เมื่อได้ฟังกลุ่มลูกค้าซาอุดีอาระเบีย สรุปความต้องการของพวกเขาสั้นๆ ว่า
"ให้สร้างรีสอร์ตที่มีแบบฉบับเฉพาะ และทำให้ผู้มาพักได้รับประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ลืมไม่ลง"
ทำให้ HOK บริษัทยักษ์ใหญ่ด้านสถาปัตยกรรมตีความว่า ลูกค้าต้องการ "สวรรค์บนดิน"
นั่นเอง
vice-president ของ HOK คือ Rob Steul อธิบายรายละเอียดของโครงการนี้ผ่านนิตยสาร
Wallpaper ฉบับเดือนมิถุนายน 2003 ว่า ทีมงานตัดสินใจเริ่มต้น จากมุมมองใหม่ทั้งหมด
เพราะได้ข้อมูลด้านการท่องเที่ยวมาว่า นักท่องเที่ยวต่างฝันที่จะได้ใช้เวลาอันล้ำค่าของตน
พักผ่อนนอนรับแดดตามเกาะที่อยู่ห่างไกลออกไป ทำให้ HOK เชื่อมั่นว่าถึงเวลาที่จะต้องทำอะไรมากกว่าการจัดแพ็กเกจทัวร์เสียแล้ว
จึงวางโครงร่างของรีสอร์ตนี้ด้วยแนวความคิดที่ว่า จะเป็นเหมือนเปลือกหอยที่ถูกคลื่นซัดขึ้นมาเกยบนชายหาด
จึงอยู่ในสภาพ "ฝังตัวอยู่ในกองทรายครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งอยู่บนอากาศ
โดยบรรดาแขกผู้มาพักจะเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่อาศัยอยู่ในเปลือกหอยนั้น
เราต้องการทำให้รีสอร์ตนี้เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในทะเล เป็นส่วนหนึ่งของทะเล
ไม่ใช่โรงแรมรูปร่างเหมือนปลาดาวที่สร้างขึ้นในลาสเวกัสช่วงทศวรรษ 1960"
Steul พูดถึงโครงการนี้อย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น
HOK ออกแบบในพิมพ์เขียวของโครงการรีสอร์ตหรูแบบ semi-aquatic นี้โดยให้เป็นโรงแรมขนาด
1,000 ห้องที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาจากทะเลสาบเทียม (artificial lagoon) ในทะเลสาบเทียมนี้จะมีแนวปะการัง
กระแสน้ำ และระบบนิเวศของตัวเอง เหตุผลที่มีการสร้างกระแสน้ำเทียม ขึ้นมาคือ
นักท่องเที่ยวสามารถมองดูความ สวยงามยามย่ำค่ำของอาทิตย์อัสดงได้จาก ห้องพัก
และเมื่อตื่นนอนตอนเช้าก็จะสดชื่น เบิกบานกับทัศนียภาพใต้น้ำเพราะมีฝูงโลมาแสนรู้ว่ายแหวกผ่านหน้าต่างห้องพักไปมา
นอกจากนี้ ห้องพักแต่ละห้องจะอยู่ห่างจากชายหาดไม่เกิน 20 ก้าว
นอกเหนือจากงานออกแบบในพิมพ์เขียวแล้ว HOK ยังลงลึกในรายละเอียดว่า เพราะนักท่องเที่ยวไม่อยากหิ้วกระเป๋าถือไปมาให้เป็นภาระ
จึงออกแบบเป็นอัญมณีให้นักท่องเที่ยวได้สวมใส่ โดยฝังชิปแบบ integrated chips
ลงไปเพื่อทำหน้าที่เป็นทั้งกุญแจ บัตรเครดิต และกล้องถ่ายรูปได้ในคราวเดียว
นักท่องเที่ยวจึงถ่ายรูปด้วยหัวแหวนที่สวมติดนิ้วอยู่ได้ และสามารถส่งรูปนั้นเป็นไปรษณียบัตรไปให้เพื่อนๆ
ได้โดยผ่านคอมพิวเตอร์ในห้องพักนั่นเอง
Steul ตบท้ายว่า มีความเป็นไปได้ ที่จะก่อสร้างรีสอร์ตหรูจากพิมพ์เขียวนี้
แต่ เมื่อกลุ่มลูกค้าได้ยินค่าใช้จ่ายแล้วถึงกับสะอึกถอยทัพไม่เป็นขบวน ปล่อยให้
HOK ต้องรอเป็นแม่สายบัวรอเก้อ และได้แต่หวังว่าจะมีอภิมหาเศรษฐีใจป้ำสักราย
เข้ามาเป็นนายทุนควักกระเป๋าให้งานก่อสร้างเป็นจริงขึ้นมา
(แปลและเรียบเรียงจากนิตยสาร Wallpaper ฉบับเดือนธันวาคม 2003)
