ถ้าวรรณ ชันซื่อ จะได้มีโอกาสพบผู้วิเศษผู้สามารถบันดาลทุกสิ่งให้ตามคำขอแล้ว วรรณคงต้องขอให้ตัวเขามีเวลามากกว่า 24 ชั่วโมงต่อวัน มีมากกว่า 7 วันในหนึ่งสัปดาห์หรือให้มากกว่า 365 วัน ใน 1 ปีอย่างแน่นอนที่สุด

“เวลาเป็นสิ่งที่ผมอยากได้มากที่สุด” เขายอมรับตรง ๆ

ก็เป็นเพราะ “เวลา” นี่เองที่ทำให้วรรณ ชันซื่อ กลายเป็นคนไม่ออกสังคม เขาเก็บตัวเงียบ ๆ อยู่กับห้องทำงานในบริษัท โรงกลั่นน้ำมันไทย บนชั้น 6 ของอาคารสารสิน สีลม หรือไม่เช่นนั้นก็เป็นห้องทำงานที่บริษัท ไทยบริดจสโตน บนชั้น 2 ของอาคารเดียวกัน

“ผมไม่อยากเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ถ้าเราสังคมมากก็ไม่พ้นจะต้องถูกเชิญไปโน่นไปนี่ ผมต้องเสียเวลาไปกับการประชุมและการบริหารธุรกิจก็มากมายแล้ว ถ้าต้องไปสังสรรค์ในวงสังคมอีก ไม่มีเวลาแน่นอน สำคัญที่สุดคือเรื่องเวลา ผมไม่มีเวลาที่จะเจียดให้กับงานสังคมจริง ๆ” วรรณให้เหตุผลการไม่ออกสังคมของเขา

วรรณต้องทำงานสัปดาห์ละ 7 วัน เป็นส่วนใหญ่ นาน ๆ นั่นแหละจึงจะมีเวลาว่างให้พักผ่อนบ้างในวันอาทิตย์

แต่อย่างมากก็เพียงครึ่งวันเท่านั้น !!!

ตารางการใช้ชีวิตหมดไปกับงานและงานของเขานั้น เริ่มต้นตั้งแต่ตื่นนอนประมาณตี 5 ครึ่งหรือไม่ก็ 6 โมงเช้า แล้วแต่ว่านอนดึกหรือนอนไม่ดึก

ตื่นนอนแล้ววรรณก็จะออกกำลังกายด้วยการซิตอัพ และพุทอัพ อย่างละ 100 ครั้ง จนเหงื่อท่วมตัว

“ผมออกกำลังกายสม่ำเสมอทุกวัน เมื่อก่อนเคยเล่นกอล์ฟ แต่ก็ต้องเลิกเพราะสนามคนมันแน่นมาก ก็หันมาว่ายน้ำพักหนึ่งก็ต้องเลิกอีก เพราะหน้าหนาวว่ายไม่ไหว มันเย็นมากไป ก็หันมาวิ่งแทน วิ่งไปได้อีกพักหนึ่งไม่ไหวอีก หมามันไล่กัด ก็เลยมาเล่นซิต-อัพ พุท-อัพ จนทุกวันนี้” วรรณพูดกับ “ผู้จัดการ”

ครั้นเมื่อออกกำลังโดยใช้เวลาราว ๆ 45 นาทีแล้ว ก็อาบน้ำทานข้าว

จากนั้นก็ออกจากบ้านที่ซอยศรีนคร ถนนลิ้นจี่ ซึ่งอยู่ติด ๆ กับบ้านอุเทน เตชะไพบูลย์ มาถึงที่ทำงานประมาณ 8 โมง 15 นาที

“โดยมากแล้วผมจะใช้ห้องทำงานที่บริษัทโรงกลั่นน้ำมันไทยเป็นหลัก เพราะผมถือว่าที่นี่เป็นฐานใหญ่ของผม ก็จะเข้ามาทุกเช้า บางวันสาย ๆ ก็อาจจะไปที่สำนักงานทนายความสะพานเหลืองของผมบ้าง พอช่วงบ่ายก็กลับมาที่บริษัทโรงกลั่นน้ำมันไทย ถ้าวันไหนมีงานเกี่ยวกับกิจการที่ร่วมทุนกับญี่ปุ่นอยู่ ผมก็จะใช้ห้องทำงานที่บริษัทไทยบริดจสโตนที่อยู่ชั้น 2 นี่เอง เป็นที่พบปะปรึกษาหารือ บริษัทไหน ๆ ก็จะมาพบกันที่นั่น” วรรณ ชันซื่อ เล่าถึงกิจวัตรในแต่ละวัน

