แบงก์กรุงเทพต้องเสียหน้า (มากทีเดียว) กับคดีฟ้องร้องวังน้ำฝน ซึ่งนอกจากทำตามกระบวนความแล้วยังมีอีกเหตุผลหนึ่งคือ ชาตรีเริ่มรู้ถึงความไม่ปลอดภัยของปัญหานี้ เพราะเห็นว่าพิเชษฐ์ชัก ไม่จริงจังกับปัญหาหลังจากที่ จม.เสนอแผนงานที่ส่งมาถึงแบงก์เมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้วของเขาถูกตอบปฏิเสธ

ชาตรีจับได้ว่าเขากำลังถูกเล่นไม่ซื่อ!??

คนที่ใกล้ชิดพิเชษฐ์บอกว่าพิเชษฐ์นั้นเริ่มรู้ชะตากรรมแล้วว่าแบงก์จะงัดไม่ไหนออกมาใช้กับตนหลังจากที่ จม.ฉบับนั้นถูกเมินเฉย เขาเริ่มไม่แคร์กับความผิดพลาดและพร้อมเสียเครดิตส่วนหนึ่ง หากจะต้องถูกฟ้องล้มละลายจริง ๆ

เพราะพิเชษฐ์มีความหวังส่วนอื่นหลงเหลือ!!

ภารกิจวุ่นวายของเขาในช่วงหลัง ๆ ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับโครงการทรายขาวและลาดตะเคียนสองโครงการนั้นเขารอวันที่จะปิดฉากลงไปเท่านั้น ทว่างานที่เขายึดเป็น "หัวใจ" คือการเลี้ยงเป็ดที่ฟาร์มองครักษ์ จ.นครนายก กับฟาร์มคลอง 16 จ.ปทุมธานี เสียมากกว่า

พิเชษฐ์ยังมีสมบัติส่วนตัวเหลืออีกหลายแห่งที่แถบองครักษ์และปทุมธานี โดยเฉพาะฟาร์มเป็ดสองแห่งนี้ของเขา กล่าวกันว่านับวันยิ่งจะเป็นรูปเป็นร่างขยายใหญ่มากขึ้น โดยเขาสรุปบทเรียนมาจากที่เคยทำให้ซีพี. มาแล้วอย่างละเอียด

"รอให้ถึงปลายปีนี้ให้ฟาร์มสองแห่งนี้เปิดตัวอย่างจริงจัง ซีพี.ก็ซีพี.เถอะอาจต้องฉงนงงงวย" แหล่งข่าวรายหนึ่งบอก

ถ้าพิจารณาจากจุดนี้จะเห็นว่าแนวทางแก้ปัญหาเพื่อคงอยู่ต่อไปในโลกธุรกิจของพิเชษฐ์ก็ไม่ผิดเพี้ยนกับที่สองแม่ลูก "จุลไพบูลย์" เคยเลือกใช้มาแล้วโรงงานที่มีปัญหาก็ฟ้องกันไปส่วนโรงงานใหม่ ฟาร์มใหม่ก็ค่อย ๆ ผุดออกมา

แบงก์เองก็คงเฝ้ามองด้วยความเจ็บปวด ความเก่งของแบงก์ก็คือการพึ่งอำนาจศาล ขณะที่ความฉลาดของนักลงทุนคงยังเป็นเรื่องที่แบงก์ยังจับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน อยู่เช่นเคย

บุคคลที่น่าสงสารมากที่สุดในเรื่องนี้เห็นจะเป็นชูศักดิ์ หิมะทองคำ ที่เอาคอขึ้นพาดเขียงโดยไม่ตั้งใจ เพราะงานนี้เขาคงต้องรับทั้งขึ้นทั้งล่อง ถูกหรือบริสุทธิ์ 100% นั้นแทบจะไม่ต้องพูดถึงกันอีกเลย แต่ผิดที่ต้องรับนี่สิไม่มากก็น้อยมันหลีกไปไม่พ้น !!!

ตอนนี้เขาคงมีความหวังเพียงว่า นายคงไม่เข้าใจว่าฟาร์มเป็ดสองแห่งนั้นเขาจะมีส่วนร่วมด้วยหรอกนะ เพราะที่เป็นอยู่ก็เจ็บปวดพอทนแล้วทีเดียว!!!