ไม่บ่อยครั้งนักที่ตำแหน่งประธานคณะกรรมการ บริษัทการบินไทย จะมาจากคนนอก เพราะตำแหน่งนี้ ในช่วงที่ผ่านมาถูกผูกขาดโดยภาคราชการ โดยช่วงแรกจะมาจากกองทัพอากาศ แต่ในช่วงหลังจากที่กองทัพเริ่มถอยบทบาทจากสายการบินแห่งชาติแห่งนี้ ตำแหน่งนี้มักจะเป็นของปลัดกระทรวงคมนาคมเป็นส่วนใหญ่

นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้การบินไทย มักถูกมองกันว่าไม่สามารถสลัดคราบความเป็นรัฐวิสาหกิจ ที่มักถูกอิทธิพลจากภายนอกเข้ามามีอำนาจเหนือความเป็นมืออาชีพ ทั้งที่สายการบินแห่งชาติแห่งนี้ มีความแปลกแยกจากรัฐวิสาหกิจโดยทั่วไป เพราะต้องกระโดดออกไปแข่งขันในเวทีโลกเป็นหลัก

ปี 2542 การบินไทย สามารถขึ้นเป็นบริษัทที่ครองอันดับหนึ่ง ในดัชนีผู้จัดการ 100 โดยสามารถทำยอดรายได้รวมสูงถึง 112,019 ล้านบาท สูงที่สุดในจำนวนบริษัทที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย แต่ก็ครองอันดับ 1 ได้เพียงปีเดียว เพราะในปี 2543 ตำแหน่งนี้ตกเป็นของบริษัทปูนซิเมนต์ไทย ที่สามารถทำยอดรายได้รวมสูงถึง 129,099 ล้านบาท

ขณะที่การบินไทยสามารถทำยอดรายได้รวมได้ 123,351 ล้านบาท เพิ่มขึ้นจากปีก่อน 10.12%

บางคนมองว่าที่เป็นเช่นนี้ อาจเป็นภาพสะท้อนให้เห็นถึงความไม่สม่ำเสมอในการสร้างรายได้ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความไม่เป็นมืออาชีพ และความไม่พร้อมที่จะก้าวขึ้นไปสู่ความเป็น Internation Company โดยมีสาเหตุมาจากการติดยึดในระบบราชการ ที่เปิดช่องให้คนที่มีอำนาจสามารถเข้ามาหาผลประโยชน์ได้

ยิ่งตั้งแต่ช่วงต้นปีเป็นต้นมา ภาพลักษณ์ของสายการบินแห่งชาติแห่งนี้ ค่อนข้างไปในทางลบ ไม่ว่าจะเป็นการเกิดระเบิดขึ้นกับเครื่องบินที่ยังไม่สามารถหาสาเหตุได้ การเข้าไปขโมยสินค้าในคาร์โก้ ซึ่งเป็นอาวุธที่ถูกทางการควบคุมการนำเข้า ล่าสุดคือการประท้วงใหญ่ของสหภาพแรงงาน ที่ต่อต้านการแต่งตั้งกรรมการบริษัท

ชื่อของศ.ชัยอนันต์ สมุทวานิช ผู้บังคับการโรงเรียนวชิราวุธ จึงถูกเสนอขึ้นมาให้เป็นผู้ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการบริษัท ภายหลังการประชุมผู้ถือหุ้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม

ศ.ชัยอนันต์ ถือเป็นคนกลาง ที่ไม่มีผลประโยชน์เกี่ยวพันธ์กับทั้งฝ่ายกองทัพอากาศ กระทรวงการคลัง และกระทรวงคมนาคม ที่เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่

ทิศทางของการบินไทยในช่วงหลังจากนี้ไป จึงน่าติดตามเป็นอย่างยิ่ง