สำหรับโรงเรียนยากจนในสหรัฐฯ การจำหน่ายอาหารในโรงอาหารให้แก่นักเรียนดูจะไม่ใช่ เรื่องง่าย ๆ เพราะจะต้องทุ่มทุนมหาศาล ไหนจะต้องยื่นหนังสือมากมายกับทางราชการ อีกทั้งงบประมาณของโรงเรียนที่มีอยู่ต่ำ รวมไปถึงส่วนแบ่งอาหารที่จะขอกับภาคการเกษตรมีอยู่น้อย

เพื่อแก้ปัญหาดังกล่าววิธีการหนึ่งสำหรับโรงเรียนในชนบทที่นิยมใช้กัน คือ ให้บริษัทธุรกิจด้านอาหารเข้ามาดำเนินการเอง เช่นบริษัทเออาร์เอ เซอร์วิส, แคนทีน เซอร์วิส อเมริกาและมาร์ริออตต์ หากบริษัทเหล่านี้เข้ามาดำเนินกิจการเอง จึงเชื่อแน่ว่า ธุรกิจประเภทนี้จะต้องคึกคักมาก เนื่องจากในสหรัฐฯ โรงเรียนทั้งหมดในชนบทมีอยู่ถึง 20,000 แห่ง โดย เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมต้น และมัธยมปลาย 24 ล้านคน ฉะนั้นการใช้จ่ายด้านอาหารสำหรับโรงเรียน เหล่านี้จึงพุ่งตามไปด้วยตกปีละ 4,200 ล้านดอลลาร์

ลิซ โจนส์ กรรมการผู้จัดการใหญ่ในเออาร์เอแห่งแผนกโภชนาการของโรงเรียนชี้ว่า ร้านอาหารเหล่านี้จะทุ่มค่าใช้จ่ายเพื่ออาหารถึง 10% ในปัจจุบัน เทียบกับปี 1987 ที่ใช้จ่ายเพียง 4% เท่านั้นจึงคาดกันว่า ยอดค่าใช้จ่ายนี้จะต้องพุ่งเป็นปีละ 30% ในอีก 10 ปีข้างหน้านี้

สำหรับโรงเรียนที่ให้คนภายนอกเข้ามาจำหน่ายอาหาร ได้แก่ดูวาลเคาน์ตี้และแจ็คสันวิลล์ ใน ฟลอริด้าอีกทั้ง นาเพอร์วิลล์ คอมมิวนิตี้ สกูล ดิสตริก ในอิลลินอยส์ รวมทั้งพุทนัม ซิตี้ สกูลส์ ดิสตริกในโอกาโฮมา ซิตี้ ซึ่งโรงเรียนหลังนี้ได้ทุ่มเงินจำหน่ายอาหาร ให้กับเด็กในโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว 3.25 ล้านดอลลาร์ ก่อนที่จะจับมือเซ็นสัญญากับมาร์ริออตต์ วิธีนี้ส่งผลให้ทางโรงเรียนประหยัดค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานลงถึง 250,000 ดอลลาร์ และยังมีการปรับโฉมโรงอาหารแห่งนี้ให้เหมือนกับฟาสต์ฟูดส์ทั่ว ๆ ไปคือ หลังคาร้านจะเป็นผ้าใบซึ่งจะแยกเคาน์เตอร์จำหน่ายอาหาร แต่ละร้านออกคนละอาณาเขต ร้านแบบใหม่นี้จะส่งผลดีอยู่หลายประการนอกจากจะรักษาคนขายเก่า ๆ ไว้ได้มากแล้ว ยังทำให้ทางโรงเรียนไม่ต้องเสียเวลาใส่ใจด้านนี้แต่จะไปทุ่มเทด้านการเรียนของนักเรียนให้สูงขึ้น

ปรากฏว่าปีที่แล้วเด็กนักเรียนราว 6,000 คน ต่างพากันนำอาหารไปกินในโรงเรียนและไปใช้บริการในโรงอาหารรูปแบบใหม่นี้แทนที่จะกินอาหารที่ทางโรงเรียนจำหน่ายเอง