ง า น ห ลั ง เ ก ษี ย ณ
- คุณชุมพลคิดหรือยังว่าจะไปทำอะไร หลังจากเกษียณแล้ว

ผมเคยบอกว่าสิ่งหนึ่งที่ดีหลังเกษียณก็คือ ชีวิตผมไม่ต้องวางแผนเหมือนในปัจจุบัน ตอนนี้ เดือนหน้า วันนี้ กี่โมง เจอใคร ล็อกหมดเลย แต่ถ้าเกษียณแล้วตื่นขึ้นมา ค่อยมาคิดสิ น่าจะมีความสุข คิดอยากไปไหนก็ไป แต่ไม่แน่นะ อาจจะไม่มีความสุขก็ได้

- ยังไม่มีแผนที่ตายตัว
อย่าลืมว่าความสุขของการเกษียณของผม คือไม่ต้องมาวางแผน

- เป็นการเกษียณที่ค่อนข้างเร็ว
มองในแง่อายุ อาจจะเร็ว แต่มองในแง่ว่าเคยทำมาตั้ง 10 กว่าปี อาจจะช้าไป ถ้าจะมองอย่างนี้

- มองในแง่ชีวิตคนคนหนึ่ง คนอายุ 60 ปี หรือไม่ถึง 60 ปีดี ยังทำอะไรได้อีกมากมาย

แต่ว่าหลังเกษียณผมอาจจะไปทำอะไรก็ได้ ไปเจอเพื่อนเก่าๆสมัยที่ยังเป็นนักเรียน ไม่ได้เจอกันหลายๆ ปี ไปเจอกันบ้างก็เป็นไปได้ เพื่อนเมืองนอกส่วนใหญ่เขาเป็นมหาเศรษฐีแล้ว บ้านหรู อยู่สบาย เคยชวนไป เราก็ไม่มีเวลาไปเยี่ยม

- คุณชุมพลมีอสังหาริมทรัพย์อะไรในเมืองไทย หรือมีบ้านชายทะเล
เรื่องบ้านไม่มี ความเห็นส่วนตัวของผม การมีบ้านอีกหลังหนึ่งเป็นภาระ ผมเห็นเพื่อนๆ ที่เขามี ต้องไปเช็ก ต้องไปดู เดี๋ยวเสีย เดี๋ยวคนสวน แม่บ้าน ลาออก ไม่มีใครดู ผมมีบ้าน แต่ผมไม่อยู่บ้าน ผมอยู่คอนโดมิเนียม ตอนนี้คนใช้อยู่บ้าน มองในอีกแง่หนึ่ง คือผมไม่ถนัดในการเป็นพ่อบ้าน

- คือไม่นิยมที่จะมีทรัพย์สินแบบนี้
ผมคิดว่าโดยทั่วไปของคน เป็นครั้งเป็นคราวก็คิดอยากมีบ้าง แต่โอเค แล้วเรามีเวลาไปดูแลหรือเปล่า แล้วปีหนึ่ง จะไปได้กี่ครั้ง เพื่อนๆ ผมเยอะมาก มีบ้านที่ ภูเก็ต เชียงใหม่ เขาใหญ่ เมืองกาญจน์ เต็มไปหมด ส่วนใหญ่ก็ต้องมาอ้อนวอนบอกชุมพลให้ไปอยู่หน่อยสิ ผมจะไปเสาร์นี้ ไปด้วยได้ไหม แต่นี่ก็เป็นนิสัยของคนไทยส่วนใหญ่ เวลาจะไปไม่ค่อยอยากไปคนเดียว ต้องเอาเพื่อนไปด้วย

ฝรั่งเขาจะมีบ้านชายหาด แล้วเสาร์-อาทิตย์ เขาก็ไปกันแค่ผัว-เมีย 2 คน แล้วอยู่ 3 วัน เขาบอกมีความสุขอย่างยิ่ง แต่คนไทย สามีก็เอาเพื่อนเขาไป เดี๋ยวไม่สนุก เมียก็ต้องเอาเพื่อนเขาไปด้วย เพราะฉะนั้นไม่สนุก กลายเป็นไปแล้วไม่ได้พักผ่อน ใครเป็นเจ้าของบ้านเหนื่อยตายเลย

