป็นการผสมผสานทั้งไม้ ซีเมนต์ และปิโตรเคมีเข้าด้วยกัน บ้านจึงจะสมบูรณ์

"ข้อดีของปิโตรเคมีคือทนกว่า และติดตั้งง่ายกว่า อย่างบัว ถ้าเป็นบัวไม้ใช้ไปนานๆ ก็จะบิด แต่ถ้าทำจากพีวีซีจะคงรูปอยู่อย่างนั้น แล้วกระบวนการติดตั้งก็ง่ายกว่า วัด ตัด แล้วติดได้เลย ไม่ต้องมาขัดทีหลัง"

บ้านหลังนี้ใช้เวลาในการก่อสร้างถึง 2 ปี โดยบ่อยครั้งที่อภิพรต้องเข้าไปดูการก่อสร้างด้วยตนเอง

ว่ากันว่าเมื่อประมาณทั้งค่าก่อสร้าง เฟอร์นิเจอร์ และอุปกรณ์สำหรับการตกแต่ง ซึ่งเขาต้องซื้อมาจากแหล่งในหลายประเทศแล้ว มูลค่าของบ้านหลังนี้ไม่ต่ำกว่า 30 ล้านบาท