"เมื่อ Polli Woods - interior designer ชาวออสซี่ซื้อโกดังเก่าๆ มาครอบครอง มันไม่มีอะไรเลยนอกจากผนังด้านหนึ่ง
เธอจึงใช้วิสัยทัศน์อันกล้าแกร่งเนรมิตให้กลายเป็นบ้านสวยได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ" เป็นบทเกริ่นนำของบทความเรื่อง "Wonder wall" ที่เขียนโดย Catherine Downey-Armstrong และภาพโดย Trevor Fox ตีพิมพ์ในนิตยสาร House & Garden/December 2004 พร้อมรายละเอียดที่แปลและเรียบเรียงให้ได้ศึกษากันดังนี้

Polli Woods ไม่ใช่คนที่กลัวการเปลี่ยนแปลงหรือกลัวการต้องใช้สีเข้มและการเผชิญหน้ากับความท้าทายครั้งสำคัญๆ ทั้งหมดนี้เป็นคุณสมบัติที่ทำให้ interior designer แห่งเมือง Adelaide ผู้นี้ตัดสินใจแปลงสภาพโกดังร้างที่มีเพียงผนังสกปรกเลอะเทอะด้วยข้อความของคนมือบอนให้กลายเป็นบ้านสวยจนผู้พบเห็นตะลึงตาค้าง และเธอก็พำนักอยู่อย่างอบอุ่นในปัจจุบัน

"ตอนที่ตัดสินใจซื้อโกดังนี้ก็ไม่ถือว่าแพงอะไร ความคิดแวบแรกในหัวสมองก็คือ มันช่างสกปรกเลอะเทอะสิ้นดี" เธอหัวเราะก่อนจะเล่าความหลังต่อไปว่า "ทั้งเพื่อนๆ และครอบครัวต่างก็พูดกับฉันเป็นเสียงเดียวกันว่า ถึงจะเรียกมันว่าเป็น "ความสุขใจของช่างซ่อม" ก็ออกจะดีเกินไปด้วยซ้ำ"

แต่มาถึงวันนี้ คนกลุ่มเดียวกันนั่นแหละพากันตื่นตาตื่นใจกับความเปลี่ยนแปลงแบบพลิกฝ่ามือและพูดเป็นเสียงเดียวกันอีกว่า เป็นบ้านที่ตกแต่งได้ดีที่สุดเท่าที่ Polli เคยทำมา ซึ่งก็คงจะจริงถ้าดูจากสถิติว่า ในรอบ 30 ปีที่ผ่านมา Polli ย้ายบ้านมาแล้ว 22 ครั้ง

"ฉันชอบย้ายบ้านทุก 2 หรือ 3 ปี" Polli อธิบายที่สำคัญเมื่อลงมือซ่อมแซมตกแต่งบ้านหลังใด เธอจะใช้วิธียกเครื่องใหม่หมด "การย้ายบ้านแต่ละครั้งถือเป็นโอกาสที่จะได้ลองสถาปัตยกรรมสไตล์ใหม่ๆ และได้ทดสอบประสิทธิภาพของเทคโนโลยีและการออกแบบใหม่ๆ ขณะใช้งานจริงด้วย"

สำหรับ Polli แล้ว สิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจตกลงซื้อโกดังนี้คืองานก่ออิฐที่น่าจะมีอายุย้อนไปถึงช่วงทศวรรษ 1920 และเธอก็สะดุดตามาตั้งแต่แรกเห็นเลยทีเดียว "ฉันอยากให้งานก่ออิฐนี้ได้อวดโฉมอยู่ในบ้านเป็นที่สุด"

แต่ในความคิดของสถาปนิก John Caporoso แห่งบริษัท Archi-Build แล้วถือว่างานนี้หินเอาการเลยทีเดียว เพราะผนังเดิมที่มีอยู่ด้านเดียวนั้นไม่ได้เป็นรูปสี่เหลี่ยมแต่อย่างใด เขาจึงต้องใช้วิธีนำแผ่นคอนกรีตขนาดมหึมาหนา 200 มม. มาสร้างโกดังขึ้นใหม่ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วมันได้กลายเป็นแรงบันดาลใจอันใหญ่หลวงสำหรับ Polli

"โครงสร้างที่ได้น่ามหัศจรรย์มาก และเมื่อมันต้องแสงตามธรรมชาติจะให้สีที่โดดเด่นแตกต่างกันออกไป ทำให้ฉันค้นพบว่า องค์ประกอบด้านโครงสร้างของอิฐและคอนกรีตคือ สิ่งที่ฉันต้องการนำมารวมเข้ากับภาพรวมของงานตกแต่งภายในด้วย"