- คุณชุมพลวางแผนชีวิตไว้ว่าปีหนึ่งจะต้องไปพักร้อนยาวๆ สักช่วงหนึ่ง
ยัง หลังเกษียณแล้วจะลองดู กะว่าจะไปอยู่เชียงใหม่ เชียงรายสักเดือน ไปอยู่คนเดียว ไม่รู้ได้หรือเปล่า สงสัยต้องโทรเรียกเพื่อนให้ขึ้นไปตีกอล์ฟ ไปอยู่ด้วย

- กอล์ฟก็ยังเล่นอยู่ ถือเป็นงานอดิเรก
ตอนนี้เป็นงานอดิเรกหลัก แล้วหลังจากเกษียณแล้วคงเป็นงานหลัก

- สัปดาห์หนึ่งตีกอล์ฟกี่วัน
พยายามให้ได้อาทิตย์ละครั้ง แต่บางครั้งก็ไม่ได้ เพราะอย่างหน้านี้ ยากแล้ว พอฝนตก มันเปียก มันแฉะ มันก็ไม่ได้ แต่ช่วงธันวาคม-มกราคม อยากตีทุกวัน

- คุณชุมพลมีประสบการณ์มากมาย ควรจะถ่ายทอดออกมาบ้าง เช่นไปบรรยาย หรือสอนหนังสือ
ก็ถ่ายทอดหลังรีไทร์ อาจจะไปสอนหนังสือ ดีไหม

- คงไม่สอนเมืองไทย
ผมคงต้องสอนภาคภาษาอังกฤษ ภาษาไทย ยิ่งคำศัพท์ใหม่ๆ ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องไปถาม แล้วถามนี่ ส่วนใหญ่ครึ่งหนึ่งก็ไม่รู้

- คุณชุมพลตั้งใจว่าเมื่อเกษียณออกไปแล้ว จะเป็นกรรมการบริษัทต่อใช่ไหม
กรรมการนี่ต้องให้ผู้ถือหุ้นตอบ คุณต้องไปถามคุณจิรายุ

- ถ้าถามคุณจิรายุ ก็คงบอกว่าต้องการคุณชุมพล เพราะเคยถามแล้ว
ชีวิตผมก็อยู่ที่ปูนมา 30 กว่าปีแล้ว กรรมการทุกคน ผมก็รู้จักกันดี 20-30 ปี เหมือนกัน เพราะฉะนั้นผู้ใหญ่ที่คุ้นเคย เคารพ ก็อยู่ในนี้ ถ้าผู้ถือหุ้นเห็นว่าผมน่าจะอยู่ในฐานะเป็นกรรมการนะ ไม่ใช่ผู้จัดการใหญ่ ก็ไม่เป็นไร

ปู ม ห ลั ง
- คุณชุมพลเล่าเรื่องครอบครัวในอดีตให้ฟังหน่อยว่ามาจากครอบครัวอย่างไร
ผมไม่ค่อยอยากเล่า ผมบอกคุณได้เลยว่าผมนั้นความจำเรื่องตอนเด็กๆ ไม่ค่อยดี แล้วพ่อแม่ก็ไม่ใช่เป็นพวกที่เล่าซ้ำเล่าซากว่าตอนเป็นเด็กนี่เป็นอย่างไร และที่เขาเล่า ผมก็เชื่อว่ามีส่วนจริงบางส่วนเท่านั้นเอง เพราะว่าบางทีก็จำได้ บางทีก็จำไม่ได้ บางทีจำได้เฉพาะของดี บางทีจำได้เฉพาะของเลว เพราะฉะนั้นอะไรที่เกี่ยวกับผมตอนเด็ก ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่ผมฟังมาอีกทีหนึ่ง (หมายเหตุผู้เขียน-ผมคิดว่าคำตอบมีนัยมาก ถึงคำถามที่คนส่วนใหญ่ ถามว่า แท้จริงเขาเกิดที่เมืองไทยหรือไม่ จนมีข่าวลือว่าเขาเกิดที่พระตะบอง ประเทศกัมพูชา)

- คุณพ่อทำการค้าใช่ไหม
คิดว่ามีบางช่วงทำ มีบางช่วงก็เป็นลูกจ้างเขา แต่เป็นนักเล่นบริดจ์ ชอบเล่นบริดจ์

- คุณพ่อคุณชุมพลเคยทำการค้า เคยค้าขายเม็ดพลาสติก จริงหรือเปล่า
มีพักหนึ่ง เคย เขาจะรู้จักพวกที่อยู่ในวงการพลาสติกมาก

