เกมร้อนในตลาดของชำ หากใครคิดว่าบรรดาร้านสะดวกซื้อในบ้านเราดกดื่นเกินจำเป็น ลองมาเดินถนนในอินเดียจะพบว่า ประชากรของร้านขายของชำนั้นหนาตากว่าหลายสิบเท่า แต่ทั้งนี้เกิดจากความจำเป็น คนขายจำเป็นต้องหารายได้ คนซื้อต้องหาซื้อของใช้จำเป็น ในเมื่อห้างสรรพสินค้าและซูเปอร์มาร์เก็ตยังอยู่ในช่วงแจ้งเกิด ทั้งจำกัดจำนวนอยู่แต่ในหัวเมืองใหญ่ ร้านของชำจึงเป็นช่องทางที่สะดวกซื้อและทำมาค้าขายของประชากรส่วนใหญ่( มีนาคม 2550)

ผู้หญิงแห่งมานีปูร์กล้ายิ่งกว่ากระสุนปืน Irom Sharmila อดอาหารมาเป็นเวลา 6 ปี ผู้หญิงอายุคราวแม่และยายราว 30 คน ไปยืนเปลื้องผ้าหน้าค่ายทหาร พวกเธอเอาชีวิตและเกียรติเข้าแลกเพื่อเรียกร้องในสิ่งเดียวกัน นั่นคือการยกเลิก AFSPA บทเฉพาะกาลที่รัฐประกาศใช้ในมานีปูร์ ในนามการเสริมสร้างสันติสุข แห่งดินแดน แต่ในทางปฏิบัติกลับเป็น 'ใบอนุญาตฆ่า' ที่นำมาแต่เลือด และน้ำตา( กุมภาพันธ์ 2550)

ชะตากรรมของสามล้อถีบและรถลาก สามล้อถีบและรถลาก นอกจากเป็นเอกลักษณ์ของท้องถนนในอินเดีย ยังเป็นภาพแทนที่ชัดเจนของสังคมอินเดียภาพหนึ่ง ถึงประเทศที่ยังรักษาความเป็น 'manual' ไว้อย่างเหนียวแน่น( มกราคม 2550)

เสียงระเบิดใกล้บ้าน การกลับมาแคชเมียร์หนนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ หนึ่ง-ฉันกำลังจะไปใช้ชีวิตที่นั่น ไม่ใช่ไปเที่ยวหรือเพียงเยี่ยมพ่อแม่ สอง-การขว้างระเบิด 5 จุดในบ่ายวันที่ 11 กรกฎาคมที่ผ่านมา เกิดขึ้นใกล้ตัวเสียจนฉันไม่อาจไร้เดียงสากับความรุนแรงและความตายได้อีกต่อไป( ธันวาคม 2549)