นอกจากนี้ก็ยังจะต้องเข้าประชุมคณะกรรมการบริษัทจำนวนหลายสิบบริษัทอีก สัปดาห์ละอย่างน้อย 2 ครั้งขึ้นไป

“อันไหนที่ผมเป็นกรรมการเฉย ๆ ผมไม่ค่อยได้ไปประชุม เพราะมันไปไม่ไหว แล้วเป็นเพียงกรรมการจะไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ มันไม่เสียหายมาก ที่จะต้องเข้าประชุมก็เฉพาะที่เป็นประธานเป็นรองประธานหรือเป็นกรรมการอำนวยการ อย่างนี้เราจำเป็นต้องไป ก็แทบแย่เหมือนกัน คุณคิดดูก็แล้วกันอย่างบริษัทโรงกลั่นน้ำมันไทย เดือนหนึ่งก็ต้องประชุม 1-2 ครั้ง บริดจสโตนเดือนละครั้ง เครืออีซูซุ เดือนละครั้ง ไทยเอ็มซี (บริษัทไทยมิตซูบิชิ จำกัด) เดือนละครั้ง นิปปอนเดนโซ่เดือนละครั้ง แล้วยังอีกมาก” วรรณ ชันซื่อ เล่ากับ “ผู้จัดการ” พร้อมกับยอมรับว่า แต่ละเดือนจะต้องประชุมที่ไหนบ้างนั้นเขาเองยังจำไม่ได้หมดด้วยซ้ำ

เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจประจำวันแล้ว วรรณจะกลับถึงบ้านค่ำ ๆ เพื่อรับประทานอาหารเย็นกับภรรยา

ทุกวันก่อนอาหารเย็นที่ขาดไม่ได้ก็คือวิสกี้ผสมโซดาจาง ๆ 1 หรือ 2 แก้ว

“ใช้เรียกความกระชุ่มกระชวย หลังจากเหนื่อยมากับงานตลอดวัน” วรรณพูดให้ฟัง

โดยปกติเขาจะเข้านอนประมาณ 4 ทุ่มครึ่งหรือ 5 ทุ่ม โดยก่อนนอนก็จะดื่มบรั่นดียี่ห้อหวานหงายเสียอีก 1 เป๊ก ไม่มากและไม่น้อยกว่านั้น ถึงขนาดมีถ้วยตวงวางไว้ที่หัวนอนเสร็จสรรพ

“แทนยานอนหลับ....” วรรณอธิบาย

สำหรับกิจกรรมในยามพักผ่อนนั้น วรรณบอกว่า เขาชอบอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้นระหว่างเดินทางไปต่างประเทศ วรรณจึงมักจะต้องหาเวลาแวะเวียนไปตามร้านขายหนังสือเพื่อหาหนังสือดี ๆ มาอ่าน

หรือถ้ามีช่วงเวลาว่างครึ่งวันของวันอาทิตย์ เขาก็อาจจะไปเดินหาซื้อหนังสือตามบุ๊กสโตร์ต่างๆ ของบ้านเรา

“ชอบอ่านพวกวิชาการ อย่างเช่นเศรษฐศาสตร์พวกนี้ แต่ก็ซื้อ ๆ เอาไว้ไม่ค่อยได้อ่าน มาว่างอีกทีจึงพอมีเวลาหยิบขึ้นมาอ่าน ไม่ใช่ซื้อมาปั๊บจะได้อ่านปุ๊บ” เขาเล่า

ส่วนการพักผ่อนในรูปแบบอื่น ๆ ไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่มีเวลาอยู่แล้ว

“ผู้จัดการ” ถามวรรณว่าเมื่อไรที่เขาคิดว่าควรจะปลดเกษียณตัวเองเพื่อจะได้ใช้ชีวิตพักผ่อนให้เต็มที่เสียบ้าง

“ให้เสร็จสิ้นโครงการขยายโรงกลั่นนี่เสียก่อน” วรรณตอบ

ปัจจุบันวรรณอายุ 62 ถ้าเป็นตามที่เขาว่าก็คงหมายถึงการเกษียณอายุตัวเองเมื่ออายุราว ๆ 65 นั่นเอง


คอลัมน์ PROFILE