- นำเข้าจากต่างประเทศ
สมัยนั้นมีแต่นำเข้า ไม่มีผลิตในนี้เลย เพราะฉะนั้นถ้าเผื่อไปถาม ไม่ว่าจะพวกเลี้ยกเซ้ง พวกนี้ส่วนใหญ่จะรู้จักพ่อผม แต่รู้จักมากน้อยแค่ไหน ผมไม่รู้นะ

- ในฐานะที่เป็นเจ้าของกิจการหรือฐานะอะไร
ฐานะที่เขาเคยอยู่ในวงการนี้ ทำมานานแล้ว

- ตอนนี้เป็นอย่างไร
เสียไปหลายปีแล้ว แต่ไม่ได้ทำการค้าอย่างเป็นล่ำเป็นสัน 15 ปีหลังส่วนใหญ่จะไปสปอร์ตคลับ ไปเล่นบริดจ์ เล่นได้ทุกวัน ก็ความสุขของเขา เขาชอบ เพราะฉะนั้นพวกนักเล่นบริดจ์เก่าๆ จะรู้จัก แต่ตอนนี้คงไม่ค่อยเหลือแล้ว และก็ไม่ตีกอล์ฟ (หมายเหตุผู้เขียน-ผมเคยเขียนมาครั้งหนึ่ง จากคำบอกเล่าของเพื่อนฝูงของเขาว่า บิดาชื่อกระจ่าง เป็นคนแซ่จัง ต่อมาได้หย่าร้างกับมารดาของเขา จากนั้นมารดาของเขาไปแต่งงานใหม่กับชาวต่างชาติไปตั้งรกรากที่มลรัฐอริโซน่า สหรัฐฯ ซึ่งเขามักจะไปเยี่ยมทุกปีและถือโอกาสไปพักผ่อน เล่นสกีที่ Aspen เมืองที่มีรีสอร์ตหรูบริเวณเทือกเขาร็อกกี้ มลรัฐโคโรลาโด ผมเคยถามเขาเมื่อสัมภาษณ์ครั้งก่อน ว่ายังเล่นสกีอยู่หรือไม่ เขาบอกว่าแก่แล้ว ต้องเจียมตัว)

- เคยเป็นลูกจ้างบริษัทพลาสติกมาก่อนหรือเปล่า
ผมว่าเขาเป็นลูกจ้างนะ เมื่อก่อนเขาทำงานให้บริษัทยูเนียนคาร์ไบด์ หลังจากนั้นเขาก็ยังไปทำงานให้อิตัลไทยเลย เพราะว่ารู้จักหมอชัยยุทธ (หมายเหตุผู้เขียน-เพื่อนร่วมงานของเขาคนหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า เขาเคยไปสมัครงานที่บริษัทยูเนียนคาร์ไบด์เหมือนกัน พอถึงตอนสัมภาษณ์ฝรั่งซึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่ถามเขาว่า เขาต้องการตำแหน่งใดในอนาคต เขาตอบว่าเขาอยากจะมาแทนตำแหน่งของคนสัมภาษณ์ จะด้วยเหตุนี้หรือไม่ ไม่ทราบได้ ยูเนียนคาร์ไบด์จึงไม่รับเขา)

- แสดงว่าจบจากต่างประเทศ เพราะทำงานยูเนียนคาร์ไบด์
พ่อผมเคยเรียนเมืองจีน

ค ร อ บ ค รั ว
- ลูกๆ เป็นอย่างไร
โตหมดแล้ว เรียนหนังสือจบหมดแล้ว คนโต 30 กว่าแล้ว

- ไม่ห่วง ไม่กังวลแล้ว
คือเราบอกว่ากังวล ก็ไม่มีประโยชน์ ก็ชีวิตเขา

- คุณชุมพลเลี้ยงลูกอีกแบบหนึ่ง ไม่เหมือนคนไทยทั่วไป
ก็เขาโตแล้ว อย่างน้อยพวกพ่อๆ คงกังวลน้อยแล้ว ถ้าพวกแม่ๆ อาจจะกังวลว่าทำไมยังไม่มีแฟน หรือยังไม่มีหลานสักทีก็เหมือนกับเราตอน 30 กว่า ตอนนั้นพ่อแม่อาจจะกังวล แต่เราไม่มีความรู้สึกว่าพ่อแม่กังวล จำไม่ได้ว่าเขากังวลหรือเปล่า บางทีเขากังวล แต่เขาไม่ได้บอกเรา

