Search Resources
 
Login เข้าระบบ
สมัครสมาชิกฟรี
ลืมรหัสผ่าน
 
  homenewsmagazinecolumnistbooks & ideaphoto galleriesresources50 managermanager 100join us  
 
 


bulletToday's News
bullet Cover Story
bullet New & Trend

bullet Indochina Vision
bullet2 GMS in Law
bullet2 Mekhong Stream

bullet Special Report

bullet World Monitor
bullet2 on globalization

bullet Beyond Green
bullet2 Eco Life
bullet2 Think Urban
bullet2 Green Mirror
bullet2 Green Mind
bullet2 Green Side
bullet2 Green Enterprise

bullet Entrepreneurship
bullet2 SMEs
bullet2 An Oak by the window
bullet2 IT
bullet2 Marketing Click
bullet2 Money
bullet2 Entrepreneur
bullet2 C-through CG
bullet2 Environment
bullet2 Investment
bullet2 Marketing
bullet2 Corporate Innovation
bullet2 Strategising Development
bullet2 Trading Edge
bullet2 iTech 360°
bullet2 AEC Focus

bullet Manager Leisure
bullet2 Life
bullet2 Order by Jude

bullet The Last page


ตีพิมพ์ใน นิตยสารผู้จัดการ
ฉบับ สิงหาคม 2547








 
นิตยสารผู้จัดการ สิงหาคม 2547
ความบังเอิญทางประวัติศาสตร์             
โดย ปัณฑพ ตั้งศรีวงศ์
 


   
search resources

เอเชียน อินซูเลเตอร์, บมจ.
ณรงค์ ธารีรัตนาวิบูลย์




เมื่อครั้งที่ณรงค์ ธารีรัตนาวิบูลย์ ตัดสินใจจะย้ายโรงงานผลิตลูกถ้วยไฟฟ้าจากนิคมอุตสาหกรรมบางชัน ซึ่งคับแคบเกินไป โดยมาซื้อที่ดินจำนวน 100 ไร่ ริมถนนสายเอเชียในอำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี เพื่อสร้างโรงงานแห่งใหม่ เขาคิดเพียงว่าเขาต้องการหาพื้นที่ ซึ่งอยู่ในเขตส่งเสริมการลงทุนจาก BOI เท่านั้น

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรอยุธยาตอนปลาย จังหวัดสิงห์บุรี เคยเป็นแหล่งผลิตอุตสาหกรรมเครื่องปั้นดินเผาขนาดใหญ่ ที่ผลิตเครื่องปั้นดินเผาส่งออกไปจำหน่ายยังประเทศจีน ญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย ฯลฯ

โดยใช้พื้นที่บริเวณริมแม่น้ำน้อย (สาขาแม่น้ำเจ้าพระยา) ในท้องที่ตำบลเชิงกลัด อำเภอบางระจันในปัจจุบันเป็นแหล่งผลิตสำคัญ โดยตลอดรายทางริมแม่น้ำสายดังกล่าวมีเตาเผาตั้งเรียงรายอยู่ถึงกว่า 200 ลูก

"ทางจังหวัดเพิ่งมาค้นพบภายหลังจากที่เราได้เข้ามาตั้งโรงงานแล้ว ซึ่งเป็นความเชื่อมโยงทางประวัติศาสตร์โดยบังเอิญ เพราะผลิตภัณฑ์ของเราก็ทำมาจากเครื่องปั้นดินเผาเช่นกัน" ณรงค์เล่า

ณรงค์เคยเป็นอดีตนิสิตนักกิจกรรม จากคณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ถูกอุบัติเหตุทางการเมืองในยุคสมัย 14 ตุลาคม 2516 ทำให้เขาเรียนที่นี่ไม่จบ

หลังจากเหตุการณ์ทางด้านการเมืองคลี่คลาย เขาได้เข้าศึกษาต่อจนจบปริญญาตรีสาขาบริหารธุรกิจ จากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช พร้อมกับช่วยกิจการแพปลาของที่บ้านในจังหวัดชุมพร ในฐานะพี่ชายคนโต

การกระโดดเข้ามาจับอุตสาหกรรมผลิตลูกถ้วยไฟฟ้าของเขาเกิดขึ้นโดยบังเอิญ สมัยเมื่อกว่า 20 ปีก่อน ไฟฟ้าในต่างจังหวัดมักจะดับบ่อยๆ ทำให้เขาต้องตั้งคำถามอยู่ในใจ และเมื่อมีโอกาสได้พูดคุยกับพนักงานจากการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ทำให้ได้ทราบว่าลูกถ้วยไฟฟ้า ซึ่งในสมัยนั้นต้องนำเข้ามาจากประเทศจีน ไม่ได้มาตรฐาน จึงเป็นต้นเหตุของไฟดับ

ทำให้เขามีความรู้สึกว่า อุปกรณ์ชิ้นนี้มีความจำเป็นสำหรับการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ และที่สำคัญเป็นผลิตภัณฑ์ที่สามารถผลิตในประเทศไทยได้เอง โดยไม่ต้องนำเข้า

เขาได้วางมือจากธุรกิจแพปลาให้น้องๆ เป็นผู้ดูแล และเริ่มมาตั้งโรงงานผลิตลูกถ้วยไฟฟ้าแห่งแรก เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2524

ตลอดเวลากว่า 10 ปี ในช่วงแรกหลังตั้งโรงงาน เขาต้องล้มลุกคลุกคลานอยู่กับการสรรหากรรมวิธีพัฒนาสินค้าตัวนี้ โดยได้รับความร่วมมือจากนักวิชาการจากมหาวิทยาลัยต่างๆ ที่เข้ามาช่วยกันทำวิจัยเพื่อหาส่วนผสมของวัตถุดิบ ซึ่งเป็นดินจากแหล่งต่างๆ ทั้งภาคเหนือและภาคใต้ของประเทศ จนได้ส่วนผสมและขั้นตอนที่ลงตัว ทำให้ลูกถ้วยไฟฟ้าของ AI ได้รับการยอมรับจากลูกค้ารายใหญ่ คือการไฟฟ้าทั้ง 3 แห่ง

ปัจจุบัน AI กลายเป็นผู้ผลิตลูกถ้วยไฟฟ้ารายใหญ่ของประเทศไทย ส่วนตัวของณรงค์เองก็ได้มีโอกาสศึกษาต่อจนจบระดับปริญญาโท MBA จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ รวมถึงเรียนจบจากวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปรอ.4313) และกำลังจะนำหุ้นของบริษัทที่เขาสร้างขึ้นมาเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย   




 








upcoming issue

จากโต๊ะบรรณาธิการ
past issue
reader's guide


 



home | today's news | magazine | columnist | photo galleries | book & idea
resources | correspondent | advertise with us | contact us