‘ ปี 1971 F. Sherwood Rowland และ Mario Molina สองนักเคมีเตือนให้ทราบถึงมหันตภัยว่า สาร Chlorofluorocarbons (CFCs) ที่นำมาใช้เป็นสารให้ความ เย็น (refrigerant) กันอย่างแพร่หลายกำลังเป็นตัวการสำคัญในการทำลายบรรยากาศชั้นโอโซน (Ozone layer)

‘ กลางทศวรรษ 1980 ทีมนักวิจัยชาวอังกฤษใช้ เครื่อง spectrometer ตรวจพบโอโซนที่ถูกทำลายจนเป็น รูตรงบริเวณตอนล่างของบรรยากาศชั้นสตราโตสเฟียร์ ซึ่งอยู่เหนือมหาสมุทรแอนตาร์กติก้า

‘ กันยายน 2000 รูโอโซนขยายขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยตรวจพบ คือแผ่อาณาเขตออกไปราว 17.5 ล้านตาราง ไมล์ โดยรูโอโซนมีธรรมชาติอย่างหนึ่งคือ จะขยายขนาดและ สลับกับการหดตัวมีขนาดเล็กลง

‘ ตามปกติแล้วโอโซนในบรรยากาศชั้นสตราโตสเฟียร์จะมีการสร้างขึ้น และถูกทำลายไปโดยวัฏจักรที่เกิดตามธรรมชาติ แต่สาร CFCs และสารอื่นๆ เป็นตัวเร่งในกระบวนการทำลายโอโซน และทำให้ปริมาณโอโซนอยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ปกติ

‘ โอโซนในบรรยากาศชั้นสตราโตสเฟียร์ มีบทบาทสำคัญในการช่วย กรองรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ ถ้าได้รับรังสีดังกล่าวมากเกินไป สามารถก่อให้เกิดมะเร็งผิวหนังได้

‘ ทั่วโลกพร้อมใจกันเข้มงวดจำกัดการใช้สาร CFCs เป็นครั้งแรกใน ปี 1987 ในการประชุมที่มอนทรีออลประเทศแคนาดาคือ Montreal Protocol on Substance that Deplete the Ozone Layer

‘ นักวิทยาศาสตร์บางคนทำนายว่า ชั้นโอโซนที่ถูกทำลายไปแล้วจะถูกสร้างขึ้นใหม่ได้ต้องใช้เวลาเร็วที่สุดนานถึง 60 ปีเลยทีเดียว