การปักไม้ไผ่/ ไม้ไผ่รวกสลาย พลังคลื่น

- ใช้แนวทางธรรมชาติในการแก้ไขปัญหา

- เสริมให้ตะกอนมีเวลาในการตกตะกอน นานขึ้นบริเวณหลังแนวไม้ไผ่

- ใช้งบประมาณน้อย

- ทำให้เกิดรายได้แก่ชุมชน และเสริมสร้างความมีส่วนร่วม ภายในชุมชน มีผลกระทบต่อชายฝั่งข้างเคียงและระบบนิเวศน้อย

- ชุมชนหรือท้องถิ่นสามารถดำเนินการเองได้ หากได้รับ การสนับสนุนงบประมาณจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

- ลดพลังคลื่นได้น้อย

- อายุการใช้งานสั้น (3-5 ปี) จำเป็นต้องมีการบำรุงรักษาตลอด

- หากวัสดุขาดแคลนจะมีผลต่อการดำเนินงาน (ไม้ไผ่ 48,000 ลำต่อ 1 กม. หรือ 35,820 ไร่ ต่อความยาว 100 กม.)
- ต้องใช้แรงงานจำนวนมาก

เขื่อนหรือกำแพงหิน ป้องกันคลื่นใกล้ฝั่ง

- ลดพลังคลื่นได้เกือบทั้งหมดแต่ขึ้นอยู่กับความสูงของ เขื่อนหรือกำแพง เขื่อนไกลฝั่งจะมีสันเขื่อนต่ำ

- เกิดการตกตะกอนด้านหลังแนวเขื่อนเร็ว เพราะลดพลังงานได้เกือบทั้งหมด

- ต้องการการบำรุงรักษาน้อยกว่าไม้ไผ่

- ท้องถิ่นทำเองได้แต่ต้องให้วิศวกรออกแบบ

- ไม่สามารถก่อสร้างได้สูงเกิน 1.5-2.0 เมตร เพราะจะทำให้ทรุดและได้ประสิทธิภาพลดลง

- ไม่สามารถสร้างเป็นแนวป้องกันคลื่นนอกฝั่งได้ เพราะต้องใช้งบประมาณสูงในการปรับปรุง ฐานราก

- ทำให้การถ่ายเทน้ำไม่สะดวก ส่งผลต่อคุณภาพน้ำ ทำให้เน่าเสียและทำให้ป่าชายเลนเสื่อมโทรม

- เกิดผลกระทบต่อชายฝั่งข้างเคียง

- ทำให้เสียทัศนียภาพชายฝั่ง

การปักเข็มคอนกรีต สลายพลังคลื่น

- เป็นแนวสลายพลังคลื่นนอกชายฝั่ง

- เสริมให้เกิดการตกตะกอนที่ด้านหลังโครงสร้างมากขึ้น

- อายุการใช้งานนาน

- ต้องการการบำรุงรักษาน้อย

- มีผลของการทรุดตัวน้อย

- ใช้งบประมาณสูง ขึ้นกับรูปแบบจำนวนแถวและ ความยาวเข็ม

- ทำให้เสียทัศนียภาพชายฝั่ง

- อาจเกิดอันตรายในการสัญจรทางน้ำ

- ประสิทธิภาพต่ำลงเมื่อความยาวคลื่นหรือ คาบเวลาคลื่นมากขึ้น จึงเหมาะกับบริเวณที่คลื่น มีความรุนแรงน้อย

ไส้กรอกทราย

- เป็นโครงสร้างที่ผสมผสานระหว่างแนว ทางธรรมชาติและวิศวกรรม

- เป็นแนวป้องกันคลื่นนอกชายฝั่ง

- สามารถลดพลังงานคลื่นได้เกือบทั้งหมด ทั้งนี้ขึ้นกับความสูงของเขื่อน

- ใช้เป็นพื้นที่จอด/พักเรือด้านหลังจากคลื่นนอกฝั่ง

- เป็นโครงสร้างแบบกึ่งถาวรจะสามารถรื้อถอนออกได้

- ต้องใช้งบประมาณสูง

- มีการทรุดตัวหรือทรายรั่วทำให้ประสิทธิภาพลดลง

- หากทรายรั่วออกมามากจะทำให้เกิดผลกระทบต่อ นิเวศวิทยาชายฝั่ง

- ทำให้ทัศนียภาพชายฝั่งเสีย

- อาจทำให้เกิดผลกระทบต่อชายฝั่งข้างเคียง

การปลูกป่าชายเลน

- เป็นการใช้วิธีทางธรรมชาติในการบรรเทา ป้องกันการกัดเซาะชายฝั่ง

- ไม่เกิดผลกระทบทางนิเวศชายฝั่งและสิ่งแวดล้อม และช่วยให้ระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อมสมบูรณ์ขึ้น

- ใช้งบประมาณไม่มาก

- ช่วยบรรเทาสภาวะแวดล้อมของโลกที่เปลี่ยนแปลงไป จากการเพิ่มพื้นที่สีเขียว

- สามารถพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศและ เป็นแหล่งเรียนรู้เชิงอนุรักษ์

- ต้องใช้ระยะเวลาหนึ่งเพื่อให้ต้นไม้โตพอ ที่จะรับกับสภาวะคลื่นลมได้

- ต้องการพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง (300-500 เมตรจากชายฝั่ง) ซึ่งอาจจะทำให้เกิด การขัดแย้งกับการทำอาชีพประมงในพื้นที่

- ปลูกได้ในพื้นที่สาธารณะส่วนที่เอกชนต้องอาศัย เทคนิคและนโยบายที่ชัดเจน