ถ้าลองตั้งคำถามว่าการชอปปิ้งสินค้าประเภทของชำทางอินเทอร์เน็ตเป็นไปได้ไหม? แล้วลองอ่านบทความเรื่อง e-grocery ดูก็จะพบว่ามีปัญหาบางอย่างอยู่เหมือนกันในการสั่งซื้ออาหารทางอินเทอร์เน็ต ฉันขอเล่าประสบการณ์ตอน ที่จะจัดเลี้ยงอาหารค่ำ ครั้งหนึ่งก็แล้วกัน

ตอนนั้น ฉันคิดสั่งซื้อข้าวของต่างๆ จากบริการออนไลน์ ของซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ๆ ในอังกฤษ ซึ่งก็มีเซนส์บิวรี อาสดา แล้วก็เทสโก้ แต่ปัญหาเกิดขึ้นตอน ที่ฉันคลิกไป ที่เว็บไซต์ของเซนส์บิวรี และพบว่าเชนค้าปลีกอาหารอันดับ 2 ของอังกฤษไม่มีบริการในพื้นที่ ที่ฉันอยู่ทั้ง ที่ฉันอาศัยอยู่ในลอนดอน

ต่อมา ฉันโหลดซีดี-รอมของอาสดา ซึ่งเป็น วิธีในการสั่งซื้อสินค้าแบบออนไลน์จากร้านของ วอลมาร์ต ดิสเพลย์ ที่เปิดมาดูเป็นระเบียบดี แม้ว่าสินค้ามีให้เลือกได้จำกัด อย่างไอศกรีม ไม่มี เพราะรถ ที่ส่งสินค้าไม่มีตู้แช่แข็ง แต่ฉันก็เลือกสินค้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งจวนครบแล้ว ถึงรู้ว่าซีดี-รอมนั้น ล้าสมัยไปแล้ว โชคดี ที่ ศูนย์บริการของอาสดาให้ความช่วยเหลืออย่างดี ฉันจึงต้องเพ่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปอีก 40 นาทีระหว่าง ที่อาสดาโหลดราคาสินค้าล่าสุดมาให้ ฉันคิดว่าเทสโก้ ซึ่งเป็นร้านค้าของชำแบบออนไลน์ชั้นนำของโลก คงมีบริการดีกว่านี้ แต่ก็เปล่าเลย ปัญหาใหญ่ไม่ใช่เรื่องเว็บไซต์ ที่ออกแบบมาให้ดูยุ่งยาก หรือเรื่องไม่มีไอศกรีม (อีกแล้ว) แต่อยู่ตอน ที่ฉันสั่งซื้อแล้วปรากฏว่ามีข้อมูลกะพริบๆ ว่าฉันทำ "URL protocal error" ฉันก็เข้าใจทันทีว่า ควรจะเปิดกลับไป ที่หน้าก่อนหน้านี้ แต่ก็กลายเป็นว่าคำสั่งซื้อทั้งหมด ที่ทำไว้อันตรธานไปจากระบบเสียแล้ว ฉันตัดสินใจโทรศัพท์ไป ที่ศูนย์ช่วยเหลือของเทสโก้ และได้รับคำตอบว่าคำสั่งซื้อของฉันนั้น ผ่านไปถึงเทสโก้แล้ว และบอกอีกว่า "ข้อบกพร่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้เสมอ แม้ว่าคำสั่งซื้อของลูกค้าจะไม่มีปัญหาใดๆ ก็ตาม"

เช้าของอีกสองวันถัดมา รถนำส่งสินค้าของอาสดา ก็มา ที่บ้าน (อาสดาสัญญาว่าจะส่งสินค้าในวันรุ่งขึ้นหลังจาก ที่สั่งซื้อ และคิดค่าบริการ 5.60 ดอลลาร์สหรัฐ โดยรับทั้ง บัตรเครดิต และบัตรเดบิตชั้นนำ) ผู้หญิงชุดเขียวใน เครื่องแบบของอาสดา มีท่วงท่าเหมือนกับพนักงานในฝันของแซม วอลตันทุกอย่าง เธอยืนยันจะช่วยหอบข้าวของขึ้นไปส่ง ที่อพาร์ตเมนต์ของฉัน ซึ่งอยู่ชั้นสาม และบอกฉันไปตลอดทางว่า "สินค้าของเราถูกมาก แต่คุณคงไม่คิดว่าฉันถูกจ้างให้พูดอย่างนี้นะคะ" เมื่อถึง ที่เธอก็พร่ำชมบ้านของฉันเป็นการใหญ่

ฉันตรวจดูสินค้า ที่สั่งไปทั้งหมด 22 รายการ ปรากฏว่ามีมาส่งแค่ 20 รายการเท่านั้น ที่โชคร้ายก็คือ สองอย่างที่ไม่มีเป็นของสำคัญสำหรับงานเลี้ยงเสียด้วยคือ ไก่กับมันฝรั่ง "สินค้าบางอย่างของเราขาดตลาด" พนักงานประจำศูนย์ของอาสดาตอบฉันทางโทรศัพท์ ก็จริงแหละนะ แต่ทำไมต้องเป็นไก่กับมันฝรั่งด้วย?

อีกชั่วโมงถัดมา หนุ่มน้อยสวมสเวตเตอร์นุ่งยีนส์ ก็มาเรียก ที่ประตู เขาเป็นพนักงานของเทสโก้ แต่เขาไม่พูดสนับสนุนสินค้าเหมือนอย่างพนักงานของอาสดา สินค้า ที่ สั่งไป 20 รายการ มีสี่รายการที่ไม่มี ข้าวสารเม็ดยาว ยี่ห้ออังเคิล เบนส์ หมดสต็อก ดังนั้น เทสโก้ก็เลยส่งข้าวหุงสุกบรรจุถุงมาแทนให้ตาม ที่ฉันแจ้งไป (คราวนี้ พนักงานส่งของของเทสโก้บอกฉันว่า " เพื่อนผม คนหนึ่งก็กินข้าวแบบนี้เหมือนกัน" เขาเล่า "ไม่มีรสนิยมเลย" ฉันได้แต่ขอบคุณสำหรับความเห็นนี้) ขนมปังธัญพืชก็ไม่มีเช่นกัน และไม่มีขนมปังอื่นส่งมาแทนให้ โชคดี ที่ได้มะกอกกรีกมา ถึงแม้ว่าในใบเสร็จจะบอกว่า ส่งอย่างอื่นมาให้แทน เห็นทีเทสโก้คงต้องจัดการกับพนักงานจัดของ ที่ส่งเนยเดนิชแบบไม่เค็มมาแทนเสียแล้ว ค่าบริการของเทสโก้แพงกว่าอาสดา โดยคิด 8 ดอลลาร์ และแจ้งว่าจะพยายามส่งให้ถึงลูกค้าในวันรุ่งขึ้นเช่นกัน แต่ทั้งนี้ไม่มีการรับประกันใดๆ

ถึงตรงนี้ คุณคิดว่าคราวต่อมาฉันสั่งซื้อกับร้านไหนดี? คำตอบก็คือ ฉันยอมขับรถไป ที่ เซฟเวย์น่ะซิ ที่นี่เป็นซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่เป็นอันดับสี่ของอังกฤษ ที่ไม่มีบริการสั่งซื้อสินค้าแบบส่งถึงบ้าน ฉันไป ที่นั่น เพื่อซื้อไก่ไงล่ะ!