10 กันยายน 2542 เป็นวันสิ้นสุดความเป็นธนาคารท้องถิ่นอีกแห่งของไทย เมื่อธนาคารสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด เข้าซื้อหุ้น 75% จากกองทุนเพื่อ การฟื้นฟูและพัฒนาสถาบันการเงิน (FIDF) ด้วยเม็ดเงินจำนวน 12,377 ล้านบาท แล้วเปลี่ยนชื่อธนาคารนครธน เป็นธนาคารสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดนครธน (SCNB)

สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด สามารถ ถือหุ้นได้สูงถึง 75% ทั้งๆ ที่ลงทุนเพียง 12,377 ล้านบาท ขณะที่ทางการไทยโยน เงินเข้ามาถึง 14,000 ล้านบาท แต่ถือหุ้น ในธนาคารนครธนแค่ 24.97% นอกจากนี้สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดยังมีอำนาจดูแลการบริหารแบบเบ็ดเสร็จ โดยส่งคนเข้ามานั่งในคณะกรรมการบริหาร 5 คน แต่มาจาก FIDF เพียง 2 คน และกรรมการอิสระที่คัดเลือกโดยคณะกรรมการฯ 2 คน

นอกจากนี้ ยังมีข้อตกลงเกี่ยวกับผลการขาดทุนที่อาจเกิดขึ้นจากหนี้

ด้อยคุณภาพ โดยสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด จะรับภาระ 15% ของหนี้ด้อยคุณภาพที่จะเกิดในอนาคต ขณะที่รัฐบาลไทยรับภาระไปเต็มๆ 85% ในทาง กลับกันถ้าหากมีกำไรจะแบ่งตามสัด ส่วนของการถือหุ้น

ที่สำคัญ ตลอดระยะเวลา 5 ปี ในทุกๆ 6 เดือน FIDF จะจ่ายเงินช่วยเหลือในรายได้ที่ขาดหายไปให้กับ SCNB โดยคำนวณจากยอดคงค้างลูกหนี้ถัวเฉลี่ยย้อนหลัง 6 เดือนในอัตราดอกเบี้ยเงินฝากประจำ 3 เดือน บวก 1%

เงื่อนไขเหล่านี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ จากวงการพอสมควร แต่อย่างไรก็ตาม ทางการก็เชื่อมั่นว่า ด้วยความสามารถของ การบริหารของแสตนดาร์ดชาร์เตอร์ด จะทำให้ธนาคารใหม่แห่งนี้ มีผลประกอบการดีขึ้น และได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าในอนาคต

สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด มีสำนัก งานใหญ่อยู่ลอนดอน และถือสัญชาติอังกฤษแต่ธนาคารกลับเรียกตัวเองว่า "GLOBAL BANK" ทั้งนี้เพราะลักษณะการทำธุรกิจจะแตกต่างจากธนาคารต่างประเทศรายอื่น ที่ในช่วงแรกจะเน้นสร้างฐานธุรกิจเฉพาะ ในประเทศของตนให้แข็งแกร่ง ก่อนสยายปีกออกสู่ตลาดต่างประเทศ แต่สำหรับธนาคารสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด เริ่มต้นทำธุรกิจในต่างแดนพร้อมกับในประเทศ

เข้ามาดำเนินธุรกิจในเอเชียตั้งแต่ปี 1850 ซึ่งขณะนั้นได้เข้าไปเปิดสาขา อินเดีย และออสเตรเลียในนามธนาคารชาร์เตอร์ด (CHARTERED BANK) ต่อมาได้ผนวกกิจการกับธนาคารสแตนดาร์ด (STANDARD BANK) แล้วเปลี่ยน ชื่อมาเป็นสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด ในปัจจุบัน

สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด เป็นธนาคารที่มุ่งดำเนินธุรกิจในตลาดเกิดใหม่ มีสำนักงานสาขาใน 50 ประเทศ เข้ามาก่อตั้งสำนักงานในไทยเมื่อปี 1894 และปัจจุบันดำเนินธุรกิจผ่านสำนักงานสาขาประจำกรุงเทพฯ