- ถือว่าต่างคนต่างทำงาน รู้สึกว่าลูกชายคุณชุมพลตั้งแต่เด็กไม่ได้อยู่ในครอบครัวเดียวกัน
เขาไปเรียนนอก เรียนนอกกลับมาก็อยู่ด้วยกัน แต่ผมมีลูกผู้ชาย อยู่ด้วยกันก็ไม่ค่อยได้เจอกัน จะเจอกันก็ต้องนัด เขาก็ไปไหนก็ไม่รู้ แต่เดี๋ยวนี้อายุมากขึ้นแล้วจะออกน้อยลง แต่เมื่อก่อนเย็นก็ออก เสาร์-อาทิตย์กว่าจะตื่นก็เที่ยง แต่เดี๋ยวนี้อายุ 30 กว่า รู้สึกตื่นเช้าขึ้น แล้วพอออกบ่อยๆ ก็มาบ่นว่าไม่ไหว เหนื่อย วันนี้จะอยู่บ้าน

- คุณชุมพลมีวิธีเลี้ยงลูกอย่างไร
จำไม่ค่อยได้ เขาไปเรียนหนังสือเมืองนอกตั้งแต่เด็ก

- คนโตชื่ออะไร
ชื่อกฤช ไปเรียนตั้งแต่อายุ 15-16 ปี

- ตอนเล็กๆ ก็อยู่เมืองไทย แสดงว่าไปเรียนตอนอายุมากกว่าตอนที่คุณชุมพลไป
ก็ประมาณนั้น (หมายเหตุผู้เขียน-ชุมพลไม่ได้เรียนโรงเรียนไทยเลย เขาเคยเล่าให้ผมฟังอย่างคร่าวๆ มาครั้งหนึ่งว่า เรียนระดับต้นที่เมืองไทย ไม่ใช่ที่ฮ่องกงที่เคยเขียนไว้ ในโรงเรียนประเภท Sevenday Adventist จากนั้นไปเรียนมัธยมที่สหรัฐฯ เป็นโรงเรียนรัฐบาล ก่อนจะเรียนระดับมหาวิทยาลัย)

- ไปอยู่อเมริกาเลย
ก็ตอนที่เขาอายุไม่เท่าไร ผมก็เลิกกับแม่เขา

- อยากให้คุณชุมพลเล่าเรื่องครอบครัวบ้าง ไหนๆ ผมก็สัมภาษณ์คุณชุมพลมาเกือบ 10 หน
ผมก็ไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัว วันนี้เล่ามากที่สุดแล้ว แก่แล้ว เริ่มเล่าเรื่องเก่าแล้ว

- ทั้งหมดนี้เป็นลูกของภรรยาแรก
หลังจากนั้นไม่มีแล้ว

- ก็พอทราบบ้างแต่ไม่เคยได้ยินจากปากคุณชุมพล
ผมต้องยอมรับว่าชีวิตผม ใช้กับบริษัทมากกว่าใช้กับครอบครัว ดีหรือไม่ดี มันก็สายเกินไปแล้วที่จะไปแก้ไขอะไร

- แล้วมีแนวคิดอะไรที่จะให้กับคนอื่น ระหว่างชีวิตครอบครัวกับงานบ้าง
ก็ไม่รู้ว่าจะฝากอะไร ผมว่าธุรกิจหลายธุรกิจ มันมีส่วนคล้ายกัน มากกว่าครอบครัวที่ผมเจอ เมียทุกคนก็ไม่เหมือนกัน ลูกพ่อคนเดียว แม่คนเดียว ออกมายังไม่เหมือนกันเลย แม้แต่พี่น้องยังไม่เหมือนกันเลย เลยไม่รู้ว่าจะแนะอย่างไร คำแนะนำสำหรับแฮนเดิลคนหนึ่ง ก็ไม่ใช่จะใช้กับอีกคนได้ มักจะเป็นอย่างนั้น เท่าที่ผมเห็น มันไม่เหมือนกัน ส่วนใหญ่นะ บางครอบครัวก็ดี

- ลูกชายอีกคนยังอยู่ที่สิงคโปร์ ทำงานด้านไหน
ทำงานบริษัทที่ปรึกษา

- เหมือนกับพี่ชายเขา
ตอนนี้อยู่เมืองไทยแล้ว

- ทำงานบริษัทที่ปรึกษาเหมือนกัน
ไม่แล้ว ออกแล้ว ตอนนี้เขายังตกงาน ว่างงานอยู่ แล้วแต่จะเรียก คุณไปสัมภาษณ์เขาซิ ชีวิตเขา อย่ามาสัมภาษณ์ผมเลย