Polli ชื่นชมกับสัมผัสที่ได้จากโกดังโดยมีคอนกรีตเป็นสื่อสำคัญ และกระตุ้นให้เธอใช้สีพ่นรถยนต์กับห้องครัว แรงบันดาลใจอีกอย่างหนึ่งคือ ความปรารถนาที่เฝ้ารอมานานว่าต้องซื้อเก้าอี้ Eames มาประดับบ้านให้ได้ "ฉันอยากได้มานานแล้ว หลังจากได้เก้าอี้นี้มา มันกลายเป็นเฟอร์นิเจอร์หลักให้ฉันทำในส่วนของงานออกแบบที่เกี่ยวข้องได้อีกโข เช่น ฉันเลือกไม้อัดทำด้วยไม้อเมริกันวอลนัตมาต่อเป็นตู้ในห้องครัวให้มีขนาดยาวขึ้นและนำมาทำเป็นประตูห้องเล็กๆ ที่อยู่ติดกับครัว เพราะการใช้ไม้อัดเป็นส่วนประกอบของพนักเก้าอี้และอุปกรณ์แต่งบ้านหลักๆ ล้วนทำให้เกิดบรรยากาศของความเป็นบ้านโดยสมบูรณ์"

สีเทาของห้องครัวนั้นไปด้วยกันได้อย่างสวยงามกับแผ่นไม้ redgum สีแดงเข้มขนาดมหึมาที่นำมาทำในส่วนของ benchtop ของโต๊ะทำงาน ซึ่ง Polli และ Pete ผู้เป็นสามีไปพบเข้าโดยบังเอิญในงานนิทรรศการผลงานจากไม้ "พอเราพบว่าอยู่ในช่วงลดราคาก็รีบตะครุบซื้อทันที"

เพราะแผ่นไม้มีรูปทรงเดิมเป็นสี่เหลี่ยมคางหมู จึงออกแบบให้ตรงปลายด้านหนึ่งของแผ่นไม้มีอ่างล้างจานทำด้วยกราไฟท์คู่หนึ่ง ทำให้ Pete ซึ่งเป็นพ่อครัวหัวป่าก์ประจำครอบครัวมีพื้นที่เตรียมอาหารบน benchtop นี้อย่างเหลือเฟือ

ส่วนห้องใต้ดินที่เพิ่งขุดและสร้างขึ้นใหม่พร้อมประตูที่พื้น (trapdoor) ทำด้วยไม้ jarrah แบบดั้งเดิมนั้นเล่าก็มีบทบาททำให้โกดังร้างแห่งนี้มีความพิเศษเหนือชั้นขึ้นไปอีก เพราะ Polli และ Pete เป็นนักสะสมไวน์มานานจึงต้องการห้องเก็บไวน์ โดยเฉพาะหลังจากที่ต้อง "เอาไวน์ชั้นดีและไวน์ขนาดแม็กนั่มไปซุกไว้ใต้ตู้มานานปี"

บริเวณห้องนั่งเล่นออกแบบให้ผนังโค้งสีแดงเข้มโอบล้อมโซฟา เครื่องรับโทรทัศน์ อุปกรณ์ไฮ-ไฟ และเก้าอี้ Eames เป็นรูปลิ่มขนาดมหึมา แต่ตรงทางเข้านั้นเจตนาออกแบบให้เป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมไม่เด่นสะดุดตาอะไร สามารถเปิดหรือปิดได้ตามแต่โอกาส

ชั้นบนของบ้านก็ออกแบบให้มีผนังโค้งลักษณะเดียวกับห้องนั่งเล่นข้างล่างแต่สูงระดับเอวเท่านั้น เพื่อเพิ่มพื้นที่ให้กับส่วนที่สมมุติให้เป็นห้องสมุดของ Polli การนำเอาหลักขององค์ประกอบเชิงสถาปัตยกรรมนี้มาใช้ทำให้ห้องแลดู กว้างขวางขึ้นมาก เพราะตัวบ้านจริงๆ กว้างเพียง 6 เมตรเท่านั้น แถมยังทำให้ผลงานศิลปะที่แขวนบนผนังคอนกรีตเด่นขึ้นมาทันที และบังคับสายตาของผู้ก้าวเดินเข้ามาให้จับจ้องอยู่ที่ผลงานศิลปะนี้แบบหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อ Polli ต้องให้คำจำกัดความบ้านของเธอเอง เธอพูดสั้นๆ เพียงว่า "ลงตัว ติดดิน และโดดเด่น" ซึ่งก็ตรงตามภาพที่ปรากฏแก่สายตาแบบเป๊ะๆ เพราะเมื่อมองจากถนนเข้ามา จะเห็นบ้านสีแดงสะดุดตาโดดเด่นออกมาจากบ้านที่อยู่ในละแวกนั้นซึ่งทาสีเบจเป็นส่วนใหญ่